Tο Ευαγγέλιο του ΠΑΣΟΚ και ο Κεντρώος χώρος

Το πρόγραμμα των 12 σημείων ή το Ευαγγέλιο του ΠΑΣΟΚ όπως το χαρακτήρισε ο Νίκος Ανδρουλάκης, είχε δομηθεί με άξονα την προγραμματική διαπραγμάτευση για τη συγκρότηση κυβέρνησης, είτε με τη Νέα Δημοκρατία, είτε με τον Σύριζα με πρωθυπουργό τον άγνωστο Χ. Τελικά όμως η πτωχή συγκομιδή του 11%, ήρθε να ανατρέψει τα μεγαλεπίβολα πράσινα σχέδια.

Το Ευαγγέλιο του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα ευχολόγιο γεμάτο με όμορφες προθέσεις, ευχάριστες κοινοτοπίες και χιλιοειπωμένες υποσχέσεις. Ο Σύριζα το είχε υποδεχθεί με ιδιαίτερη θέρμη αφού είχε «προοδευτικό πρόσημο». Η Νέα Δημοκρατία με επιφυλακτικότητα, όσον αφορά τη ρεαλιστική δυνατότητα πραγματοποίησης του.

Ήρθε όμως η πραγματικότητα των εκλογικών αποτελεσμάτων, που έχει οδηγήσει σε σφαγή ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στον Σύριζα στην ποδιά των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, αφού το υπόλοιπο παιχνίδι έχει λήξει. Το ΠΑΣΟΚ βέβαια εξακολουθεί να διεκδικεί και τον επαναπατρισμό ψήφων πρώην ψηφοφόρων του, που είχαν κατευθυνθεί προς το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Μέσα από αυτό το πρίσμα της προσέλκυσης κεντρώων ψηφοφόρων και  αφήνοντας τα υπόλοιπα σημεία του Ευαγγελίου του ΠΑΣΟΚ να τα κρίνουν οι πολιτικοί αναλυτές, η στήλη θα εστιάσει στα τέσσερα σημεία που έχουν να κάνουν με την οικονομική πορεία της Ελλάδας. 

Το πρώτο είναι η  φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, σε μονοπωλιακούς τομείς της οικονομίας.

Το δεύτερο είναι η αλλαγή των προτεραιοτήτων του Ταμείου Ανάκαμψης και του Εθνικού Στρατηγικού Αναπτυξιακού Σχεδίου.

Το τρίτο είναι η παροχή κινήτρων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις που προχωρούν σε συνεργασίες και δικτυώσεις.

Και το τέταρτο είναι η πρόταση διασύνδεσης του τουρισμού με όλους τους κλάδους της οικονομίας.

Ο αριθμός των επιχειρήσεων που θα βρεθούν μπροστά στην γκιλοτίνα της έκτακτης φορολόγησης σύμφωνα με τα λεγόμενα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, είναι 150. Και ενώ ο αριθμός των εταιρειών είναι γνωστός, άγνωστα παραμένουν τα ονόματα των εταιρειών αυτών. Σίγουρα οι τράπεζες, κάποια άγνωστα μονοπώλια, μερικές άγνωστες μεγάλες επιχειρήσεις και ίσως όλες οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών εταιρείες συγκροτούν αυτήν την ομάδα των επιχειρήσεων. 

Το τι είναι υπερκέρδη και το πως θα προσδιοριστούν αυτά, θα παραμείνει ανεξήγητο. Το πως θα καλυπτόταν η κεφαλαιακή τρύπα στις τράπεζες λόγω της φορολογίας, επίσης δεν θα εξηγηθεί ποτέ. Το πως θα συνεχιστούν τα επιχειρηματικά και επενδυτικά σχέδια, που θα ανατραπούν λόγω  της φορολόγησης παραμένει επίσης άγνωστο.  

Επιπλέον, δεν εξηγήθηκε ποτέ το αν η φορολόγηση αυτή θα είναι έκτακτη ή θα έχει μόνιμο χαρακτήρα. Άραγε οι οικονομικοί εγκέφαλοι του ΠΑΣΟΚ, έχουν αντιληφθεί και υπολογίσει τις οικονομικές και όχι μόνο επιπτώσεις από αυτόν τον ακροβατισμό; Έχουν αντιληφθεί το θα σημάνει αυτό για το ευρύτερο επενδυτικό οικοσύστημα;

Όσον αφορά το Ταμείο Ανάκαμψης τα νέα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δεν γνωρίζουν ότι οι κατευθύνσεις των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης είναι συμφωνημένες και οριστικοποιημένες από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο; Σε ποια ανακατανομή των κονδυλίων αναφέρονται; Γνωρίζουν άραγε πως υπόσχονται πράγματα που δεν γίνονται;

Παράλληλα είναι φανερό πως στο ΠΑΣΟΚ, δεν γνωρίζουν τα φορολογικά και λοιπά κίνητρα που προσφέρει το κράτος, για εξαγορές και συγχωνεύσεις των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με σκοπό την απόκτηση μεγαλύτερου μεγέθους και την ορθολογικοποίηση της διοίκησης των νέων σχημάτων. Σε ποιες αόριστες «συνεργασίες και δικτυώσεις» αναφέρεται το Ευαγγέλιο του ΠΑΣΟΚ, ουδείς αντιλαμβάνεται. 

Τέλος, η διασύνδεση του τουρισμού με όλους τους κλάδους της οικονομίας, αποτελεί μια άνευ νοήματος ευχή και παρότρυνση, που ηχεί όμορφα αλλά δεν έχει ουσία.

Αν ο σκοπός του ΠΑΣΟΚ είναι να διεμβολίσει τον κόσμο του Σύριζα, το Ευαγγέλιο του είναι μια χαρά. Αν ο σκοπός του είναι να προσελκύσει ψήφους από το ΜέΡα25, το Μ-Λ ΚΚΕ, το ΚΚΕ (μ-λ), τον Ανταρσύα και τα λοιπά κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, το Ευαγγέλιο αυτό είναι ότι πρέπει. Εάν όμως με αυτό το Ευαγγέλιο και τις 12 προτάσεις του, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να διεκδικήσει ψήφους από τον κεντρώο χώρο και τη μεσαία τάξη, τότε η παρτίδα είναι χαμένη. Ξαναζεσταμένο φαγητό από το 1981, έστω και σε μια πιο όμορφη συσκευασία, ουδείς θέλει να γευτεί.