Το είπαμε. Κλείστε τα βιβλία, αφήστε το διάβασμα, μην πηγαίνετε καν στο σχολείο, κόψετε το φροντιστήριο, σταματήσετε τα ιδιαίτερα μαθήματα και εξοικονομείστε κόπο, χρόνο και χρήμα και η επιτυχίας σας είναι δεδομένη, Αρκεί στις εκλογές να ψηφίσετε τον Σύριζα. Κάτι που θα σας εξασφαλίσει ίσως μέχρι και την είσοδο στην επουράνια βασιλεία.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχει ακουστεί τίποτα δελεαστικότερο, από κανένα κόμμα όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα και η υπόσχεση για το σκίσιμο του μνημονίου, δεν ακουγόταν τόσο ευχάριστη, όσο αυτή η υπόσχεση για την είσοδο στα πανεπιστήμια με τόσο εύκολο και ανώδυνο τρόπο. Έτσι ώστε να εκπληρώνεται το όνειρο του «να μπει το παιδί σε μια σχολή».
Ικανοποιώντας το οικογενειακό περιβάλλον για την «επιτυχία» και επιβραβεύοντας τον μαθητή για την ήσσονα προσπάθεια. Διότι πλέον δεν θα έχει νόημα, αν είσαι καλός ή κακός μαθητής. Αν πραγματικά έχεις τις γνώσεις ώστε να είσαι σε θέση να παρακολουθήσεις ένα ακαδημαϊκό πρόγραμμα.
Και μάλιστα αν συνδυασθεί η υπόσχεση αυτή, με την πλήρη απουσία σοβαρών εξεταστικών διαδικασιών, την ανυπαρξία αξιολογήσεων και κρίσεων και την καθήλωση της συνδικαλιστικής ηγεσίας των δασκάλων και των καθηγητών στην άγουρη εφηβική εποχή της επαναστατικότητας, η διαδρομή από το Νηπιαγωγείο στο Πανεπιστήμιο, θα μεταβληθεί σε έναν περίπατο στην παιδική χαρά.
Αποτελεί άραγε η προεκλογική πρόταση του Σύριζα, μια λύση στο χώρο της Παιδείας; Έρχεται να λύσει η πρόταση αυτή τα χρόνια εκπαιδευτικά προβλήματα και τις στρεβλώσεις; Αποτελεί ίσως απάντηση στις προκλήσεις της ψηφιακής εποχής και της ανάγκες της πραγματικής οικονομίας; Φυσικά και όχι.
Διότι αν και εφ’ όσον κατορθώσουν οι φοιτητές αυτοί να αποφοιτήσουν από τα ανώτατα εκπαιδευτικά συστήματα της χώρας, θα βρεθούν μπροστά στην πραγματικότητα της αγοράς εργασίας. Διότι ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο απαιτητικός από το 1 ή το 2 ή το 3.
Οπότε οι πτυχιούχοι αυτοί σύμφωνα με τον Σύριζα θα θεωρηθούν «αδιόριστοι», θα πρέπει να διοριστούν. Και γιατί όχι, να προβλέπει το κράτος παράλληλα με τον άμεσο διορισμό τους και την ταχεία και πρόωρη συνταξιοδότηση τους, για να δέσει ακόμα καλύτερα το γλυκό.
Όσοι δε φοιτητές δεν κατορθώσουν να πάρουν το πτυχίο τους, θα έχουν χάσει κάποια χρόνια από τη ζωή τους δίχως να έχουν αποκτήσει γνώσεις ή δεξιότητες. Θα διαθέτουν ένα βιογραφικό από το οποίο θα απουσιάζουν πτυχία, προσόντα και προϋπηρεσία. Διότι η αλήθεια είναι πως αν δεν έχεις στρωθεί να διαβάσεις, στη σημερινή ημέρα δεν πας πουθενά. Επιλέγοντας μόνος σου, το ρόλο του παρία.
Το πρόσφατο φαινόμενο που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα, σχετικά με τις αιτήσεις της κάλυψης των θέσεων των εκπαιδευτικών μέσω ΑΣΕΠ, είναι ενδεικτικό των πραγματικών στρεβλώσεων της εκπαιδευτικής αποστολής των πανεπιστημιακών σχολών και της μη επαφής τους με την αγορά εργασίας. Έτσι είδαμε 8.288 πτυχιούχους μαθηματικούς να διεκδικούν 307 θέσεις, 4.644 φυσικούς να διεκδικούν 94 θέσεις, 2.548 χημικούς να διεκδικούν 49 θέσεις και πάνω από 35.000 πτυχιούχους των φιλοσοφικών και φιλολογικών σχολών να διεκδικούν 421 θέσεις εκπαιδευτικών μέσω του συστήματος ΑΣΕΠ.
Αντιλαμβανόμαστε με ευκολία, πως η απάντηση σε ένα πρόβλημα τέτοιου διαμετρήματος προφανώς δεν είναι τα «πέσει» το επίπεδο των φοιτητών που εισάγονται σε αυτές τις σχολές, όπως υπόσχεται ο Σύριζα. Η απάντηση είναι ο επανασχεδιασμός όλων των σχολών ειδικά αυτών, που ονομάζουμε «καθηγητικές σχολές». Διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν το 2023 πανεπιστημιακές σχολές, που το μόνο που κάνουν είναι να προετοιμάζουν καθηγητές για τη μέση εκπαίδευση. Δεν είναι δυνατόν να μην έχουν αναπροσαρμόσει τον αριθμό των φοιτητών που δέχονται, τα προγράμματα των σπουδών και τις εξειδικεύσεις που προσφέρουν.
Οι 8.288 μαθηματικοί και 4.644 φυσικοί που περιμένουν να διορισθούν στο δημόσιο σαν εκπαιδευτικοί, θα ήταν δυσεύρετοι αν είχαν αποκτήσει μια από τις εξειδικεύσεις που ζητάει η αγορά εργασίας, ή να είχαν ακολουθήσει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών ή ένα από τα εκατοντάδες προγράμματα κατάρτισης που προσφέρονται αφειδώς. Περίπου 13.000 άνθρωποι συνωστίζονται να «χωθούν» στο δημόσιο με πιθανότητα επιτυχίας 3%, αντί να διεκδικούν μια θέση απασχόλησης στο χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας που διψά για αποφοίτους θετικών σχολών.
Το άλλο παράδειγμα των 35.000 πτυχιούχων των φιλολογικών και φιλοσοφικών σχολών, που διεκδικούν 421 θέσεις με ποσοστό επιτυχίας της τάξης του 1,2%, από μόνο του αποτελεί τρανταχτή απόδειξη πτώχευσης της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη μιας ριζικής αναδιάρθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, χθες. Ήδη, το γεγονός ότι το συζητάμε σήμερα είναι προβληματικό. Μια χώρα με γερασμένο και αμόρφωτο πληθυσμό δεν μπορεί να πάει μακριά. Ας αφήσει λοιπόν η αντιπολίτευση το κρεσέντο του λαϊκισμού και της ανέξοδης υποσχεσιολογίας και ας προσπαθήσει να φανεί χρήσιμη για μια και μοναδική πλευρά. Ας βάλει πλάτη στην εθνική προσπάθεια που γίνεται, πέρα και έξω από εμμονές, ιδεοληψίες και επαναστατικά σύνδρομα.
Ας στείλει τους «αρίστους» που περιμάζεψε - οι οποίοι θέλουν η εκπαίδευση στην Ελλάδα να παραμείνει κολλημένη στον περασμένο αιώνα – πίσω από εκεί που ήρθαν, διότι μόνο οργή και θυμό έχει προκαλέσει η περιφρόνηση που επιδεικνύουν για το μέλλον των δικών μας παιδιών. Και ας προσγειωθεί στον Πλανήτη Γη και στη χώρα Ελλάδα.
