Δηλαδή τι διαφορετικό έκανε ο Τσίπρας; Επειδή έλεγε διάφορες αριστερόηχες αρλούμπες ήταν «πολιτικός»; Γιατί είναι «χειρότερος» ή «τυχοδιώκτης» ο Κασσελάκης επειδή δεν τα λέει στην μαλλιαρή και ξύλινη γλώσσα των κνίτικων μαζώξεων; Δεν έκανε το ίδιο ο Τσίπρας όταν τον έβγαλε από το ταχυδακτυλουργικό του καπέλο (αλήθεια, ποιανού ήταν εκείνο το καπέλο;) ο Αλέκος Αλαβάνος; Και πως έγινε γνωστός ο «Αλέξης» παρά μέσα από τις τηλεοπτικές ασυναρτησίες ενός αψύ teenager μπροστά στον φακό «δεξιάς» δημοσιογράφου η οποία μάλιστα δεν θυμάμαι να έχει αποκαλύψει πώς και πού τον είχε ανακαλύψει.
Δεν τα λέω επειδή με απασχολούν τα μαλλιοτραβήγματα των Συριζαίων. Αν κάτι κατάφερε ο Κασσελάκης είναι να κάθονται καμπόσοι του συριζαϊκού κατεστημένου στον οντά της Αχτσιόγλου σε στυλ Ατσίδα και να λένε «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Δεν είναι και λίγο. Εξάλλου, δεν θα είναι η πρώτη φορά που άνθρωποι, συντηρητικοί εξ επαγγέλματος, όπως ο κ. Αποστολάκης υπηρετούν το «κατεστημένο της αμφισβήτησης». Βρείτε ποιος έλεγε τα παρακάτω, το 2015 (!!!) και θα καταλάβετε πως εννοώ το κόλπο με τον Κασσελάκη: «Εγώ λοιπόν ο δεξιός, στέκομαι προσοχή μπροστά σε αυτά που κάνει η αριστερή, δυστυχώς για μας, κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήλπιζα, ευχόμουν και παρακαλούσα, αυτά που κάνουν τώρα αυτοί οι άνθρωποι, να τα είχαμε κάνει εμείς».
Ξεχάστε ότι πρόκειται για κόμμα της «αριστεράς» και σκεφτείτε ex nihilo. Όταν δεν υπάρχει άλλη πολιτική δύναμη που να δείχνει ότι μπορεί να τα βάλει με τον Μητσοτάκη (το διαπιστώσαμε χθες με την επί 2 και βάλε ώρες συνέντευξη Ανδρουλάκη) λογικό δεν είναι να κάνουν ντου όσοι είχαν στοιχηματίσει ότι ο Τσίπρας θα έπιανε 33% με τον Κυριάκο να μένει στο 36%; Γιατί ήσαν πολλοί, τότε, εντός της Νέας Δημοκρατίας, που τώρα ιδιωτεύουν, εκείνοι που έβλεπαν comeback Τσίπρα. Πιθανόν οι ίδιοι που τον τροφοδοτούσαν με εμπιστευτικούς φακέλους και στοιχεία τα οποία λίγο έλειψε να ρίξουν την προηγούμενη κυβέρνησή του.
Επιπλέον δεν είναι σωστό ότι ο Κασσελάκης δεν έχει θέσεις και απόψεις. Όσες έχει τις έχει πει. Έστω και σε στυλ «Ψεκαστείτε, ψηφίσατε, τελειώσαμε». Και φαίνεται ότι είναι πολλοί εκείνοι που τις βρίσκουν λογικές. Σίγουρα άξιες να συζητηθούν. Σε πνεύμα δημιουργικής σύμπραξης των πολιτικών και όχι παγιωμένης προκάτ αντιπαράθεσης, όπως παραστατικά το περιέγραψε ο καθηγητής Μπαλτάς. Μέχρι και τη 11η θέση του Μαρξ για τον Φόυερμπαχ χρησιμοποίησαν οι μηντιακοί διαφημιστές του Κασσελάκη: «Παράλληλα με τη δική του αλλαγή, ο Σύριζα οφείλει να θέσει ως στόχο να αλλάξει τη χώρα. Όχι να τη διαχειριστεί. Να την αλλάξει. Ριζοσπαστικά». Όχι θα κάθονται οι οπαδοί Κασσελάκη/Σύριζα να ακούν την αγαπητή Εφη να συζητά τι είναι και τι δεν είναι «αριστερή ενσυναίσθηση»!
Το πιο καταθλιπτικό σε αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα» είναι διάφοροι/ες μεγαλοστελέχη του Σύριζα, που όταν τους ρωτούν οι δημοσιογράφοι να πουν προς ποιόν από τους δύο γέρνει η καρδούλα τους, απαντούν με υποκριτική σοβαρότητα ότι δεν θα αποκαλύψουν τις προτιμήσεις τους. Προφανώς γιατί πάγια προτίμησή τους είναι η σύμπλευση με τον επιβήτορα του μηχανισμού.
Επαναλαμβάνω την προχθεσινή μου απορία: «Αν (ο Αλέξης Τσίπρας) επιλέξει την ένοχη σιωπή, σε αυτή την τόσο δύσκολη ώρα για την παράταξή του, τότε θα πρέπει να σιωπήσει για πάντα».
Σε κάθε περίπτωση, την Κυριακή το βράδυ, εμείς που απλώς περιμένουμε (σχολιάζοντας βεβαίως-βεβαίως…) το αποτέλεσμα της συριζαϊκής κάλπης, κάπως σαν να δούμε τι πιάσαμε στο ΠΡΟ-ΠΟ, θα επιχειρήσουμε να σπάσουμε τη βαριά ατμόσφαιρα με το κλασικό «γελάσαμε βρε παιδιά».
