Αν η είδηση των πρώτων εκλογών του Μαΐου ήταν ο θρίαμβος της ΝΔ και προσωπικά του Κυρ. Μητσοτάκη, τώρα η είδηση είναι η επιστροφή της Ακροδεξιάς.
Έπειτα από τέσσερα χρόνια απουσίας, οι χρυσαυγίτικοι πυρήνες του καταδικασμένου Ηλία Κασιδιάρη επιστρέφουν στα έδρανα της Βουλής ως «Σπαρτιάτες» και μάλιστα ως πέμπτο κόμμα, με εκτιμώμενο ποσοστό 5%.
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η Ακροδεξιά δεν αντιμετωπίζεται με απαγορεύσεις. Ο αποκλεισμός από τον Άρειο Πάγο του κόμματος Κασιδιάρη από την εκλογική κούρσα, και όσα ακολούθησαν, μόνο δύναμη πέτυχαν να του δώσουν. Αν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης του ακροδεξιού λαικισμού, αυτός είναι με πολιτικές ενσωμάτωσης όσων θεωρούν εαυτούς αδικημένοι και περιθωριοποιημένοι από τις εξελίξεις, όπως επιχειρείται παντου όπου επελαύνουν τέτοια μορφώματα.
Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι μαζί με τη Νίκη και την Ελληνική Λύση, αθροίζεται μέσα στην Βουλή μια θρησκευτικο - ακροδεξιά, φιλορωσική μάζα κομμάτων με ποσοστό 12%, στο οποίο αν προστεθεί και το 3% των ακροδεξιών κομματιδίων εκτός Κοινοβουλίου, φτάνει το 15%. Ο χώρος δεξιότερα της ΝΔ βγαίνει σαφέστατα ενισχυμένος με το πολιτικό αυτό ρεύμα να μην εντοπίζεται κυρίως στην Β.Ελλάδα, όπως συμβαίνει με τη Νίκη, αλλά παντού.
Επί της ουσίας, τη θέση του αριστερού λαϊκισμού έρχεται να καταλάβει ο ακροδεξιός λαϊκισμός, το άλλο άκρο που αναδύθηκε στα χρόνια της χρεοκοπίας. Και μπορεί η ακροδεξιά να κατέβηκε διασπασμένη σε αυτές τις εκλογές αλλά το μεσοσταθμικό 5% που της δίνει το exit poll δείχνει ότι παραμένει υπολογίσιμη δύναμη στην κοινωνία.
Ένα νούμερο που συνυπολογίζεται στο ευρύτερο μέτωπο, όπου ένα 20%- 25% των πολιτών της χώρας έχουν ταχθεί με τον ανορθολογισμό, αυτοχαρακτηριζόμενοι ως «αντισυστημικοί. Εναντίον ποιου συστήματος σκοπεύουν να πολεμήσουν; Ποια μέσα σπεύδουν να χρησιμοποιήσουν για να πετύχουν τους στόχους τους; Είναι ασαφές. Όπως και τι εννοούν όταν αυτοαποκαλούνται «αντισυστημικοί».
Ο επίμονος κηπουρός που καλλιέργησε αυτό το χωράφι του ανορθολογισμού και γι αυτό έχει μεγάλες ευθύνες είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας. Τώρα ξεπροβάλουν τα άνθη του κακού και αυτό αποτελεί φυσικά πρόβλημα για την κυβέρνηση που θα τα βρει απέναντι σε όλες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιρρίπτει ευθύνες στην ΝΔ για την άνοδο της ακροδεξιάς, ξεχνώντας τις δικές του ακροβασίες, όπως όταν ο Αλ. Τσίπρας έφτασε πριν τις εκλογές του Μαίου να απευθύνει κάλεσμα προς τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, όπως η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή να μην ψηφίσει τον αποκλεισμό της, καθώς και τις πολλαπλές «εύνοιες» του παρελθόντος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Χ.Α, όπως όταν επί χρόνια δεν έβρισκε αίθουσα για την δίκη της.
Είναι προφανές ότι δεν έχουμε τελειώσει με τον λαϊκισμό, απλώς τη θέση του αριστερού παίρνει ο ακροδεξιός και για να τελειώσουμε μαζί του, πρέπει η νέα κυβέρνηση να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα, να κάνει ρήξεις σε Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, να τα βάλει με τις λίγες αλλά ισχυρές ομάδες συμφερόντων που προτιμούν την ακινησία. Και αυτό θα είναι το μεγάλο της στοίχημα..
