Ένας διαφορετικός εορτασμός ήταν ο χθεσινός στο Προεδρικό Μέγαρο. Δεν εκλήθησαν μόνο οι τήβεννοι, αλλά και απλοί άνθρωποι που έλαμψαν με τη δράση τους και συνέβαλαν στο κοινό καλό.
Πυροσβέστες, συγγενείς πιλότων που έδωσαν τη ζωή τους στο καθήκον, συγγενείς των θυμάτων στο Μάτι και στα Τέμπη, ομάδα κωφών και βαρήκοων μαθητών που βραβεύτηκαν σε διαγωνισμό start up επιχειρηματικότητας, εκπρόσωπος της τηλεφωνικής γραμμής SOS 15900 για κακοποιημένες γυναίκες, κ.α.
Η κ. Σακελλαροπούλου κατά τη θητεία της έδωσε μια άλλη νότα στην Προεδρία: Κατάθεση στην απλότητα και τη συμπεριληπτικότητα αυτών που βρίσκονται κάτω από τα ραντάρ. Δυσαρέστησε και δέχτηκε μύδρους όταν μοίρασε φαγητό σε άστεγους επειδή μεταξύ τους ήταν και μετανάστες, επειδή φωτογραφήθηκε στον φράκτη του Έβρου, ή επειδή μετείχε στους επινίκιους εορτασμούς μετά την ψήφιση του νόμου για την ισότητα στο γάμο ανεξαρτήτως φύλου.
Δεν μας ενδιαφέρει το μέλλον της στον θώκο, παρότι τον αντιπροσώπευσε με άμεμπτο τρόπο. Άλλωστε δεν την ενδιαφέρει και την ίδια, αφού όπως είπε στην ΕΡΤ «δεν με είχε απασχολήσει η πρώτη θητεία, αφού έτσι κι αλλιώς πρόκειται για αποφάσεις θεσμικών οργάνων με τα δικά τους κριτήρια».
Αυτά τα κριτήρια αφορούν το πολιτικό προσωπικό του κυβερνώντος κόμματος, από το οποίο θα κριθεί το ενδεχόμενο επανεκλογής της. Και φευ, τα κριτήρια αυτά δεν αφορούν το πρόσωπο και τον βαθμό ποιοτικής ανταπόκρισης στον θεσμικό του ρόλο, αλλά σε προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και συμβολισμούς που βρίσκονται πέραν θεσμού και του προσώπου.
Αιχμιακή στιγμή του πολιτικού συστήματος ήταν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών που αναδίφησε δαιμόνια που υπήρχαν εν υπνώσει στο εσωτερικό των κομμάτων. Στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ο κακός χαμός με τις παραξενιές Κασσελάκη, στο ΠΑΣΟΚ αμφισβητήθηκε η ηγεσία και θα επιλεγεί νέα, ενώ στη ΝΔ αναθάρρησε η… καταπιεσμένη από τον Μητσοτάκη δεξιά ψυχή!
Η κριτική θα μπορούσε να αφορά το κυβερνητικό έργο σε καυτά θέματα όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Οικονομία κ.λ.π. συνοδευόμενα από αντίστοιχες τεκμηριωμένες προτάσεις.
Σε αυτά αναλόγως του υπουργείου και του εκάστοτε υπουργού, υπάρχουν θεαματικές επιταχύνσεις αλλά και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις. Η κριτική των κυβερνητικών βουλευτών θα μπορούσε να είναι επιβοηθητική προς την κυβέρνηση. Θα τους παρείχε παράλληλα και την αναγκαία «συνδεσιμότητα» με το εκλογικό σώμα.
Αντιθέτως, μεγάλο τμήμα τους βρίσκεται σε παρωχημένη χρονική σφαίρα. Αντιδρούν σε δευτερεύοντα θέματα, τα οποία όμως αποτελούν κατακτήσεις των σύγχρονων κοινωνιών, και τα οποία θέσπισε η - μάλλον τολμηρή για την Ελλάδα - κοινωνική αντίληψη Μητσοτάκη. Όπως ας πούμε στον γάμο ομοφύλων.
Για να ξαναπάμε στην ΠτΔ, όπως είπε στην ΕΡΤ «Η καθολικότητα της απόλαυσης των δικαιωμάτων είναι η κεντρική αρχή για τα δικαιώματα σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Διχαστικό είναι να χωρίζει κανείς τα δικαιώματα σε πλειοψηφίες και μειοψηφίες, όχι να υπερασπίζεται την καθολική απόλαυση. Κάποιοι συμπολίτες μας διεκδίκησαν και πέτυχαν να απολαύσουν δικαιώματα που εμείς έχουμε. Δεν αφαίρεσαν κάτι από κανέναν άλλον»!
Ακριβώς! Οι υπόλοιποι ζουν τις ζωές τους χωρίς να αφαιρεθεί τίποτε από τη ζωή τους. Οι γάμοι ετερόφυλων συνεχίζονται κανονικά, άσχετα και ανεπηρέαστα από το νόμο.
Όμως ζώντας σε μια ιδεολογική ομίχλη, με μόνο πρόταγμα και πρόσταγμα το κληρονομημένο «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», έφτασαν σε σημείο ακόμη και να αρνηθούν την τοποθέτηση της καθηγήτριας της Νομικής Σχολής Αικατερίνης Φουντεδάκη, ως επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής.
Ο λόγος ήταν ότι η υποψήφια είχε συμμετάσχει στη σύνταξη του νομοσχεδίου και στα εσωκομματικά φροντιστήρια της ΝΔ για τον μετριασμό των αντιδράσεων και επιφυλάξεων των βουλευτών.
Ο Γάμος ομοφύλων δεν εντάσσεται στην επιβολή της woke κουλτούρας. Είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αδυνατεί να αντιληφθεί ένα τμήμα της κυβερνητικής παράταξης, επαναπαυμένο στις κληρονομημένες ιδεολογικές παραδόσεις του παρελθόντος, και χωρίς τριβή και συγχρονισμό με τη σύγχρονη δυτική πραγματικότητα.
Θέλουν ΠτΔ από τη δεξιά παράταξη. Ωραία! Τι θα προφέρει παραπάνω σε ένα αφυδατωμένο από εξουσίας, θεσμό; Τίποτα πέραν της ικανοποίησης και της νομιζόμενης αυτοδικαίωσης, ότι ένας δεξιός βρίσκεται στην κορυφή του κράτους.
Ίσως βέβαια και να μην είναι καν αυτό. Να είναι δυσαρεστημένοι γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ανταποκρίνεται στις ιδεοληψίες τους περί καθαρής Δεξιάς. Γι’ αυτό και δυσανασχετούν για το άνοιγμα Μητσοτάκη προς το ΠΑΣΟΚ και τα ικανά στελέχη του.
Και αδυνατούν να κατανοήσουν ότι δεύτερη αυτοδύναμη τετραετία δεν θα είχαν πλέον (πρώτη θα είχαν γιατί ο κόσμος ήθελε να απαλλαγεί οπωσδήποτε από τον ΣΥΡΙΖΑ). Τη δεύτερη αυτοδύναμη τετραετία την έχουν χάριν των κεντροδεξιών ψηφοφόρων που είδαν τον Μητσοτάκη να απαγκιστρώνεται από τις δεξιές αγκυλώσεις τους και τον ψήφισαν γι΄ αυτό. Ο «αγνός κόσμος» της ΝΔ δεν αρκούσε για να τους δώσει αυτοδυναμία.
Με τέτοιες απόψεις και αντιρρήσεις θα διώξουν τους κεντρώους. Και τότε θα αποχαιρετήσουν την αυτοδυναμία.
