Όποιος από τους δύο διεκδικητές της προεδρίας στο «Κίνημα Αλλαγής» κερδίσει το βράδυ της Κυριακής, η ακρίβεια θα παραμείνει το ίδιο ακανθώδες πρόβλημα για τα νοικοκυριά. Το έδειξε η ανακοίνωση της ελληνικής μέτρησης για την πορεία του τιμάριθμου.
Όπως έχω συχνά σημειώσει τις τελευταίες εβδομάδες, ο πληθωρισμός θα κινηθεί για μεγάλο διάστημα «γύρω στο 3%». Το νούμερο δεν είναι κακό, προφανώς δεν διορθώνει το πρόβλημα της ακρίβειας, μπορεί όμως να βελτιωθεί κατά το ένα τρίτο, αν πάει πιο κοντά στο 2%, όπως πιστεύει ότι θα συμβεί ο πρωθυπουργός σύμφωνα με όσα υποστήριξε στην Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Κανείς, σχεδόν, από όσους/όσες θα πάνε στην πασοκική κάλπη την Κυριακή, δεν έχει κατά νου κάποια ουσιώδη διαφορά μεταξύ Ανδρουλάκη και Δούκα στα κρίσιμα ζητήματα της οικονομίας.
Ρώτησα αρκετούς μεταξύ όσων παρακολούθησαν προσεκτικότερα από εμένα την προεδρική καμπάνια και δεν είχαν, ούτε αυτοί, σαφείς αναφορές σε συγκεκριμένες θέσεις και διαφορές μεταξύ των δύο υποψηφίων.
Μόνον που για τον έναν από τους δύο, τον Νίκο Ανδρουλάκη, γνωρίζουμε ήδη πολλά. Είναι αρκετό καιρό επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, αποφάσισε για τη θέση του κόμματος σε κρίσιμες ψηφοφορίες, έδωσε τον τόνο στο είδος της αντιπολίτευσης που θα συνεχίσει, προφανώς, να κάνει, εφόσον εκλεγεί. Οι ενδείξεις είναι αντιφατικές.
Το πρόβλημα με τον Δούκα είναι η ανυποληψία που προξενεί η άδεια καρέκλα της Δημαρχίας. Θα μπορούσε να έχει δώσει προσωπικό μήνυμα και χρώμα για τον τρόπο που βλέπει την παρέμβασή του στα κοινά πράγματα. Έχασε μια σπουδαία ευκαιρία. Προφανώς, δεν είχε σκεφτεί ότι θα τον ενδιέφερε η αρχηγία.
Αν όμως θέλει να επενδύσει χρόνο στο ΠΑΣΟΚ, τότε, είναι σίγουρο, ότι δεν θα καταφέρει τίποτε στον Δήμο. Λογικά θα πρέπει, αν τον προτιμήσει το ΠΑΣΟΚ, να ξαναγίνουν οι εκλογές στον Δήμο Αθηναίων.
Η πρωτεύουσα χρειάζεται ισχυρή δημαρχία 24 ώρες το 24ωρο. Ακόμη και τις λίγες αυτές εβδομάδες που κράτησε η προεδρική καμπάνια, ο Δήμος έπεσε ακόμη μερικά σκαλοπάτια προς το χάος και τη δυσωδία. Παρά τις εμφανείς προσπάθειες του κ. Δούκα να μη φανεί η απουσία του.
Το αποδεικνύουν οι ψήφοι προτίμησης των οπαδών και μελών του κόμματος στην Αθήνα και την Αττική, η οποία εξαρτάται εξαιρετικά πολύ από όσα συμβαίνουν στην πρωτεύουσα.
Υπάρχουν όμως, από την άλλη, σοβαροί λόγοι για την απομάκρυνση Ανδρουλάκη. Κυρίως ο εξής ένας: είναι εξαιρετικά απίθανο να αλλάξει ο συγκεκριμένος πολιτικός νοοτροπία και τακτική.
Όλα δείχνουν ότι θα παραμείνει εντός του κλειστού ορίζοντα στον οποίο καθήλωσε το κόμμα του, όπως διαπιστώθηκε και στην κάλπη των ευρωεκλογών. Όχι τόσο λόγω της εμμονής του στο θέμα της παρακολούθησης των συνομιλιών του – επί του οποίου είχε το δίκαιο με το μέρος του – αλλά και στη μονοκρατορία της κλειστής ομάδας των εμπίστων που τον περιβάλλει.
Στη θέση του θα έκανα όσα σημειώνει, κριτικά, ο ευρωβουλευτής Νίκος Παπανδρέου, για μια νέα ηγετική ομάδα: «Μια σαφώς πιο σύγχρονη και συμμετοχική εκδοχή του ''Εκτελεστικού Γραφείου'', όπου ο Πρόεδρος θα πλαισιώνεται από άξια και ικανά πολιτικά στελέχη, από όσους αναδείχθηκαν από την εσωκομματική διαδικασία, αλλά και άλλους με υψηλή εξειδίκευση και απήχηση στην κοινωνία».
Θα είχε κερδίσει την παρτίδα αν είχε ανοιχτεί τόσο στους συνυποψηφίους του όσο και σε άλλα στελέχη. Κακώς όμως, αλλά τα κράτησε μακριά από την άσκηση της αντιπολιτευτικής του πρακτικής επί τόσο μεγάλο διάστημα.
Μένει ο Δούκας. Θα μπορούσε να κερδίσει αν κάνει, έστω την τελευταία μέρα, αυτό που δεν έκανε ο Ανδρουλάκης. Η υποψία που τον περιβάλλει, την οποία ο ίδιος καλλιεργεί μετά την τυχάρπαστη συμμαχία που τον ανέδειξε Δήμαρχο, ότι δηλαδή θα ξεπουλήσει την ατζέντα κάποιας επικείμενης Αλλαγής στην εξίσου τυχάρπαστη «αριστερά», τον κρατά σε βύθιση.
Ο,τι και να γίνει όμως, ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ δεν προκύπτει κάποια σπουδαία ανατροπή. Όποια ανατροπή εμφανιστεί, θα οφείλεται αποκλειστικά σε λάθη της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Αν ο κ. Δούκας δεσμευτεί ότι θα παραιτηθεί στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πρώτο στις επόμενες κάλπες και δεν θα ξαναείναι υποψήφιος, τότε υπάρχει λόγος να τον δοκιμάσουν.
Είναι αυτονόητο ότι το ίδιο ισχύει, αν και προφανώς δεν θα μπορεί, τότε, να κάνει τίποτε διαφορετικό για τον κ. Ανδρουλάκη.
Με δύο λόγια, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν ψηφίζουν για τον «επόμενο πρωθυπουργό». Είναι χρήσιμο να μην παραμυθιαζόμαστε. Για διαχειριστή της νέας ισορροπίας στην αντιπολίτευση ψηφίζουν. Πιθανότατα μάλιστα για τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είναι καθόλου λίγο.
