Ο κατασκευαστικός κλάδος είναι στο στόχαστρο των επενδυτών τόσο εγχώριων όσο και ξένων. Η περίπτωση της Ελλάκτωρ είναι μοναδική, μιας και έχουμε να δούμε διαμάχη για τον έλεγχο μίας εταιρείας πάρα πολλά χρόνια. Αν κάποιος δει τα οικονομικά δεδομένα της δεν θα πρέπει να ασχοληθεί καθόλου επενδυτικά με αυτή. Από τη στιγμή όμως που απέκτησε μέσα από το χρηματιστήριο έναν νέο στρατηγικό επενδυτή που θα βάλει και όσα λεφτά χρειαστούν στην ΑΜΚ το πράγμα είναι τελείως διαφορετικό.
Η ΑΜΚ είναι δεδομένο ότι βολεύει τόσο τους παλαιούς αλλά και τους πιθανούς νέους μετόχους που αυτή τη στιγμή έχουν χρήματα και φοβούνται να τα τοποθετήσουν σε τίτλους που ήδη έχουν υπέρ αποδώσει. Πολλοί λοιπόν θα δουν την Ελλάκτωρ σαν μία ευκαιρία μεσοπρόθεσμης επένδυσης με μικρό ρίσκο από τη στιγμή που θα έχουν μαζί τους τούς μετόχους σε πολύ συγκεκριμένα και ίσως και υψηλότερα επίπεδα αγορασμένους. Με νέες προοπτικές πλέον για την εταιρεία και με μεγάλο ανεκτέλεστο και πολύ μεγάλη τεχνογνωσία η μετοχή θα τραβήξει τα φώτα της επενδυτικής κοινότητας, μιας και φαίνεται μία περίπτωση που η όποια επένδυση έχει το ίδιο ρίσκου με τους νέους μετόχους. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό δεδομένο στο να αποφασίσει κάποιος το τι μπορεί να περιμένει.
Άλλωστε το ίδιο είδαμε και στην ΑΜΚ της τράπεζας Πειραιώς που χάρισε απλόχερα 35% κέρδος ήδη σε αυτούς που τόλμησαν να εγγραφούν και να πάρουν το 25% της ζήτησης από τα αδιάθετα.
