Του Γιάννη Σιδέρη
Κάτι κινείται στο χώρο της... εν πολλαίς ταλαιπωρίας περιπεσούσας Κεντροαριστεράς! Διστακτικά, επίπονα αλλά και επίμονα.
Η άγρια διαμάχη στη Βουλή για τον εκλογικό νόμο, απορρόφησε δικαίως το πολιτικό και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να «εκπέσει» του ενδιαφέροντος το πόρισμα της «επιτροπής διαλόγου και θέσεων για τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις» που προοιωνίζεται την συγκρότηση ενός «ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς», μακράν των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Τα αποτελέσματα των τρίμηνων εργασιών (στις οποίες συμμετείχαν κατά τον αυτοπροσδιορισμό τους, οι Φιλελεύθεροι, οι Προοδευτικοί του Κέντρου, οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Κεντροαριστεροί και οι Ανανεωτές της Αριστεράς – σε οργανωτικό επίπεδο: ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, Κινήσεις Πολιτών, Δράση), προσπαθούν να ιχνηλατήσουν σύγχρονες λύσεις, ενώ επιδεικνύουν πολιτική συνέπεια και δεν κρύβουν τις διαφορές τους, όπως λένε, «κάτω από το χαλί».
Το πόρισμα που συνέταξε η επιτροπή, μεταξύ άλλων, προτείνει σταθερούς τετραετείς κυβερνητικούς κύκλους, ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας και παράταση της θητείας του για ένα χρόνο σε περίπτωση αδυναμίας εκλογής του, (ώστε να μην καταφεύγουμε σε εκλογές), κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ενίσχυση του ρόλου της Βουλής κλπ, ενώ επεκτείνεται και σε θέματα Οικονομίας. Δημόσιας Διοίκησης, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Παιδείας, Πολιτισμού, Πρόνοιας κ.α.
Εκλογή αρχηγού
Το οργανωτικό πλαίσιο ήταν έως τώρα το πλέον δύσβατο τοπίο που δυσχέρανε την κοινή πορεία. Οι επί μέρους διαφοροποιήσεις επί της μέλλουσας εφηρμοσμένης πολιτικής (π.χ διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους, τρόπος φορολογίας φυσικών προσώπων, κ.α – «τα προβλήματα πάνω στο χαλί» που λέγαμε), κυμαίνονταν σε παραπλήσιο επίπεδο λύσεων και δεν ήταν καθοριστικά, ώστε να ακυρώσουν την προσπάθεια.
Βασικό πρόβλημα αποτελούσε ο τρόπος εκλογής αρχηγού. Η Φώφη Γεννηματά πρότεινε ένα ιδρυτικό συνέδριο, το οποίο θα συγκροτούσε τις πολιτικές θέσεις και προτάσεις προς την κοινωνία, και μετά εκλογή αρχηγού. Ο Σταύρος Θεοδωράκης το αντίθετο: Πρώτα εκλογή αρχηγού και μετά το ιδρυτικό συνέδριο.
Πέραν της πολιτικής οπτικής των δύο, στις προτάσεις τους σαφώς ενυπήρχε και κάποιος ωφελιμισμός. Το ΠΑΣΟΚ με ισχυρότερες δυνάμεις θα καταλάμβανε τη μερίδα του λέοντος στο ιδρυτικό συνέδριο. Αντιθέτως το Ποτάμι, με υποτυπώδη ως ανύπαρκτη οργάνωση, ελπίζει στην κινητοποίηση της κοινωνίας, όπου θεωρεί ότι έχει ευρύτερη πρόσβαση, και ευνοϊκότερο περιβάλλον. Γι' αυτό και ο αρχηγός του λέει συχνά ότι αν κινητοποιηθούν και προσέλθουν προς ψήφιση 200 χιλιάδες κόσμος, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό, και κυρίως θα δείχνει ότι η κοινωνία, μετά την απογοήτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ, πρεσβεύει και πάλι στην Κεντροαριστερά. Ως προς το τελευταίο δεν έχει άδικο.
Το ΠΑΣΟΚ είναι η μεγάλη δύναμη του χώρου, αλλά για να μην αποτύχει το εγχείρημα, επιχειρεί μετακίνηση προς τη θέση του Ποταμιού.
Εντός της εβδομάδας αναμένεται να ανακοινώσει μια «οργανωτική πλατφόρμα», η οποία θα είναι και πρόταση προς το Ποτάμι, με την οποία θα προτείνει να συνέλθει πρώτα κάποιου είδους «συνδιάσκεψη» (η λέξη δική μας, το ΠΑΣΟΚ μιλάει για ένα συλλογικό όχημα θεσμικών παραγόντων και κομμάτων), η οποία «συνδιάσκεψη» θα επιβεβαιώσει την κοινή πορεία των συμμετεχόντων και θα πιστοποιήσει τα πολιτικά αποτελέσματα της επιτροπής Θέσεων που προαναφέρθηκαν, ενώ παράλληλα θα ανιχνεύσει πολιτικές συντεταγμένες και θα πάρει αποφάσεις για την μετέπειτα πορεία του σχήματος.
Κι αν όλα αυτά μοιάζουν γραφειοκρατικά και ολίγον αδιάφορα, φτάνουμε στο ενδιαφέρον: Μετά από αυτή την «συνδιάσκεψη», προτείνει να γίνει η εκλογή προέδρου από τη βάση το Φθινόπωρο (Οκτώβρη ή Νοέμβρη).
Στη συνέχεια θα υπάρξει το ιδρυτικό συνέδριο του νέου κόμματος. Ωστόσο, για... «το φόβο των Ιουδαίων», το κόμμα που θα προκύψει δεν θα αμφισβητήσει την οργανωτική αυτονομία των υπαρχόντων κομμάτων (μέχρι τις εκλογές τουλάχιστον).
Οι συμμετέχοντες πιστεύουν αφενός ότι «η ισχύς εν τη ενώσει» θα προσδώσει εικόνα κυβερνησιμότητας στο νέο κόμμα, αφετέρου με την ταχύρυθμη απογοήτευση που σκορπά ο ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους του, κάποιοι εξ αυτών θα επαναπροσεγγίσουν στον πρωτινό πολιτικό τους χώρο.
