Εδώ και κάμποσο καιρό, έβαλα τα στοιχεία μου σε δημοφιλή πλατφόρμα αναζήτησης αγοράς κατοικιών, προκειμένου να ενημερώνομαι για αγγελίες σχετικές με μια συγκεκριμένη επιλογή μου: τιμή γύρω στις 200 χιλιάδες, να είναι ισόγειο, με κηπάκι ή εξωτερικό χώρο, να βρίσκεται νοτίων του Κέντρου, μεταξύ Καλλιθέας, Φαλήρου και Πειραιά.
Λαμβάνω τρεις ή τέσσερις αγγελίες το εξάμηνο, τα τελευταία τρία χρόνια. Συχνά είναι οι ίδιες αλλά με διαφορετική τιμή. Συνήθως ανοδικά.
Σήμερα έλαβα την πρώτη αγγελία με την υπόμνηση «Μείωση τιμής». Καθόλου μικρή μείωση: στις 170 από τις 250 χιλιάδες ευρώ.
Για 73 τετραγωνικά, στου Ρέντη, κατασκευής ’92, ανακαινισμένο εσωτερικώς το 2024 (με τηλεοπτικό γούστο!), δεξιά κατεβαίνοντας το ποτάμι, στα 200 μ. από το Αμαξοστάσιο των τρένων, τα 250 ήταν τρελό νούμερο, τα 170 χιλιάρικα είναι πάρα πολλά. Δυόμισι χιλιάρικα το μέτρο, για ισόγειο, ιδίως όταν ο «κήπος», το ζητούμενο δηλαδή, είναι 5 τετραγωνικά στρωμένο χαλίκι….
Πλην όμως, στην αγγελία, με κεφαλαία επισημαίνεται «Διαμέρισμα GOLDEN VISA».
Αυτή είναι η πηγή πολλών δεινών.
Η αγορά ακινήτων διέπεται, και μάλλον γι αυτό μας φαίνεται «τρελή» από βαθύτατους νόμους απόδοσης της ιδιοκτησίας, όπως ισχύει στην Ελλάδα για την κυριότητα γης. Προσοχή, η έγγεια πρόσοδος δεν ακολουθεί τους γενικούς κανόνες της ανοικτής αγοράς εμπορευμάτων, δηλαδή τη γενική ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.
Η κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει αύριο το πρωί τη σύνδεση Golden Visa με την απόκτηση ακινήτων. Το σχετικό μέτρο ελήφθη σε εποχή κατακρήμνισης της αγοράς ακινήτων. Τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η κυβερνητική αδράνεια επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε πολιτική ενεργούς πολεοδομίας. Όπως δεν έχουμε πολιτική στέγασης.
Κοντά στο περιγραφόμενο «φτωχικό» ακίνητο, υπάρχει έκταση 4,5 χιλιάδων στρεμμάτων. Είναι πλημμυρισμένη από κατώτερης ποιότητας βιοτεχνικά, επαγγελματικά, αποθηκευτικά και άλλα ακίνητα. Ελάχιστα άξια λόγου.
Η έκταση αυτή είναι, χονδρικά, τριπλάσια της Κυψέλης. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί με πρότυπο τρόπο, αν το κράτος είχε vision, δηλαδή οραματική πολιτική. Αν ήθελε να αντιμετωπίσει σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα το βασικό πρόβλημα της λαϊκής στέγης. Αν επεδίωκε τον ήπιο πολεοδομικό ανασχεδιασμό της πρωτεύουσας.
Αν έκανε όσα κάνουν όλα τα σοβαρά κράτη και οι σοβαροί Δήμοι σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία.
Παρόμοιες παρεμβάσεις, μεγάλη κλίμακας, πρέπει να γίνουν όχι μόνον για να επαναξιολογηθούν οι αξίες των αστικών ακινήτων, ούτε μόνον για να αντιμετωπιστεί το στεγαστικό των νεότερων οικογενειών.
Πρέπει να γίνουν για να αναπνεύσει η λειτουργία της πόλης. Για να αναδειχθεί και να προοδεύσει. Για να φιλοξενήσει κι άλλους κατοίκους, όπως αναπόδραστα θα συμβαίνει και τα πολλά επόμενα χρόνια.
Υπό κανονικές συνθήκες, ο Δήμος Αθηναίων όφειλε να έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση του Δήμου της πρωτεύουσας. Όφειλε να διεκδικεί τη δημιουργία μιας ευρείας, νέας και σπουδαίας πολεοδομικής ενότητας. Τα όρια του σημερινού Δήμου μοιάζουν εντελώς ακατάλληλα και ξεπερασμένα.
Μόνον παρόμοιες μεγάλες κινήσεις ανταποκρίνονται στους κανόνες που διέπουν την αγορά γης και ακινήτων. Μόνον διευρυμένες πρωτοβουλίες μπορούν να επηρεάσουν θετικά, με κοινωνικά κριτήρια αλλά και με ορθολογικό τρόπο τις προκύπτουσες μεταβολές της έγγειας προσόδου.
Αλλά πώς να περιμένει κανείς κάτι τόσο σπουδαίο όταν με το που ήρθε αντιμέτωπος ο Δήμαρχος Αθηναίων με την πραγματικότητα των δημαρχιακών καθηκόντων του επιδιώκει να αποδράσει για να γίνει αρχηγός των Πασόκων;
