Σήμερα ξεκινά επί της ουσίας ο πολιτικός αγώνας των υποψηφίων για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Στη συνεδρίαση της διευρυμένης (ανοιχτής) Κεντρικής Επιτροπής θα συμμετάσχουν όλοι οι υποψήφιοι, θα μιλήσουν εκφράζοντας τις ιδέες τους όχι μόνο για το κόμμα αλλά για τη χώρα.
Δε θα είναι ακριβώς ένα «ντιμπέϊτ», που θα αποκαλύψει τη θεωρητική τους ευρύτητα αλλά κυρίως την ικανότητα να μετουσιώσουν τις ιδεολογικές τους παρακαταθήκες σε προτάσεις σύγχρονης εμπράγματης πολιτικής. Ο κάθε υποψήφιος θα αναγνώσει το λογύδριο του, χωρίς μεταξύ τους αντιπαράθεση.
Από τους υπόλοιπους υποψηφίους, πλην προέδρου Ανδρουλάκη που είχε την πρωτοβουλία, εκφράζονται υποψίες ότι η σύνοδος είναι «ανοιχτή» προκειμένου να φέρει «κλακαδόρους» που θα τον χειροκροτήσουν επιδεικτικά ώστε να κλέψει τις εντυπώσεις του «ρεύματος νίκης».
Το πραγματικό ντιμπέϊτ μετατίθεται όλο και πιο πίσω και είναι άγνωστο αν τελικώς θα πραγματοποιηθεί. Πολύ περισσότερο που στο δημοσκοπικό στερέωμα, σύμφωνα με τη δημοσκόπησης της Metron Analysis για τα ΝΕΑ, προβάλει πλέον και το άστρο της Αννας Διαμαντοπουλου.
Έτσι η προεδρία του ΠΑΣΟΚ γίνεται υπόθεση 3+1, όπου οι τρεις είναι ο Ανδρουλάκης, η Διαμαντοπούλου και ο Δούκας, ενώ ο… «+1» είναι ο αξιοπρεπής Παύλος Γερουλάνος. Είναι και αυτό τίμημα μιας πορείας χαμηλών τόνων.
Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν προσβλέπουν σε σύντομη άνοδο του κόμματός τους στην εξουσία. Και λογικά δεν την προσβλέπουν. Από το 12% και παρόλη την τραγελαφική κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ στο δημοκοπικό 15%, είναι υπερφίαλο να προσδοκάς εξουσία. Εξ ου και δεν είναι σίγουρο ότι θα ψηφίσουν με το γνώμονα «ποιος θα νικήσει τον Μητσοτάκη».
Συνηθίζεται να λέγεται, όχι αδίκως, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κυβερνητικό DNA, και άρα θα επιλεγεί το στέλεχος που θα του προσφέρει προοπτική εξουσίας. Προς τούτο επιστρατεύουν τη διαμάχη Σημίτη - Τσοχατζόπουλου, όπου κέρδισε ο Σημίτης ακριβώς γιατί τους πρόσφερε προοπτική διακυβέρνησης.
Μα τότε το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβερνητικό κόμμα. Τώρα είναι μια συρρικνωμένη πολιτική φυλή, ένα… «κλαν», που προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές του και να ορθοποδήσει. Άλλωστε αν στάθηκε ζωντανό δεν οφείλεται στον ορθολογισμό του πλήθους. Οφείλεται κυρίως στη συναισθηματική προσήλωση των παλιών του οπαδών, που αντιστάθηκαν στους μηδίσαντες που σκόρπισαν κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά, και τώρα ζητούν κοινή πορεία.
Πλέον το ΠΑΣΟΚ έχει ηλικία και ιστορία. Δεν είναι το κόμμα του ενθουσιασμού των μαζών. Συχνά επιτυχή ιστορία που σκιάστηκε από γκρίζες πτυχές, οι οποίες και έγιναν το κυρίαρχο αφήγημα με την είσοδο στα μνημόνια. Κυρίως μέσα από τη λυσσώδη και ανοίκεια προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ούρλιαζαν ως μαινάδες εναντίον του, τον καιρό της φουσκοθαλασσιάς των δημοσκοπήσεων και της εκλογικής ανόδου, τώρα στον καιρό της κατίσχυσης και της απαξίωσης, έλαβαν… επιφοίτηση πνεύματος επουράνιου, και ανακάλυψαν ότι το ΠΑΣΟΚ ανήκει στις «προοδευτικές δυνάμεις» με τις οποίες... η κοινωνία απαιτεί συνεργασία «για να φύγει η Δεξιά του Μητσοτάκη».
Βέβαια, η κοινωνία από το 36% τους κατέρριψε στο 17,%, και τώρα δημοσκοπικά στο 8-9%, αλλά εξακολουθούν να αυτοορίζονται ως αυθεντικοί εκφραστές της. Καρά καιρούς εφηύραν και το «κοινό ψηφοδέλτιο» των δύο κομμάτων χωρίς αυτά να χάσουν την αυτονομία τους! (ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…).
Δεν είναι συνηγορία υπέρ ΠΑΣΟΚ τα ανωτέρω. Είναι αναγνώριση της ιστορικής αδικίας που υπέστη το κόμμα στον καιρό της εχθροπάθειας και του άλογου μίσους, το οποίο τροφοδοτούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο οποίος ως χαμαιλέοντας τώρα άλλαξε στάση.
Τότε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ενοχικά και γι’ αυτό υποτονικά, δεν υπερασπίστηκαν το κόμμα τους. Το άφησαν άθυρμα στην ανήθικη προπαγάνδα του λούμπεν πεζοδρομίου. Είναι επίσης αναγνώριση ότι όταν άρχισε να επανέρχεται η κάποια λογική στη δημόσια ζωή, το κόμμα αυτό προβάλει εκ νέου ως πυλώνας του πολιτικού συστήματος
Δεν έχει επιμύθιο το κείμενο. Σήμερα ανοίγει το πολιτικό το παιγνίδι. Και σαφώς θα είναι πιο πολιτισμένο από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δε θα είναι και παιγνίδι αγγέλων, επειδή έτσι έδειξαν ως τώρα…
