Το μέλλον μιας προδιαγεγραμμένης ήττας
Shutterstock
Shutterstock
ΣΥΡΙΖΑ

Το μέλλον μιας προδιαγεγραμμένης ήττας

«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει πρώτο κόμμα στις εκλογές» δήλωσε στον ΣΚΑΪ ο Αλέξης. Την ίδια ημέρα που μια ακόμη δημοσκόπηση, της MARC για τον ΑΝΤ1, έδινε υπεροχή 8,7 μονάδων της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Το κυβερνών κόμμα συγκεντρώνει 32,4% έναντι 23,7% του ΣΥΡΙΖΑ. Στην τρίτη θέση μακάριο και ακίνητο, βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ με 11,2%. Στην ίδια δημοσκόπηση θετική αξιολόγηση για την κυβέρνηση είναι στο 48,9% ενώ την αντιπολιτευτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ επικρίνει το 74,2% των ερωτηθέντων.

Δεν είναι φυσιολογική αυτή η μακρόχρονη υστέρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και δεν οφείλεται μόνο στη διαχείριση των πολλαπλών κρίσεων που ενέσκηψαν επί θητείας Μητσοτάκη (άλλωστε υποκειμενικά τα κριτήρια ενός εκάστου πολίτη περί επιτυχούς ή όχι διαχείρισης). Γιατί εκτός από την κρίση του Έβρου (όπου εισέπραξε συνολικά την πολιτική υπεραξία που αυτή προσκόμισε), οι άλλες δύο (πανδημία και οικονομικο-ενεργειακή) αφήνουν πίσω τους ανθρώπινες ήττες.

Μπορεί, ως υπόθεση εργασίας, με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ίσως να ήταν λιγότερες, όπως διατείνεται. Αλλά αυτό είναι υπόθεση, δεν μπορεί να ελεγχθεί. Γεγονός είναι πως κάθε κρίση αφήνει θύματα, και οι πληττόμενοι δεν είναι σε θέση και διάθεση να κάνουν επιδημιολογικές και γεωπολιτικές αναλύσεις για να βρουν την αιτία της κακοτυχίας τους. Την αποδίδουν στην υπάρχουσα κυβέρνηση. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση εξακολουθεί να υπερτερεί σημαντικά.

Οπότε κάτι άλλο συμβαίνει. Και νομίζουμε ότι αυτό είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης, έχουν απαξιωθεί συνοπτικά και συντριπτικά στην πλειοψηφία του λαού. Βλέπουμε πως και λάθος να κάνει ο Μητσοτάκης, όσο δυσαρεστημένος και να είναι ο λαός μαζί του, όσα παρατράγουδα και να συμβούν, παραμένει εν δυνάμει ψηφοφόρος του, επειδή δεν βλέπει εναλλακτική στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Και αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να προβληματιστεί γι’ αυτό, δημιουργεί μπαμπούλες ότι φταίνε οι πετσωμένες δημοσκοπήσεις, τα βοθροκάναλα (σε ένα εκ των οποίων χθες βράδυ έδωσε συνέντευξη), η ολιγαρχία του χρήματος, και όλα τα ιδεολογικά στερεότυπα που κουβαλάει η Αριστερά από την εποχή που… ο Πουλιόπουλος κυκλοφορούσε με τραγιάσκα. Σε αυτά προστίθεται βέβαια και η αμυντική ιδιοτέλεια της ηγεσίας. Δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι κακοί που μας πολεμούν ανέντιμα.

Στον ΣΚΑΪ και σε μια πολυδιαφημισμένη συνέντευξη, ο Αλέξης δεν κατόρθωσε να δώσει νέα πνοή, νέα προγραμματική προοπτική για την ανάταση της χώρας. Επανέλαβε τα ίδια και τα ίδια. Ενδεικτικά:

Για το μεταναστευτικό πάλι προσδιόρισε την Ελλάδα ως δεσμοφύλακα μιας Ευρώπης - φρούριο, και εξ αυτού δεν θα έχει καλά ξεμπερδέματα! (ενώ αν άφηνε να μπουν όσοι γουστάρουν, στους αριθμούς που γουστάρουν, θα είχε καλά ξεμπερδέματα η χώρα!). Ούτε ο φράχτης του Έβρου έχει κάποια αξία. Αυτός είναι περισσότερο σύμβολο φετίχ για κάποιους! (και αυτά τα ακούν οι Εβρίτες…).

Για τα ελληνοτουρκικά διαπιστώνει ότι «η Τουρκία βλέπει το τελευταίο διάστημα να αφήνεται από την Ελλάδα έδαφος για διεκδικήσεις», ενώ εγκάλεσε την κυβέρνηση γιατί δεν αξιοποίησε κάποιες σημαντικές ευκαιρίες όπως η εκλογή Μπάιντεν το 2021 (δεν του έφτασε η ομιλία στο Κογκρέσο, η αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης, το άνοιγμα δρόμου για τα F-35)!

Πάντως για τα εξοπλιστικά αποφάνθηκε ότι κάποια είναι αναγκαία ενώ κάποιοι εξοπλισμοί έγιναν χωρίς να υπάρχει σχέδιο και αίτημα από την πλευρά των επιτελείων μας (προφανώς αναφέρεται στα έξι Ραφάλ. Το ότι ο λαός νιώθει περισσότερη σιγουριά με αυτή την απόφαση, δεν το προσλαμβάνει)!

Ερωτηθείς για τον Νίκο Ανδρουλάκη και ενδεχόμενη «προοδευτική κυβέρνηση» απάντησε εκβιαστικά και με αγένεια: «Ο κ. Ανδρουλάκης όταν δεν έχει την καυτή πατάτα στα χέρια του» μπορεί να λέει ότι θέλει αντίθετα με την επαύριον των εκλογών (άρα όταν την έχει θα προστρέξει στον Αλέξη έντρομος).

Για το προσωπικό του μέλλον στον ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση εκλογικής ήττας και αν θα παραιτηθεί, απάντησε ότι έχει νομιμοποίηση και υπενθύμισε ότι εξελέγη «σύντομα» από τη βάση του κόμματος» (πρόσφατα προφανώς). Απάντηση που προδικάζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές, εφόσον χάσει, θα εισέλθει σε φάση έντονης εσωστρέφειας.

Τέλος ξαναθυμήθηκε τη μεσαία τάξη, κατηγορώντας την κυβέρνηση για τον πτωχευτικό νόμο που βγάζει στο σφυρί την πρώτη κατοικία (τον οποίο πρώτος αυτός ξεκίνησε και έστελνε τον Λαφαζάνη που αντιδρούσε στα δικαστήρια), ενώ επανέλαβε και την πρόταση για κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος και αύξηση αφορολόγητου στα 10.000 με γενίκευση για όλους τους Πολίτες (όπως… έκανε ο ίδιος).

Αυτό είναι βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γίνεται πιστευτός ό,τι και να τάξει, όσα και να υποσχεθεί ότι θα δώσει. Νωπές οι μνήμες και πολύ σύντομος ο χρόνος ως τις εκλογές για να επουλωθεί η απολεσθείσα εμπιστοσύνη. Υπό τη σημερινή κατάσταση, αν δεν συμβεί κάτι το απρόσμενα σημαντικό, το μέλλον είναι προδιαγραμμένο.