Είναι ψηλή, ξανθιά και έχει ακριβά γούστα. Έτσι περιγράφουν ένα από τα αφεντικά της ομάδας των υπαλλήλων του Δήμου Αθηναίων που συνελήφθησαν για εκβιασμό επιχειρηματιών. Εννοείται πως πέφτω από τα σύννεφα που γίνονται τέτοια πράγματα στην Ελλάδα από δημοσίους υπαλλήλους. Ποιος το περίμενε να συμβεί αυτό; Το μαχαίρι θα φτάσει ως το κόκαλο. (Γέλωτες από το κοινό!)
Τους κατηγορούν πως στην «εταιρεία» που έφτιαξαν, είχαν και υπαλλήλους που δεν ήταν άλλοι από άστεγους οι οποίοι έκαναν στοχευμένες καταγγελίες κατά καταστηματαρχών. (Όποιος το σκέφθηκε, ένα μεγάλο εύγε!) Και ερχόταν τα καλόπαιδα και έναντι αμοιβής τακτοποιούσαν το πρόβλημα. Αν έχεις εύκολο χρήμα γιατί να μην έχεις και ακριβά γούστα; Γιατί εδώ -όπως λέει το ρεπορτάζ- δε μιλάμε για μια αρπαχτή. Μιλάμε για ένα σταθερό εισόδημα, καθώς η γραμμή παραγωγής καταγγελιών λειτουργούσε άψογα. Έτσι λειτουργεί το Δημόσιο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Κάποιοι θέλησαν να δώσουν πολιτικό χαρακτήρα στην όλη υπόθεση, διότι σημαίνοντα μέλη της σπείρας ήταν υψηλόβαθμα στελέχη ενός κόμματος. Δεν πάει έτσι το πράγμα. Σε αυτές τις ιστορίες οι μίζες είναι διαπαραταξιακές και με ποσόστωση, ώστε όλοι να είναι ευχαριστημένοι. Αν δεν έχεις δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα δε γνωρίζεις πώς λειτουργούν αυτά τα συστήματα. Δεν εκμεταλλεύονται μόνο κάθε αμφισημία ενός νόμου για να πουλήσουν την ερμηνεία του υπέρ του «πελάτη» τους, επινοούν και παραβάσεις τις οποίες έναντι αμοιβής σβήνουν.
Αρωγός σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση είναι το πολιτικό μας σύστημα με τις πολυδαίδαλες ρυθμίσεις του οι οποίες αντί να διευκολύνουν το επιχειρείν, το παραδίνουν βορά στα διεφθαρμένα κυκλώματα της δημόσιας διοίκησης. Διότι πλέον είναι κοινός τόπος. Η διαφθορά σχετίζεται αποκλειστικά με το Δημόσιο. Όσο πιο απλωμένο είναι τόσο πιο εύκολο είναι στους λειτουργούς του -εννοείται όχι όλους- να εκβιάσουν, να απαιτήσουν, να παρανομήσουν.
Θα μου πει κάποιος πως η ζωή έχει γίνει πολύ πιο πολύπλοκη και πολυδιάστατη και απαιτούνται συνεχείς κρατικές παρεμβάσεις για να ρυθμίζονται προβλήματα τα οποία πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχαν. Σωστό, αλλά δεν καταλαβαίνω πώς σχετίζεται αυτό με όλη τη γραφειοκρατία γύρω π.χ. από την αδειοδότηση επιχειρήσεων ή δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πριν από μερικά χρόνια υπέγραφες συμβόλαιο για αγορά ακινήτου μέσα σε ένα μήνα το πολύ και τώρα θέλεις τρεις μήνες και βάλε, με την πρόκληση μπροστά σου για τα σχετικά γρηγορόσημα.
Εννοείται πως μαγική λύση δεν υπάρχει στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, παρά μόνον η συστηματική και σταδιακή μείωση του δημοσίου. Το πρόβλημα της κάθε Νάνσι είναι πολιτικό. Το ελληνικό Δημόσιο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να δίνει τη δυνατότητα να παράγεται διαφθορά. Και αυτό το συγκεκριμένο Δημόσιο δεν κτίστηκε μόνο του. Όλοι οι κυβερνώντες, διαχρονικά, συνέδραμαν σε αυτό το τερατούργημα. Είναι κοινή πεποίθηση πως αν δε λαδώσεις δεν πρόκειται να τελειώσει καμιά δουλειά σου ή από την άλλη πλευρά γνωρίζεις ότι και αν παρανομήσεις, θα βρεις τις άκρες για να μην τιμωρηθείς.
Εξάλλου η Νάνσι τι το κακό έκανε; Έφερνε σε επαφή τις δύο πλευρές και έπαιρνε και αυτή το κατιτίς. Αυτό δε γίνεται σχεδόν σε όλα τα επίπεδα; Πάλι παριστάνουμε τους «πεφτοσυννεφάκηδες;»
