Γυναίκα - εργοδότης η οποία διατηρεί κάποιο τουριστικό κατάλυμα στο νησί της Πάρου, προσλαμβάνει μια εργαζόμενη η οποία την ενημερώνει εγκαίρως ότι είναι μονογονέας και προϋπόθεση να δεχθεί τη δουλειά είναι να έχει μαζί της την ανήλικη κόρη της. Προφανώς, και συμφωνούν στους όρους, αλλά μετά από ένα μήνα η εργοδότης, προτείνει στην εργαζόμενη προκειμένου να παραμείνει μαζί της το 14χρονο παιδί να δουλέψει σε άλλη επιχείρηση που εκείνη διατηρεί.
Η καταγγελία κυκλοφορεί στο Facebook από τον προέδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Επισιτισμό και στον Τουρισμό. Την ανάρτηση «τσιμπάει» η κυρία Έφη Αχτσιόγλου που κάνει και εκείνη μια ανάρτηση και έτσι καλείται η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως να απαντήσει - στο πλαίσιο άλλης ερώτησης της Νέας Αριστεράς- στη Βουλή.
«Το διάβασα και τρελάθηκα» εξομολογείται η υπουργός η οποία ενημερώνει το κοινοβούλιο ότι δεν έχει γίνει επίσημη καταγγελία στις αρμόδιες αρχές και ζητεί από τη Νέα Αριστερά να παράσχει στην Επιθεώρηση Εργασίας τα στοιχεία που διαθέτει ώστε εντός της (χθεσινής) ημέρας να προβεί στον αναγκαίο έλεγχο.
Η «τρέλα» στη συγκεκριμένη υπόθεση έχει τρία επίπεδα.
Της στυγνής εργοδότριας που πιστεύει - όπως και αρκετοί άλλοι - ότι είναι δουλοκτήτης και μπορεί να μετατρέψει μια εργαζόμενη και το παιδί της σε δουλοπάροικους.
Του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού και Τουρισμού, ο οποίος αντί να πάρει κατευθείαν την Επιθεώρηση Εργασίας να καταγγείλει επισήμως, θεώρησε πιο χρήσιμο να καταγγείλει στο Facebook. Μπορούσε άριστα να τα συνδυάσει και τα δυο αλλά επέλεξε μόνο το ένα.
Της κυρίας Έφης Αχτσιόγλου, η οποία έχει διατελέσει και υπουργός Εργασίας, η οποία αντί να σηκώσει το τηλέφωνο να δώσει τα στοιχεία στην Κεραμέως ή στις ελεγκτικές αρχές τηλεφώνησε στον συνδικαλιστή πρόεδρο και κάθισε με τη σειρά της στον υπολογιστή να γράψει μια ανάρτηση για να καταγγείλει τον «εργασιακό μεσαίωνα».
Στο μεταξύ, το που βρίσκεται σήμερα η γυναίκα και η 14χρονη κόρη της, δεν το μαθαίνουμε από τις φεισμπουκικές καταγγελίες.
Έχει παραιτηθεί; παραμένει στην εργασία της; Το παιδί μένει ακόμη μαζί της στο κατάλυμα ή υποχρεώθηκε να το στείλει κάπου αλλού;
Για τις συνέπειες στη στυγνή εργοδότρια, θα μάθουμε σίγουρα από την αρμόδια Υπουργό. Αρκεί πρώτα να αποκαλύψουν τα στοιχεία της και να την καταγγείλουν ο κύριος Γιώργος Χότζογλου ή κάποιος από τους Αχτσιόγλου και Ηλιόπουλο.
Ειδικά ο Πρόεδρος των εργαζομένων φέρει μεγάλη ευθύνη να αποκαλύψει και άλλους τέτοιους εργοδότες, καθώς σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις του, καταγγέλλει έκρηξη ανάλογων περιστατικών αυθαιρεσίας στον κλάδο.
Ως γνώστης της κατάστασης δεν αρκεί να διαπιστώνει αλλά θα πρέπει να στέλνει φακέλους με συγκεκριμένα στοιχεία και περιπτώσεις στις ελεγκτικές αρχές.
Οι γενικές και αόριστες καταγγελίες επιτρέπουν στους συνδικαλιστές να καμώνονται ότι νοιάζονται και δεν τους φέρνουν αντιμέτωπους με συγκεκριμένους εργοδότες που παρανομούν ή αυθαιρετούν. Προπάντων δεν υπερασπίζονται έμπρακτα τους ανίσχυρους εργαζόμενους.
Σε μια τουριστική και επισιτιστική αγορά από την οποία λείπουν σχεδόν 80 χιλιάδες άτομα προσωπικό και τα αντικίνητρα για τη διεκδίκηση μιας θέσης είναι δεκάδες (κακές αμοιβές, εξοντωτικά ωράρια, εποχικότητα, τεράστια σωματική καταπόνηση, επισφάλεια) η εργοδότης της Πάρου είναι και τραγικό υπόδειγμα επιχειρηματία.
Δεν είναι δυστυχώς μια εξαίρεση στον κανόνα. Τείνει να είναι κανόνας.
Γεγονός που υπονομεύει τη βιωσιμότητα του τουριστικού προϊόντος μας.
Στους αντίποδες φυσικά υπάρχουν χιλιάδες επιχειρηματίες και επαγγελματίες που έχουν επίγνωση ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι δούλοι και ότι χωρίς εργαζόμενους που είναι στοιχειωδώς ικανοποιημένοι δε θα μείνουν για μεγάλο διάστημα επιχειρηματίες.
Πριν από λίγους μήνες έγινε viral μια αγγελία που αναρτήθηκε σε σελίδα για μάγειρες και ζαχαροπλάστες, από ένα μικρό μαγαζί εστίασης στη Σέριφο.
Η αγγελία ήταν μακροσκελής, επεξηγηματική, ανθρώπινη. Σε βαθμό που δημιουργούσε απορίες για το ποιόν του ανθρώπου που την έγραψε. Στις απορίες απαντούσε ακόμη πιο αφοπλιστικά. Μια εξαίρεση που θα ήταν ελπιδοφόρο αν γινόταν σταδιακά ο κανόνας.
Αντιγράφω:
Ψάχνουμε ΑΜΕΣΑ για βοηθό κρύας κουζίνας (με εμπειρία ή χωρίς) για να κλείσουμε την ομάδα μας.
«Παρέχονται τα εξής:
- Ικανοποιητικός μισθός (δεν εννοώ τα 1200€ ως ικανοποιητικό μισθό)
- Πλήρης ασφάλιση με όλα τα νόμιμα επιδόματα (όχι μισά, φοιτητικά, 1 τον μήνα) κλπ.
- Πλήρης διατροφή (όχι τοστάκι και Coca Cola, πλήρη γεύματα μαγειρεμένα στην κουζίνα μας καθώς και τον καφέ σας, το αναψυκτικό σας, το νερό σας κλπ)
- Διαμονή σε σπίτι πλήρως εξοπλισμένο με συγκάτοικο. Πλήρως ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΟ και ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ με αυλή, parking και θέα θάλασσα.
- Μεταφορικά έξοδα από και προς τη Σέριφο
- Tips (παίρνουν όλοι, όχι μόνο το service)
- 8ωρο (πολύ σπάνια να χρειαστεί 1 ώρα παραπάνω – αν χρειαστεί πληρώνεται υπερωρία)
- 1 repo την εβδομάδα (η ξεκούραση είναι σημαντική για όλους)
- Bonus στο τέλος της χρονιάς εφόσον πάμε καλά (και τα 3 προηγούμενα χρόνια δώσαμε)
Οι συνθήκες δουλειάς είναι ανθρώπινες.
Δεν δουλεύουμε μέχρι να πέσουμε κάτω.
Δεν δουλεύουμε 12 ώρες την ημέρα.
Δεν ψάχνουμε για δούλους.
Ψάχνουμε για συνεργάτες.
Το μόνο που ζητάμε είναι σεβασμό, ειλικρίνεια και όρεξη για δουλειά.
Για να μην τα λέω όλα τέλεια και θετικά και αναρωτιέστε ποιον λάκκο έχει η φάβα…
Η σεζόν είναι μικρή (3 μήνες)
Έχει δουλειά.
Έχει τρέξιμο.
Κάποιες φορές έχει άγχος να βγει η δουλειά.
Είμαστε ένα μικρό μαγαζί με 20 τραπέζια.
Είμαστε το καλύτερα βαθμολογημένο μαγαζί σε όλη τη Σέριφο.
Αλλά ως το καλύτερα βαθμολογημένο μαγαζί, όλοι θέλουν να έρθουν σε εμάς.
Και δεν το λέω για να το παίξω κάποιος.
Αλλά γιατί πραγματικά δε βλέπουμε τον πελάτη σαν τσέπη.
Κοιτάμε να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Να φύγουν με μια ωραία ανάμνηση από τη Σέριφο (και την Ελλάδα γενικότερα) και όχι να νιώθουν ότι τους εκμεταλλευτήκαμε.
Πελάτες και συνεργάτες.
Η σεζόν πάει μέχρι και Σεπτέμβριο.
Ιδανική για φοιτητές/φοιτήτριες.
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ καλέστε στο (…) ή μήνυμα στο messenger.»
ΥΓ. Γνωρίζω ότι όλα αυτά φαίνονται πολύ καλά για να είναι αληθινά.
Ειδικά σε αυτές τις εποχές που οι συμπεριφορές που ακούω από διάφορους εργοδότες είναι τουλάχιστον ΤΡΑΓΙΚΕΣ.
Προσωπικά όμως, μου αρέσει να συμπεριφέρομαι σε αυτόν που φεύγει από το σπίτι του και έρχεται να συνεργαστούμε, όπως θα μου άρεσε να μου συμπεριφέρονταν και εμένα.
Με σεβασμό και κατανόηση.
Κανείς δε φεύγει από το σπίτι του για πλάκα. Όλοι έχουμε ανάγκες και προσωπικά τις σέβομαι απεριόριστα.
