Πενήντα χρόνια μετά την παράνομη τουρκική εισβολή και Κατοχή στην Κύπρο, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να γίνεται ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που λαμβάνει μέρος στις καθιερωμένες αντικατοχικές εκδηλώσεις, ήλθε η ώρα να εξαχθούν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα και για την προπαγάνδα στην εγχώρια πολιτική σκηνή, επί της οποίας στηρίχθηκαν και συνεχίζουν να στηρίζονται όλοι οι κατά καιρούς «τουρκοφάγοι» και δήθεν υπερπατριώτες.
Η Τουρκία γιορτάζει για μια «νίκη», που στην πραγματικότητα ήταν ήττα της Ελλάδας. Δηλαδή της χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία πρώτα, το 1968, απέσυρε την Ελληνική Μεραρχία που είχε εγκατασταθεί στο νησί το 1964. Μετά οργάνωσε το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο - αφήνοντας ψευδώς να εννοηθεί πως οι εγκάθετοί τους θα οδηγούσαν στην πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα και παρασύροντας έτσι ένα τμήμα του κυπριακού λαού.
Και τελικά, οι πραξικοπηματίες του 1967, αυτοί οι «λεβέντες» που χόρευαν καλαματιανά με τις στολές τους, δεν πήραν καν χαμπάρι -ή έκαναν ότι δεν πήραν χαμπάρι- πως εκείνο το χάραμα της μοιραίας 20ής Ιουλίου οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν ανενόχλητοι στο Πέντε Μίλι, οργάνωσαν το προγεφύρωμα της Κερύνειας και άρχισαν να προελαύνουν καίγοντας, σκοτώνοντας και βιάζοντας τα τρομοκρατημένα γυναικόπαιδα. Αυτά έγιναν στις 5 το πρωί και η χούντα αντέδρασε (λέμε τώρα), στις 8.40.
Η Εθνική Φρουρά και η ΕΛΔΥΚ -12.000 γενναίοι- μάχονταν ηρωικά και αυτοί, οι μεγάλοι πατριώτες που ήλθαν να σώσουν τη χώρα από τους κακούς πολιτικούς, έμπρακτα αποδείκνυαν πως ούτε για στρατιωτικοί (τρομάρα τους) δεν έκαναν,
Όχι μόνο είχαν αφήσει ανοχύρωτη την Κύπρο, αλλά, όπως αποδείχθηκε, διατηρούσαν έναν εντελώς ανέτοιμο στρατό, που τον κρατούσαν μάλιστα στην Αθήνα για να στρέφει τα όπλα του εναντίον των Ελλήνων και να οδηγεί τα τανκς προς το Πολυτεχνείο.
Δυο μέρες μετά, στις 22 Ιουλίου, έστειλαν τα ΝΟΡΑΤΛΑΣ, δύο από τα οποία δέχθηκαν τα φίλια πυρά, ένα κατέπεσε και χάθηκαν οι 300 καταδρομείς μας. Τόσο ανίκανοι.
Το παραμύθι είχε δράκο
Αυτή είναι η αλήθεια και όλα τα άλλα που λένε έκτοτε διάφοροι υμνητές της χούντας και τα δήθεν «πατριωτικά» ακροδεξιά μορφώματα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.
Το παραμύθι τους είχε και δράκο - τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Ως γνωστόν, οι χούντες των Αθηνών και της Κύπρου κατέρρευσαν στις 23 Ιουλίου. Την επομένη, η Ελλάδα ζούσε την ευτυχία της απελευθέρωσης και της επιστροφής του Καραμανλή και της Δημοκρατίας.
Για την Κύπρο, άρχιζε ο μεγάλος Γολγοθάς. Ο Αττίλας 2 στις 14 Αυγούστου, οι πάνω από 160.000 πρόσφυγες, η κατάληψη και κατοχή του 38% του νησιού στον βορρά, ο εποικισμός (που αποτελεί έγκλημα πολέμου), η στρατιωτική και πολιτική παρουσία και ο σφιχτός εναγκαλισμός της Τουρκίας, η Πράσινη Γραμμή, η καταπάτηση όλων των Αποφάσεων της Γ.Σ του ΟΗΕ, οι αγνοούμενοι, η παράνομη ανακήρυξη, το 1983, της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου» (που δεν αναγνώρισε κανείς πλην της Τουρκίας).
Έκτοτε, η φράση «η Κύπρος κείται μακράν» συνεχίζει να αποδίδεται στον Καραμανλή – ενώ ουδέποτε αποδείχθηκε ότι ειπώθηκε κάτι τέτοιο – προκειμένου να κατηγορήσουν τον ίδιο και τη Νέα Δημοκρατία ότι εγκατέλειψε τη Μεγαλόνησο.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι ο Καραμανλής μόλις είχε παραλάβει μια χώρα με διαλυμένο στρατό, με τις πληροφορίες για αντικίνημα από στρατιωτικούς πιστούς στη χούντα να έρχονται η μία μετά την άλλη, με αεροπλάνα (Φάντομ) που αν έφευγαν δε θα είχαν καύσιμα να επιστρέψουν και θα υποχρεώνονταν να προσγειωθούν στη Συρία, με την Κύπρο χωρίς αεροπορική κάλυψη, με τα νησιά ανοχύρωτα.
Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει πως όταν έχεις μόλις φθάσει στην επί 7,5 χρόνια υπό χουντικό ζυγό χώρα, με την εισβολή να έχει ήδη πραγματοποιηθεί, είναι σχεδόν απίθανο να αξιολογήσεις την κατάσταση μέσα σε είκοσι μέρες, να διαπιστώσεις το αξιόμαχο ή όχι του Στρατού, να βρεις σε ποιες μονάδες υπάρχουν «σταγονίδια» της χούντας. Πολύ περισσότερο που η επιστράτευση την οποία είχε κηρύξει η χούντα είχε ήδη καταλήξει σε ένα απόλυτο φιάσκο.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, η είσοδος της Ελλάδας σε έναν πόλεμο πιθανότατα θα οδηγούσε στην επόμενη εθνική τραγωδία.
Εμφύλιος στην Κύπρο
Η άλλη τραγωδία του Ελληνισμού είναι πως και μέσα στην Κύπρο, τις παραμονές της εισβολής, επικρατούσε εμφυλιοπολεμική κατάσταση, μεταξύ των Μακαριακών και της ΕΟΚΑ Β΄. Πριν από τον Αττίλα 1 και Αττίλα 2 είχε επικρατήσει ο «Αττίλας του Διχασμού».
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, με όλους εναντίον όλων, με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κατά του Μακαρίου και την Ελλάδα μέρος των πιο άθλιων σεναρίων, καμιά χώρα δεν μπορεί να πάει σε πόλεμο και να τον κερδίσει. Για να κερδίσεις πόλεμο χρειάζεσαι εθνική ομοψυχία και απόλυτη ταύτιση με κοινό εθνικό σκοπό.
Μετά ήλθαν οι «τουρκοφάγοι»
Και ερχόμαστε τώρα στην «πρώτη φορά Αριστερά» και τους επιγόνους της. Που όταν δε βρίσκονται στην εξουσία παριστάνουν τους «τουρκοφάγους», κατηγορώντας τους πολιτικούς αντιπάλους τους.
Επί Τσίπρα, η προπαγάνδα διαφήμιζε τις ευρωπαϊκές αποφάσεις για το Κυπριακό που ωστόσο επαναλαμβάνονται σταθερά κάθε χρόνο επί δεκαετίες.
Ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε τέσσερις φορές την Τουρκία και συναντήθηκε με τον Ερντογάν όχι μόνο στην Αθήνα και στην Τουρκία, αλλά και στο Πεκίνο και στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και στη Νέα Υόρκη για τη Γ.Σ. του ΟΗΕ.
Οι «προσπάθειες» της κυβέρνησής του είχαν ως μοναδικό αποτέλεσμα την πλήρη αποτυχία στο Κραν Μοντανά, το 2017, που μας πήγε πολύ πίσω. Τώρα, έχουν βάλει τον Κασσελάκη να επαναλαμβάνει σαν αυτόματο – και χωρίς να καταλαβαίνει τίποτε – ότι οι συνομιλίες πρέπει να ξαναξεκινήσουν από εκεί που σταμάτησαν στο Κραν Μοντανά,
δηλαδή από το χειρότερο σημείο. Μόνο και μόνο επειδή όταν ακούνε να επαναλαμβάνεται το Κραν Μοντανά τόσο πομπωδώς, εκείνοι που δεν παρακολουθούν στενά τα πράγματα ή δε θυμούνται, νομίζουν ότι υπάρχει κάποιο άλλο σημείο εκτός από το απόλυτο μηδέν – για την ακρίβεια κάτω από το μηδέν.
Για να μη θυμηθούμε τώρα ότι ο κ. Τσίπρας, κατά τη συνάντησή του με τον Ερντογάν τον Φεβρουάριο του 2019, είχε μια «κρυφή» συνάντηση μαζί του άνω των δύο ωρών, χωρίς την παρουσία άλλων προσώπων – κάτι το αδιανόητο για την εξωτερική πολιτική και τη διπλωματία. Από τότε, δε μάθαμε ποτέ τι είπαν μεταξύ τους.
Για να μη θυμηθούμε ότι κατά τη συνάντησή του με τον Νταβούτογλου, τον Μάρτιο του 2016, άκουσε τον Τούρκο ομόλογό του να λέει πως «εργαζόμαστε για τη συγγραφή της κοινής Ιστορίας, συμπεριλαμβανομένης και της επανεξέτασης των σχολικών εγχειριδίων». Δε θυμάμαι οι ακροδεξιοί σύμμαχοι του κ. Τσίπρα να ζήτησαν να μάθουν τι ακριβώς εννοούσε ο Νταβούτογλου.
Για να μη θυμηθούμε πως τον Μάιο του 2016, στην Κωνσταντινούπολη, στην Παγκόσμια Σύνοδο για την Ανθρωπιστική Βοήθεια, την εμφάνισή του έκανε και ο ψευδοπρωθυπουργός του ψευδοκράτους Ακιντζί, με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να αποχωρήσει από το δείπνο, αλλά τον Τσίπρα να παραμένει. Λογικό, αφού οι Συριζαίοι είχαν πανηγυρίσει για την εκλογή του… ομοϊδεάτη τους Ακιντζί!
Προτεραιότητα στο Μνημόνιο και στο Μεταναστευτικό
Λογικά επίσης όλα αυτά αν κρίνουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ των ανοιχτών συνόρων είχε πια τρομοκρατηθεί από το τεράστιο κύμα των προσφύγων και κανάκευαν τους Τούρκους, μπας και περιοριστούν κάπως οι ροές.
Τον Νοέμβριο του 2015, στη Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας – Τουρκίας, ο κ. Τσίπρας είχε προτείνει η επόμενη Σύνοδος να γίνει «σε ελληνικό νησί στα σύνορα ΕΕ-Τουρκίας» που, όπως είπε, «πρέπει να γίνουν σύνορα συνεργασίας».
Τότε, οι «κυβερνητικές πηγές» μας είχαν ενημερώσει για τη «μεγάλη ικανοποίηση για το Κείμενο Συμπερασμάτων». Το οποίο βέβαια, περιλάμβανε ώθηση στην ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας και σύνδεση της απελευθέρωσης της βίζας με τη συμφωνία επανεισδοχής μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας.
Μέχρι το 2017 η Κύπρος δεν υπήρχε πουθενά ή μη μόνον κατά τον γνωστό γραφειοκρατικό τρόπο. Έντρομος μπροστά στις μεταναστευτικές ροές, αλλά και στην προσπάθειά του να αποδεχθούν οι δανειστές τις περί σχισίματος του Μνημονίου «απόψεις» του, ο Τσίπρας έτρεχε στις Συνόδους και ζητούσε βίζες, κονδύλια, άνοιγμα κεφαλαίων και όλα τα σχετικά.
Τον Μάρτιο του 2016, η Κύπρος έχασε την υπομονή της και μπλόκαρε πέντε κεφάλαια των διαπραγματεύσεων.
Οπότε ο Κασσελάκης θα… λύσει το Κυπριακό!
Μετά, ήλθε άλλος μέγας επιλυτής προβλημάτων, ο Κασσελάκης…
Με το καλημέρα σας, στις 21 Σεπτεμβρίου 2023, είπε το γνωστό:
«Είναι απαράδεκτο ο κ. Μητσοτάκης να μην απαντάει στην πρόκληση Ερντογάν για αναγνώριση του δεύτερου μισού της Κύπρου, η βορ…, το κρατίδιο τέλος πάντων του δικού τους στην Κύπρο αντί να απαντάει επί τόπου…».
Μετά έκανε εντατικά μαθήματα, πλην όμως… συριζαϊκά.
Και τώρα, κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο για τη μαύρη επέτειο των 50 χρόνων, τάχθηκε «υπέρ της διασύνδεσης του Κυπριακού με τις ευρωτουρκικές σχέσεις», δεσμευόμενος ότι «θα στηρίξουμε, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, την ενσωμάτωση του Κυπριακού στις ευρωτουρκικές και ελληνοτουρκικές σχέσεις».
Μιλάμε για την απόλυτη άγνοια.
Κάθε χρόνο, η ΕΕ επαναλαμβάνει τη Δήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου 2005, με ειδική αναφορά στον όρο ότι «η αναγνώριση όλων των κρατών - μελών αποτελεί απαραίτητο συστατικό στοιχείο της διαδικασίας προσχώρησης».
Επομένως, το Κυπριακό είναι ενσωματωμένο και δεν περίμενε τον Κασσελάκη να το… ενσωματώσει.
Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ (που δε συμφωνούν με τον εξοπλισμό της χώρας) πάντα έχουν μια εύκολη λύση για κάθε δύσκολο πρόβλημα.
Άλλωστε, το μόνο που έχουν μάθει να υπηρετούν είναι ο «Αττίλας του Διχασμού»!
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
