Η συγκράτηση των ανατιμήσεων δεν θα οδηγήσει στην αύξηση του πραγματικού εισοδήματος των Ελλήνων κάτι που είναι και το μεγάλο ζητούμενο όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις. Άλλωστε, σε πολύ μεγάλο βαθμό, η συγκράτηση των τιμών δεν περνάει από το χέρι της κυβέρνησης.
Τι μπορεί να κάνει το υπουργείο Ανάπτυξης για τη μειωμένη παραγωγή του καφέ στο Βιετνάμ ή την καταστροφή των πορτοκαλιών στη Νότια Αμερική και τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στις χώρες που προμηθεύουν τον πλανήτη με κακάο; Εκεί που αναμένεται να πέσει το βάρος το επόμενο χρονικό διάστημα είναι στη…σύμπραξη του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα ώστε να αυξηθούν οι θέσεις απασχόλησης και οι μισθοί κατά το δυνατόν με ρυθμό μεγαλύτερο του πληθωρισμού.
Οι αυξήσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα δεν γίνονται με…νόμο ή υπουργική απόφαση. Ακόμη και στον κατώτατο μισθό που το υπουργικό Συμβούλιο έχει τον τελικό λόγο, σχεδιάζεται ρεκτιφιέ της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη εμπλοκή των εργοδοτών και λήψη της τελικής απόφασης με τεχνοκρατικά κριτήρια (παραγωγικότητα της εργασίας, ρυθμός ανάπτυξης κλπ).
Οι εργοδοτικές οργανώσεις αναγνωρίζουν την ανάγκη να αυξηθούν οι μισθοί στην Ελλάδα καθώς έχουν διολισθήσει στην προτελευταία θέση της Ευρώπης (σε επίπεδο μέσου ονομαστικού εισοδήματος). Αυτό που ζητείται να αποφευχθεί είναι οι «αιφνιδιασμοί».
Και δεν είναι μόνο ο κατώτατος μισθός. Ουσιαστικό πρόβλημα αποτελεί το ότι πολύ μικρός αριθμός εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας. (σ.σ το ποσοστό είναι χαμηλότερο του 40% και μισό σε σχέση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο). Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να προβάλει το επιχείρημα (και ορθά) ότι ο μέσος μισθός την τελευταία 5ετία έχει αυξηθεί στο όριο του πληθωρισμού ή και περισσότερο, όμως υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν με τον ίδιο μισθό εδώ και πολλά χρόνια χάνοντας συνεχώς αγοραστική δύναμη.
Εδώ λοιπόν προβάλει η ανάγκη ενός … ΣΔΙΤ ανάμεσα στην κυβέρνηση και στον ιδιωτικό τομέα. Ο πρωθυπουργός θα εξαγγείλει μία ακόμη μείωση των εργοδοτικών εισφορών και θα ακολουθήσει και άλλη μέσα στην 4ετία. Το υπουργείο Εργασίας θα αναλάβει να διευκολύνει την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων ώστε να διασφαλιστούν αυξήσεις για όσο το δυνατόν περισσότερους αν όχι για όλους.
Και έπειτα, θα δρομολογηθούν προγράμματα επιδότησης της απασχόλησης με στόχο κοινωνικές ομάδες που εξακολουθούν να μετέχουν λίγο στο εργατικό δυναμικό, να αποκτήσουν κίνητρο για απασχόληση χωρίς το οικονομικό βάρος να το φορτωθεί εξ’ ολοκλήρου ο εργοδότης.
Ποιες είναι αυτές οι κοινωνικές ομάδες; Γυναίκες, νέοι κάτω των 30 ετών, συνταξιούχοι κάτω των 65 ετών κλπ. Τα κίνητρα για απασχόληση δεν καλύπτουν μόνο την ανάγκη των εργαζομένων αλλά και των εργοδοτών οι οποίοι, σε πολλούς κλάδους, διαμαρτύρονται για την έλλειψη κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι η σύγκλιση με την ΕΕ. Υψηλότεροι μισθοί, μεγαλύτερα ποσοστά απασχόλησης. Αν η σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα λειτουργήσει, τότε η κυβέρνηση θα μπορέσει να ισχυριστεί ύστερα από ένα χρονικό διάστημα ότι το σχέδιό της συνέβαλε στο να ενισχυθεί το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα. Αν όχι, η ακρίβεια θα εξακολουθήσει να αποτελεί τη νούμερο ένα πηγή λαϊκής δυσαρέσκειας.
