Η τραμπική αριστερά του Στέφανου εξωτερικού
Eurokinissi
Eurokinissi

Η τραμπική αριστερά του Στέφανου εξωτερικού

Fade in: Έξαλλη κυρία, με περμανάντ της δεκαετίας του ’80, επίχρυσα βραχιόλια και καταπράσινο ταγιέρ, φωνάζει: Αν καταφέρεις να ξεδοντιάσεις αυτό το σύστημα των δικαστικών και των δημοσιογράφων, τότε θα μπορέσει να πάρει μπροστά η χώρα.

Στέφανος εξωτερικού: Εγώ γουστάρω, εντάξει; Εγώ γουστάρω, αλλά πρέπει να ψηφίσετε την Κυριακή, πρέπει να ψηφίσετε την Κυριακή.

Travelling: ο φακός σηκώνεται ψηλά και δείχνει το ετερόκλητο και αλλοπρόσαλλο πλήθος να παραληρεί με μουσική επένδυση τα Carmina Burana σε trap εκτέλεση. Στίχοι Μιθριδάτης. 

Fade out: Ένας ροζ ήλιος ανατέλλει πάνω από τη Μακρόνησο, με ένα βαρκάρη που φοράει κόκκινη σαλοπέτα να κουνάει το χέρι του. 

Θα μπορούσε να είναι σκηνή από gag κωμωδία σε σκηνοθεσία Μελ Μπρουκς ή Monty Python, αλλά πολλές φορές η τέχνη αντιγράφει την πραγματικότητα και η σκηνή διαδραματίστηκε χθες κατά τη συγκέντρωση του Στέφανου εξωτερικού στα Γιάννενα. 

Τόσο η τοποθέτηση της οπαδού, όσο και η απάντηση του υποψήφιου αρχηγού, είναι περίτρανη απόδειξη πως ο ΣΥΡΙΖΑ, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του, αποτελείται από κοινούς μπαταχτσήδες, οι οποίοι νομίζουν πως για τη δική τους άκριτη και ακατάλληλη για την οικονομική τους κατάσταση, φταίνε οι τράπεζες και όχι η διαχείριση των δανεικών που έκαναν οι ίδιοι. Και, φυσικά, σαν καλοί λαϊκιστές τα βάζουν με τους δικαστικούς, οι οποίοι είναι το τελευταίο ανάχωμα προστασίας των αδυνάμων. Καθαρόαιμος λαϊκισμός. 

Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο βασικός εκφραστής της φίμωσης κάθε φωνής που δεν είναι αρεστή. Η κυρία και ο αρχηγός, εξέφρασαν αυτό που πολλοί σκέφτονται εδώ και χρόνια: όταν ο Τύπος ασκεί κριτική πρέπει να φιμώνεται. Αυτό, εξάλλου, είναι κάτι που πρώτος λάνσαρε στην κοινωνία, ο επιστήθιος φίλος του υποψήφιου αρχηγού, αψίκορος βουλευτής Χανίων, όταν άρχισε να μιλάει για «βοθροκάναλα» αλλά και να απειλεί δημοσιογράφους πως «θα τους θάψει κάτω από τρία μέτρα χώμα». 

Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπουμε θα μπορούσε να συνοψιστεί στη φράση: Τραμπ βγες από το σώμα του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά αυτό είναι από άλλη ταινία. 

Δικαιώνονται πανηγυρικά εκείνοι που εδώ και καιρό μιλούσαν για την ελληνική εκδοχή, την ελληνική, αριστερή εκδοχή του Τραμπισμού, όταν άνθρωποι βαθιά βουτηγμένοι μέσα στο σύστημα και μάλιστα στην πιο χυδαία του εκδοχή, παρουσιάζονται ως αντισυστημικοί και αρχάγγελοι μιας κάθαρσης. 

Ύστερα από τις μετά - αλήθειες σχετικά με το βιογραφικό και την πορεία του, ο κ. Κασσελάκης φαίνεται πως υιοθετεί πλήρως την τραμπική στρατηγική διεμβολισμού του πολιτικού κατεστημένου του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας την μακρά παράδοση του λαϊκισμού που εισήγαγε στην πρόσφατη ελληνική, πολιτική ιστορία, ο μέντορας και χειριστής του κ. Τσίπρας. 

Κολακεύει τους πάντες, υπόσχεται τα πάντα, υποτιμά τους αντιπάλους του και, κυρίως, δεν μιλάει για πολιτική. Έτσι έχουμε το καινοφανές φαινόμενο της μετά-πολιτικής μετά-αριστεράς, η οποία διεκδικεί, κατά τα λεγόμενά του, να κυβερνήσει τη χώρα. Πιθανόν, να εννοεί μία μετά-χώρα σε κάποιο μετά-μέλλον. 

Πολύ φοβάμαι πως η περιδίνηση στην οποία βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ εν’ όψει των εσωκομματικών του εκλογών, θα τελειώσει με τον συνηθισμένο στην μακρά ιστορία αλληλοσπαραγμό και διάσπαση. Ίσως, αυτό να ήταν το σχέδιο εξ αρχής. Η παλιά φρουρά με τις αριστερές καταβολές και εμμονές, δεν ταιριάζει πια στην μεταμοντέρνα εκδοχή της «κυβερνώσας αριστεράς», την οποία ονειρεύονται γόνοι διαφόρων φατριών της ελληνικής ελίτ. Γνωρίζουν πως σε περίπτωση επικράτησής του, είναι οι πρώτοι που θα δουν να ανάβει το πράσινο φως της εξόδου. 

Στη νέα, τραμπική αριστερά, θέση έχουν μόνο όσοι κλείνουν πονηρά το μάτι σε διάφορες θεωρίες συνομωσίας, βλέπουν παντού εχθρούς, ονειρεύονται μαζικές εκκαθαρίσεις αντιπάλων για να ελέγξουν «τους αρμούς της εξουσίας» και περιφρονούν τους θεσμούς, ακόμη και του ίδιου του κόμματος - γεννήτορα τους. 

Ήρθαν τα ήμερα, να διώξουν τα άγρια, λέει μια ελληνική παροιμία. Απ’ ότι φαίνεται, μόνο ήμερα δεν είναι τα ξεκαπίστρωτα άτια που μεγάλωσαν σε πολυτελείς στάβλους στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Έμαθαν να τρέχουν χωρίς κανόνες και να κλωτσούν εν κινήσει κάθε ένα που στέκεται εμπόδιο στο διάβα τους προς την πάχνη με το πλούσιο και δροσερό χορτάρι που φέρνουν οι πιστοί της νέας μετά-θρησκείας. Ας πρόσεχαν. 

Υ.Γ. Δικαίως αντέδρασαν με οργή οι δικαστικοί για αυτά που ακούστηκαν. Αναμένω σχετική αντίδραση από την ΕΣΗΕΑ.