Η ακρίβεια δεν χρειάζεται πληθωρισμό για να υπάρχει. Ένα ακριβό εστιατόριο ή ένα ακριβό σπίτι ή ένα ακριβό αυτοκίνητο, ακόμη κι αν οι τιμές τους παραμείνουν ίδιες για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα είναι πάντοτε ακριβά για τους πολλούς. Ο πληθωρισμός όμως κάνει τα πάντα ακριβότερα επειδή το χρήμα χάνει την αξία του. Το μπέρδεμα με όλα αυτά μεγαλώνει όταν αναλυτές εκ του προχείρου, επιστρατεύουν την αισχροκέρδεια, «φταίνε οι κερδοσκόποι» δηλαδή οι γνωστοί κακοί καπιταλιστές, όπως συνήθως, μην το ψάχνετε. Πλην όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο θέλουν να τα εμφανίζουν εχθροί αλλά, περιέργως και «φίλοι» της κυβέρνησης, η οποία εσχάτως, τα έχει βάλει με τον πληθωρισμό της ...απληστίας.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε μετά το φθινόπωρο του 2021 είναι η άνοδος των τιμών βασικών ειδών, όπως είναι η ενέργεια και τα τρόφιμα. Η ενέργεια ακρίβυνε πριν ο Πούτιν την πέσει στην Ουκρανία για δύο λόγους. Ο ένας ήταν πως καθώς η ανθρωπότητα ολόκληρη έβγαινε από την πανδημία, όλοι ζητούσαν περισσότερη ενέργεια για αυξημένη παραγωγή, ταχύτερες μεταφορές, καλύτερη ζωή.
Ο άλλος, πιο ευρωπαϊκός, ήταν ότι η Γερμανία αποφάσισε πως το μόνο που θα είναι του Πούτιν στον δεύτερο αγωγό αερίου Nordstream θα είναι το αέριο. Θύμωσε πολύ ο Ρώσος, άκουσε κι ορισμένους ανόητους να μιλούν για άμεση ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και ξεκίνησε την ειδική επιχείρηση. Δηλαδή τον πόλεμο καταμεσής της Ευρώπης. Ο πληθωρισμός άρχισε να χορεύει στις τσέπες μας με ρυθμό πάνω από 10%, εκεί που τον είχαμε ξεχάσει εμείς επί δύο δεκαετίες και η Ευρώπη για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες.
Τι να κάνουν οι Ευρωπαίοι, έριξαν χρήμα, πληθωριστικό χρήμα, να κρατήσουν χαμηλά τις τιμές της ενέργειας. Σωστό. Το πέτυχαν με τους καταναλωτές, όχι όμως με τις επιχειρήσεις που πληρώνουν ακόμη σήμερα ακριβότερα τα καύσιμα τους σε σύγκριση με πριν την πανδημία. Πάντως, ο τιμάριθμος τρέχει χαμηλότερα φέτος, μόλις με 1,8%. Επειδή, ακριβώς, ο δείκτης τιμών καταναλωτή δείχνει πόσο αυξάνονται τώρα οι τιμές, σε σύγκριση με το πως αυξανόντουσαν πριν δώδεκα μήνες, μας λέει ότι, πρακτικά, δεν υπάρχει πληθωρισμός.
Πλην όμως ο πόλεμος δημιούργησε ιδιαίτερο πρόβλημα με τα δημητριακά των εύφορων ρωσο-ουκρανικών πεδιάδων, την ίδια ώρα που οι Κινέζοι αγόραζαν όση σόγια μπορούσαν να βρουν στην Αφρική και παντού αλλού. Ταυτόχρονα, δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων, σε Κίνα και Ινδίες, που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν άγγιζαν κρεατικό, δείχνουν πόσο εκτιμούν τις πρωτεΐνες που έκαναν σπουδαία τη Δύση. Κι επειδή, όπως προσφυώς θύμισε ο επιχειρηματίας Σπύρος Θεοδωρόπουλος ένα κιλό βοδινού κρέατος χρειάζεται εβδομήντα δύο κιλά ζωοτροφών, τα πράγματα με τα τρόφιμα πήραν άσκημη τροπή. Αυτό θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς, αλλά το διαπιστώνουμε στην χειρότερη στιγμή.
Σα να μην έφταναν αυτά, ενέσκηψαν και οι, επίσης γνωστές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Αλλού οι σοδειές «κάηκαν», αλλού οι πλημμύρες διέλυσαν τους αγρούς και τα λιβάδια και παντού το κόστος των σκληροτάχηλων αγροτικών χεριών ακρίβυνε όταν είσαι τυχερός να τα βρεις και να τα κρατήσεις στο χωράφι. Κι από πάνω, τα υπέροχα ελληνικά προϊόντα της υπέροχης ελληνικής γεωργίας βρίσκουν, επιτέλους, δρόμους εμπορικής επιτυχίας και πιάνουν καλές τιμές στις πλουσιότερες γειτονικές αγορές, αντί να κατεβαίνουν στις λαϊκές των αστικών μας κέντρων, δουλειά κουραστική όπως έδειξε το προεκλογικό σποτάκι του Τσίπρα άσε την γκρίνια των τηλεοπτικών πρωινάδικων.
Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε στο μέσον ενός perfect storm και κανείς δεν θέλει να κρατήσει το τιμόνι του καραβιού που το χτυπάνε τα κύματα. Το είπε και ο πρώην αρμόδιος υπουργός: ο πληθωρισμός είναι εισαγόμενος. Μα υπουργέ μου τα δύο τρίτα της ελληνικής οικονομίας είναι εισαγόμενα, αν προσθέσεις και τον τουρισμό. Γιατί δηλαδή να αγοράζουν μπιρ παρά οι ξένοι τα ωραία μας φρούτα και λαχανικά, όταν στις χώρες τους είναι πανάκριβα;
Περίπλοκα πράγματα σας λέω, γι' αυτό ο καλός ρεπόρτερ που θέλει τα αγαπημένα του snacks στην τιμή που τα πλήρωνε στα χρόνια των μίζερων σπουδών του, τα έβαλε και με τις πολυεθνικές που μας πιάνουν κορόιδα, όπως νομίζει, και με τους Έλληνες σουπερμαρκετάδες που έφτιαξαν τα περιθώρια κέρδους τους όταν δούλευαν αυτοί κι εμείς καθόμασταν έγκλειστοι υπό τον φόβο της πανδημίας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει πληθωρισμός προχειρότητας εκεί που θα έπρεπε όλες οι Αρχές να είναι στους δρόμους και να εξηγούν στον κόσμο τι ισχύει και τι όχι για να μη μας ταΐζουν εχθροί και φίλοι σκουπίδια λαϊκισμού. Με αυτά όμως ακόμη κι αν πέφτει ο πληθωρισμός η ακρίβεια θα μένει, για όσο καιρό πολλοί θα προτιμούν τη σιγουριά του κρατικού επιδόματος από την ανασφάλεια του κακοπληρωμένου μεροκάματου.
