Του Γιάννη Σιδέρη
Η διαχρονική ρήση του Μπρεχτ, σχεδόν κλισέ από την χρήση, «Αλίμονο στους λαούς που έχουν ανάγκη από ήρωες», αφιερώνεται στη χθεσινή Βουλή. Αλλότριο το θέμα, περί της παραπομπής Παπαντωνίου, αλλά η συζήτηση έγινε υπό τις διχαστικές κραυγές για τα εγκαίνια του μουσείου Μπελογιάννη.
Δεν θεωρούμε ότι ο Νίκος Βούτσης ως πρόεδρος της Βουλής, συνέβαλε με κυνισμό, δια των χρημάτων της Βουλής (άρα του συνόλου του λαού), στη δημιουργία του μουσείου, για λόγους αποπροσανατολισμού από τη δύσκολη επικαιρότητα (δεν θα λέγαμε το ίδιο και για την επίσκεψη του πρωθυπουργό).
Υπάρχει κάτι πιο βαθύ. Είναι ο μανιχαϊσμός που έχει εμποτίσει την κοσμοθεωρία όσων δηλώνουν αριστεροί, και τους ωθεί να βλέπουν τα πάντα μέσα από το πρίσμα ενός «καθαρτήριου» διαχωρισμού: Η μια πλευρά, η δική τους, είναι η καλή, η αθώα, αυτή που έχει οράματα για έναν καλύτερο κόσμο - έναν κόσμο αλτρουισμού, ισότητας, απελευθέρωσης, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης. Η άλλη είναι η πλευρά του σκότους, του εξοντωτικού ανταγωνισμού, του ατομικισμού, της προσωπικής ανέλιξης , της απάνθρωπης αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο, του εθνικισμού, του ρατσισμού, της λατρείας του ποταπού υλισμού (διάβαζαν 4 τροχούς, που έγραψε και ο Καρανίκας).
Δεν έχει σημασία γι'' αυτούς το γεγονός ότι όπου κυριάρχησε η αριστερά των ονείρων τους, οι άνθρωποι στερήθηκαν τη ελευθερία τους, βασανίστηκαν, έχασαν τις ζωές τους στα κολαστήρια των στρατοπέδων, στα γκουλάγκ, στα τροπικά αλλά και θανατηφόρα τοπία της Καμπότζης, για να αναφερθούμε στα πλέον εμβληματικά σημεία, όπου η ανθρώπινη ύπαρξη αλώθηκε φρικιαστικά. Άλλωστε όπως είχε πει ο νυν πρωθυπουργός, για τις εκατόμβες των θυμάτων του Μάο, «Μπορεί τα κομμουνιστικά καθεστώτα να είχαν αυτό το τεράστιο έλλειμμα ελευθερίας, αλλά τουλάχιστον είχαν στο κέντρο της σκέψης τους τον άνθρωπο».
Κι αν έγιναν λάθη, κατά τη λογική των αριστερών, είναι που απλώς δεν εφαρμόστηκε σωστά ο «επιστημονικός σοσιαλισμός». Όμως ήρθε ο καιρός, «με μας» να πραγματωθεί το όνειρο, (ασχέτως αν τα κάναμε μαντάρα στην οικονομία, και την αξιολόγηση). Αλλά ακόμη και μεις να μην τα καταφέρουμε, μια άλλη φορά, ή σε ένα άλλο ευλογημένο τόπο, θα γίνει το θαύμα της ελεύθερης, αταξικής, ευτυχισμένης κοινωνίας!
Μπορεί να λανθάνουμε, αλλά θεωρούμε ότι ο Νίκος Βούτσης, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, και φυσικά το ΚΚΕ, δεν πίστευαν ότι μετείχαν σε μια πράξη διαίρεσης του λαού, και ότι ο ήρωας που τιμούσαν ήταν μόνο δικός τους, και όχι όλων. Ξέρουν βέβαια ότι υπάρχουν αντιτιθέμενοι, αλλά αυτοί είναι από την πλευρά του εχθρού ή όπως σημειώνει το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, για τις αντιδράσεις βουλευτών της ΝΔ και την ανακοίνωση της ΟΝΝΕΔ, αυτοί «απέχουν ελάχιστα από την ρητορική που χρησιμοποιούσε το μετεμφυλιακό κράτος τη δεκαετία του 50». (Σωστό! ενώ ως γνωστόν οι «γερμανοτσολιάδες», «Τσολάκογλου» και «προδότες», που ανέσυρε ο ΣΥΡΙΖΑ από τα μουχλιασμένα κιτάπια της ιστορίας, στις πλατείες με τις κρεμάλες και τα λιντσαρίσματα, είναι ο προοδευτικός λόγος του μέλλοντος, που καμιά σχέση δεν έχει με τον καιρό του εμφυλίου).
Κάθε κριτική που γίνεται στην αριστερά, αυτή την ντύνει με τον μανδύα του αντικομμουνισμού, και ξεμπερδεύει. Δεν θα είχαμε επανέλθει, αν δεν είχε σημειωθεί ο χθεσινός χαμός στη Βουλή με τις δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ Κώστα Τασούλα «έχει ακουστεί εδώ ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία. Διαφωνώ. Ο θάνατος του Μπελογιάννη ήταν σκληρότατος. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματι μιας σκληρότατης πράξης, να θεωρούμε ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της Δημοκρατίας. Εάν είχε ... (φωνές)... εάν είχε επικρατήσει... εάν είχε επικρατήσει η άλλη παράταξη στη χώρα μας, δεν θα επιτρεπόταν, όχι απλώς να πω αυτά, αλλά δεν θα επιτρεπόταν ούτε να τα σκεφτώ αυτά», ανέφερε και χειροκροτήθηκε από βουλευτές του κόμματός του.
Ο μεν Βούτσης εξέφρασε την έκπληξή του, άλλοι μίλησαν για αντικομμουνιστικό παραλήρημα (μόνιμη εξήγηση) και η θυμόσοφη Αλέκα τους επανέφερε στην τάξη, μιλώντας για «καυγά σε ξένο αχυρώνα».
Οι νέοι δεν έχουν την πολυτέλεια να διχάζονται για χάρη των Παππούδων
Με την μηδαμινή εμβέλειά της η στήλη, πιστεύει ότι όλο αυτό, πρέπει να σταματήσει εδώ. Χθες ο Τσακαλώτος δήλωσε η αξιολόγηση θα κλείσει πιο γρήγορα απ΄ ό,τι περιμένουμε (θα βγούνε κι από πάνω τώρα, για την καθυστέρηση ενός έτους). Όμως και να κλείσει, και όπως και να κλείσει, η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται για καιρό, γιατί έχει δημιουργηθεί δυναμική φτωχοποίησης, που θα κάνει χρόνο να αντιστραφεί. Δυστυχώς θαύματα δεν έχει, να μας ανυψώσουν γρήγορα. Αυτά μας τελείωσαν με την θρησκευτική μυθιστορία. Ο… Χριστός στην Κανά μια φορά εμφανίστηκε να αβγατίσει το κρασί, και το μάννα εξ ουρανού μία επίσης φορά έπεσε στην έρημο. Δεν έχει άλλο.
Στο εξής, όλο και περισσότεροι νέοι θα βλέπουν ζοφερό το μέλλον τους. Αυτοί οι νέοι, που αποφοιτούν από ένα γελοίο «προοδευτικό» εκπαιδευτικό σύστημα, και – το βλέπουμε στα ρεπορτάζ - δεν γνωρίζουν καν τι έγινε στις 17 Νοέμβρη, μπορεί και να διώξαμε… τους Γερμανούς ή στις 28 Οκτώβρη να κατατροπώσαμε τους Τούρκους! Αρα δεν τους αφορούν οι ήρωες των παππούδων τους, και δεν χρωστάνε τίποτα, μέσα στο γκρίζο περιβάλλον τους, να μπούνε σε καταστάσεις διχασμού, επειδή κάποιοι των παλιότερων, στα ύστερά τους, επιζητούν είτε δικαίωση για τα λάθη τους, είτε δικαιολογία για τις ψευδαισθήσεις τους.
Ναι, να μάθουμε ιστορία, αλλά αν σε κάτι χρησιμεύει η ιστορία, είναι και για να διδασκόμαστε τα λάθη των παλιών, και να μην τα ξανακάνουμε. Να τσακωνόμαστε για το παρόν και για το πως θα δημιουργήσουμε το μέλλον.
Όσοι δημιούργησαν τα μουσείο με λεφτά του ελληνικού λαού, και όσοι τσακώθηκαν χθες στη Βουλή ή έβγαλαν καταγγελτικές ανακοινώσεις, απλώς επανέλαβαν αυτά τα λάθη.
