Βουβή οργή υποβόσκει στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, που συγκροτεί την «Ομπρέλα». Και δεν εκδηλώνεται δημοσίως γιατί βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και θα αποτελούσε αυτοχειριασμό. Ωστόσο εάν χαθούν οι εκλογές, η επόμενη μέρα θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Το πρόσφατο επεισόδιο, η επιλογή Τσαπανίδου ως εκπροσώπου, ήταν η αφορμή, όχι η αιτία της δυσαρέσκειας.
Η αιτία οφείλεται στην αυτάρεσκη (και αντιδημοκρατική για την «Ομπρέλα») πρόθεση Τσίπρα να μεταβληθεί σε έναν… μικρό Ανδρέα, όσον αφορά τη διεύθυνση του κόμματος. Ο Πρόεδρος τους αιφνιδίασε καθώς πέραν ελάχιστων προσωπικών συνομιλητών του, δεν είχε καταστήσει κοινωνούς τα ανώτερα στελέχη του κόμματος - ακόμη και της δικής του τάσης. Η επιλογή της τηλεοπτικής παρουσιάστριας είναι απλώς το «σύμπτωμα» της πλήρους αποσάρθρωσης της δημοκρατικής λειτουργίας στο εσωτερικό του κόμματος, και της αποπολιτικοποίησης των λειτουργιών του.
Η συμπεριφορά αυτή είναι το αποτέλεσμα του αρχηγισμού που έχει επιβάλει στο κόμμα, ειδικά μετά το συνέδριο στο οποίο εξελέγη από τη βάση. Δεν νιώθει πλέον την υποχρέωση να συμβουλεύεται την (και να απολογείται) Πολιτική Γραμματεία και τους «κεντροεπιτροπάριους». Είναι και φέρεται υπεράνω, καθώς ισχύς του «η αγάπη του λαού του»...
Όπως λένε δεν υπάρχει λειτουργία πολιτικού κέντρου και συλλογικές διαδικασίες. Ο λεγόμενος «πολιτικός καφές», ήτοι το όργανο που αποφασίζει την τρέχουσα τακτική του κόμματος συνέρχεται για το θεαθήναι. Ο Πρόεδρος τους ακούει, τους καθησυχάζει, ενίοτε προσπαθεί να αμβλύνει τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται, συχνά δίνει «γραμμή», αλλά αποφασίζει και δρα πέραν αυτών.
Η επιλογή Τσαπανίδου υπακούει στη λογική του «ανοίγματος» στην κοινωνία και το κέντρο. Αλλά αυτό γίνεται με όρους λάιφ στάιλ. Γι’ αυτό φοβούνται ότι θα δουν στα ψηφοδέλτια πρόσκαιρες περσόνες της καλλιτεχνικής δημοσιότητας, κάποιες εκ των οποίων βρέθηκαν στον αφρό της επικαιρότητας όχι για την αξιοσημείωτη καλλιτεχνική τους διαδρομή, αλλά για την κατάθεση αριστερής ταυτότητας και αντι-ΝΔτικής υστερίας, στις δημόσιες δηλώσεις τους.
Όλα αυτά θεωρούν ότι απομακρύνουν τον ΣΥΡΙΖΑ από το ριζοσπαστικό παρελθόν του. Δεν τον μετατοπίζουν απλώς στο κέντρο. Τον διαφοροποιούν ποιοτικά και τον μεταλλάσσουν σε ένα απολίτικο κόμμα μικροαστικής κοπής, υπό τις εντολές ενός παλαιοκομματικού τύπου αρχηγού, και όχι Προέδρου κόμματος συλλογικών αποφάσεων.
Έτερη πηγή δυσαρέσκειας είναι ρήξη που έγινε με τον Βαρουφάκη, εγκολπώνοντας στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τις ανεξάρτητες αλλά προερχόμενες από το ΜέΡΑ 25 «βουλεύτριες» Αγγελική Αδαμοπούλου και Φωτεινή Μπακαδήμα. Θεωρείται ότι με την κίνηση αυτή ανατινάζει γέφυρες και αποκόβει οποιαδήποτε προοπτική συνεργασίας με τον κόμμα του Βαρουφάκη. Και ακόμη χειρότερα αποκόβει τον ΣΥΡΙΖΑ οριστικά από τη ριζοσπαστική του κοίτη.
(σ.σ. Αν και δεν έχει σημασία, ο γράφων ουδέποτε κατανόησε για ποια ριζοσπαστικότατα είναι περήφανοι. Για το ΟΧΙ που έκαναν ΝΑΙ, για το τρίτο μνημόνιο και τα βαριά μέτρα που το ακολούθησαν; Γιατί εκεί μετράει η ριζοσπαστικότητα, όταν κυβερνάς και όχι όταν ως αντιπολίτευση πετάς εντυπωσιακά έπεα πτερόεντα. Αυτοί, ριζοσπαστικότητα θεωρούν την αντίθεσή τους στα μέτρα της κυβέρνησης. Αυτό και το ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιποι το κάνουν, χωρίς να διεκδικούν ένσημα ριζοσπαστικότητας. Η κυβερνητική τους θητεία πάντως, μάλλον υπερβάλλουσα υποτακτική, παρά ριζοσπαστική ταυτότητα είχε).
Με αφορμή την παρουσία του Τσίπρα στην ορκωμοσία του Βραζιλιάνου προέδρου Λούλα, και τις εκεί συναντήσεις του με λατινοαμερικάνους αριστερούς ηγέτες, τα μίντια του ΣΥΡΙΖΑ υπερτόνισαν τις ολιγόλεπτες συναντήσεις που είχε μαζί τους. Στόχος αφενός να δείξουν ότι ο αρχηγός απολαμβάνει διεθνούς κύρους, αφετέρου ότι παραμένει ο ευρωπαίος εκλεκτός της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ακόμη και αυτό το ταξίδι όμως, δεν είχε για κάποιους στον ΣΥΡΙΖΑ τη σημειολογία που είχε το ταξίδι στην κηδεία του Φιντέλ, ή το ταξίδι του στη Βενεζουέλα το 2013. Τώρα κάποιοι στο κόμμα το απαξιώνουν κάνοντας λόγο για δημόσιες σχέσεις.
Έως τις εκλογές θα επικρατήσει εσωκομματική νηνεμία. Άλλωστε όσο περισσότερους ψήφους λάβει το κόμμα, τόσο περισσότερους ελπίζει να επιμεριστεί η κάθε πλευρά με τους υποψηφίους της. Εάν οι εκλογές χαθούν, τα βέλη θα βγουν από τις φαρέτρες.
