Κόκκινος συναγερμός για την αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας

Του Κωνσταντίνου Μαριόλη

Η δυσοσμία από το τοξικό κλίμα που «πνίγει» το Χρηματιστήριο της Αθήνας μετά την επίθεση του fund QCM κατά της Folli Follie και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις για άλλες εισηγμένες και μετόχους φέρνουν την ελληνική οικονομία για πολλοστή φορά αντιμέτωπη με ένα σαρωτικό κύμα αναξιοπιστίας.

Δείχνουν παράλληλα, ότι η χώρα μας θα είναι καταδικασμένη να υποκύπτει σε οποιαδήποτε μορφή κερδοσκοπικών πιέσεων και επιτροπείας όσο οι αρμόδιες Αρχές αδυνατούν να εγγυηθούν την εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς. Διότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στο χρηματιστήριο έχει γίνει στα ομόλογα και σε όλους τους «ελληνικούς τίτλους» σε περιόδους αβεβαιότητας.

Το liberal.gr επικοινώνησε με ξένους αναλυτές και επενδυτές σε μια προσπάθεια να καταγράψει την εικόνα που βγάζει προς τα έξω το ελληνικό χρηματιστήριο και το πόσο μεγάλο είναι το έλλειμμα αξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας και αγοράς συνολικά.

Το πρώτο «εύκολο» συμπέρασμα είναι ότι πολύ λίγοι ξένοι ασχολούνται συστηματικά με την ελληνική αγορά. Το δεύτερο είναι ότι και αυτοί που ασχολούνται δεν θέλουν να λάβουν μέρος σε μία δημόσια διαμάχη μεταξύ ενός fund και μίας εισηγμένης εταιρείας – παγκοσμίου μάλιστα βεληνεκούς -, τονίζοντας ότι μόνο μεγαλύτερο κακό μπορεί να κάνει η επώνυμη εμπλοκή τους στην υπόθεση.

Σημειώνεται ότι η ελληνική αγορά αντιστοιχεί περίπου στο 4% των αναδυόμενων αγορών, γεγονός που υποδεικνύει γιατί οι ξένοι δεν δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στις εγχώριες εξελίξεις. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι που βλέπουν μεγάλες ευκαιρίες σε μία χώρα που δεν έχει πολλές δικλίδες ασφαλείας.

Όλα αυτά συμβαίνουν λίγους μήνες πριν το τέλος του μνημονίου και ενώ ο πρωθυπουργός και πολλά κυβερνητικά στελέχη διαβεβαιώνουν ότι η χώρα θα κινηθεί αυτόνομα και ελεύθερα μετά τον Αύγουστο, που στην ουσία σημαίνει ότι θα είμαστε αντιμέτωποι με τις διαθέσεις των αγορών.

Όταν, λοιπόν, η κυβέρνηση πέφτει έξω σε όλες τις προβλέψεις για την ανάπτυξη και δεν μπορεί να θωρακίσει την εγχώρια αγορά και κυρίως τους μικρομετόχους από τις αναταράξεις ή τις επιθέσεις, πως μπορεί να πείσει ότι η πορεία της οικονομίας μετά τον Αύγουστο θα είναι τέτοια που θα ικανοποιεί τις αγορές;

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι αν χτίσει ένα «μαξιλάρι» ασφαλείας κάποιων δισεκατομμυρίων ευρώ (οι πρώτες εκτιμήσεις το τοποθετούσαν στα 20 δισ. ευρώ, αλλά δεν αποκλείεται να υποβαθμιστεί και αυτή η πρόβλεψη πολύ χαμηλότερα στα 12-13 δισ. ευρώ) θα μπορεί να τα βγάζει πέρα σε περιόδους που οι συνθήκες στις αγορές δεν θα είναι ευνοϊκές.

Άσχετα με το αν η «επίθεση» του fund QCM κατά της Folli Follie έχει καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα ή όχι, αυτή τη στιγμή όλα τα assets που σχετίζονται με την Ελλάδα μπορούν να θεωρηθούν υποψήφια «θύματα» του περιβάλλοντος αναξιοπιστίας.

Οι ίδιοι αναλυτές συνιστούν μεγάλη προσοχή σε όσους προτίθενται να επενδύσουν σε ελληνικά κρατικά ομόλογα, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για μία «ρηχή» αγορά που, μέχρι να αποδειχθεί ότι η Ελλάδα μπορεί να εγγυηθεί ένα σταθερό περιβάλλον, θα βρίσκονται εκτεθειμένα στις ορέξεις των κερδοσκόπων, όπως έχει γίνει άλλωστε αρκετές φορές στο παρελθόν.

«Μπορεί οι μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας να είναι χαμηλότερες του μέσου όρου της Ευρωζώνης για την επόμενη δεκαετία, ωστόσο ο κίνδυνος να πάρει πίσω τις μεταρρυθμίσεις μία κυβέρνηση που θέλει να δείξει στους ψηφοφόρους ότι έβγαλε τη χώρα από την κρίση είναι μεγάλος», σημειώνει ένας εξ αυτών.

Την ίδια ώρα, η Ιταλία οδεύει προς νέες πρόωρες εκλογές, η οικονομία της παραπαίει και η απόδοση των 10ετών ιταλικών ομολόγων είναι 1,86%, ενώ η Πορτογαλία βλέπει την απόδοση των 10ετών στο 1,73%, όταν των αντίστοιχων ελληνικών παραμένει «κολλημένη» πάνω από 4% (4,194% χθες).

Ο συναγερμός πλέον δεν έχει να κάνει μόνο με το αν ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να προσελκύσει επενδύσεις και να διευκολύνει την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά και με την συνολική αξιοπιστία της χώρας, σε όλα τα επίπεδα. Γιατί όπως με νόημα σημειώνει ξένος επενδυτής, «υπάρχουν πολλοί στις αγορές που είναι έτοιμοι να κινηθούν κερδοσκοπικά, όταν όμως τους αφήσεις, δηλαδή όταν δουν ότι μία αγορά αντί να αποπνέει σταθερότητα και αξιοπιστία, μοιάζει περισσότερο με… ξέφραγο αμπέλι».