Οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν πολλές χειρονομίες των πιθήκων
Shutterstock
Shutterstock
Επιστήμη

Οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν πολλές χειρονομίες των πιθήκων

Πολύ καλύτερα του αναμενόμενου μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι τις χειρονομίες που κάνουν οι μεγάλοι πίθηκοι όπως οι χιμπατζήδες και οι μπονόνο. Αυτό, παρόλο που οι άνθρωποι δεν κάνουν πια τις ίδιες χειρονομίες, όπως προκύπτει από νέα βρετανική επιστημονική έρευνα η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό βιολογίας PLoS Biology. 

Από τη μελέτη, προκύπτει ότι -πιθανώς- ο τελευταίος κοινός πρόγονος πιθήκων και ανθρώπων χρησιμοποιούσε παρόμοιες χειρονομίες, οι οποίες αποτέλεσαν τη βάση επικοινωνίας για το επόμενο σημαντικό βήμα που ήταν η εξέλιξη της ανθρώπινης γλώσσας.

Την έρευνα εκπόνησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σεντ Άντριους στη Σκωτία, με επικεφαλής τις Κίρστι Γκρέιχαμ και Κάθριν Χομπέιτερ. Αυτές εκτιμούν ότι η ανακάλυψη των χειρονομιών από τους πιθήκους στο μακρινό παρελθόν αποτέλεσε το πρώτο βήμα για την επικοινωνία.

Οι χειρονομίες

Περισσότερα από 80 τέτοια επικοινωνιακά «σήματα» πιθήκων έχουν εντοπισθεί μέχρι σήμερα, που μεταφέρουν διάφορα μηνύματα (π.χ. «ξύσε με» ή «δώσε μου το φαγητό σου»). Πολλές από αυτές τις χειρονομίες είναι κοινές στους πιθήκους, ακόμη και μεταξύ όσων έχουν μακρινή συγγένεια (π.χ. χιμπατζήδων και ουρακοτάγκων).

Οι ερευνητές μελέτησαν κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνουν οι δέκα συχνότερες χειρονομίες που χρησιμοποιούνται από τους στενότερους γενετικά συγγενείς μας, τους χιμπατζήδες, καθώς και από τους μπονόμπο, δύο είδη πιθήκων που έχουν σε ποσοστό 95% κοινές χειρονομίες.

Περισσότεροι από 5.600 άνθρωποι κλήθηκαν μέσω διαδικτύου να δουν 20 σύντομα βίντεο με χειρονομίες πιθήκων και μετά να πουν τι κατάλαβαν.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι άνθρωποι τα πήγαν πολύ καλύτερα από ό,τι περίμεναν οι επιστήμονες, ερμηνεύοντας σωστά τις χειρονομίες με ποσοστό επιτυχίας 52% έως 57%. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι παρόλο που οι άνθρωποι έχουν εξελιχθεί και δεν χρησιμοποιούν πια τέτοιες χειρονομίες όπως οι πίθηκοι, έχουμε διατηρήσει σε ένα βαθμό μια έμφυτη κατανόηση αυτού του αρχαίου συστήματος επικοινωνίας. Παραμένει ασαφές κατά πόσο αυτή η ικανότητα είναι «εγγεγραμμένη» στους νευρώνες του εγκεφάλου και κληροδοτείται από τη μια γενιά ανθρώπων στην επόμενη.