Η καλή μέρα, από πρωί φαίνεται, αλλά στους «Σπαρτιάτες», μάλλον μπήκε... με το αριστερό.
Αυτά που διαδραματίζονται σε πανελλήνια μετάδοση στην κοινοβουλευτική ομάδα των «Σπαρτιατών» φέρνουν στη μνήμη παλιές, καλές, μεταπολιτευτικές αναμνήσεις.
Ήταν πάγια τακτικά των τροτσκιστών, ο λεγόμενος εισοδισμός. Μέλη τροτσκιστικών οργανώσεων, χωρίς να αποκαλύπτουν την πραγματική, πολιτική τους ταυτότητα, γίνονταν μέλη μαζικών κομμάτων, «καταλάμβαναν» τοπικές κομματικές οργανώσεις και προσπαθούσαν «να κατεβάσουν γραμμή», ώστε να επηρεάσουν τις τελικές αποφάσεις του κόμματος. Ρωτήστε το ΠΑΣΟΚ που έχει πλούσια εμπειρία από εισοδιστές τροτσκιστικής κοπής.
Αν, όμως, αφήσουμε κατά μέρος την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο και επανέλθουμε στο σήμερα, η περίπτωση των «Σπαρτιατών» έχει ανάλογο της στη φύση. Εκεί, διάφορα παράσιτα, προσπαθούν να βρουν ξενιστή ώστε, όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να δυναμώσουν τόσο ώστε τελικά να υποδουλώσουν το φιλόξενο σώμα.
Οι «Σπαρτιάτες», ένα κόμμα άγνωστο ευρύ κοινό, χρησιμοποιήθηκε έξυπνα από τους καταδικασμένους - έστω πρωτόδικα - επικεφαλής εγκληματικών οργανώσεων, οι οποίοι καταδικάστηκαν για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Αυτή ήταν μία αναγκαία διευκρίνηση, ιδιαίτερα για εκείνους που επιμένουν να μιλούν για «πολιτικές διώξεις».
Χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να παρακάμψουν τους περιορισμούς που θέτει το ισχύον νομικό πλαίσιο, αλλά και για να δηλώσουν παρόντες στο πολιτικό σκηνικό ως εκφραστές απεχθών ιδεών μισανθρωπίας, κεκαλυμμένες από ψευδεπίγραφες αρχαιοπληκτικές ιδέες και διαστρεβλωμένες χριστιανικές.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, σκοτεινό κέντρο με έδρα φυλακή της χώρας, χειραγωγούσε ψηφοφόρους και, αργότερα, τους βουλευτές, οι οποίοι υιοθετώντας τις παλιές καλές ίντριγκες της αριστεράς, προσπάθησαν να εκπορθήσουν το κόμμα, ενθυλακώνοντας ταυτόχρονα την όχι ευκαταφρόνητη κρατική επιχορήγηση. Γιατί μπορεί να δηλώνουν άδολοι εθνικιστές, μα βλάκες δεν είναι.
Αν επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες του στρατηγού χωρίς στράτευμα πως εν ενεργεία βουλευτές κατέθεταν τον οβολό τους σε έγκλειστο εγκληματία, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα.
Ευθύνες μεγάλες έχει και ο πρόεδρος του κόμματος κ. Στίγκας. Μπορεί εκ των υστέρων να καταγγέλλει διάφορα, αλλά μη μου πείτε πως δεν τον προβλημάτισε το γεγονός λίγες ημέρες πριν τις εκλογές να βλέπει αθρόα προσέλευση πρώην υποψηφίων της Χρυσής Αυγής για να ενταχθούν στα ψηφοδέλτιά του κόμματος του;
Αμετροεπής στη φιλοδοξία του, άνθρωπος γυρολόγος κομμάτων κατά το παρελθόν, θεώρησε πως μπορεί να γίνει πολιτικός αρχηγός με δανεικές ψήφους. Μόνο που δανείστηκε από ανελέητους τοκογλύφους και τώρα ήρθε η ώρα να επιστρέψει τα δανεικά.
Η δημοκρατία είναι ένα ανεκτικό πολίτευμα, αλλά δεν μπορεί να αφήνει ανεξέλεγκτους τους εχθρούς της. Δεν είναι δυνατόν να υπονομεύονται οι πυλώνες του πολιτεύματος από εκείνοι που το αρνούνται και διακηρύττουν σε κάθε ευκαιρία που θα το καταργήσουν μόλις του δοθεί η ευκαιρία.
Ωστόσο, σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν και άλλες πλευρές. Η πρώτη - και σημαντικότερη - είναι η απομυθοποίηση του νέου, ανεξάρτητου και αδέσμευτου κόμματος. Τώρα πια είναι προφανές σε όλους πως πρόκειται για κόμμα ξενιστή των στελεχών που ορκίστηκαν πίστη στον έγκλειστο εγκληματία και προσπαθούν με δόλιο τρόπο να παρέμβουν στην πολιτική ζωή του τόπου. Μία άλλη πλευρά είναι πως τώρα που έπεσαν πια τα προσχήματα, θα πρέπει η δικαιοσύνη να αναλάβει τη διερεύνηση των καταγγελιών και να πράξει τα δέοντα.
Υπάρχουν θύλακες στην ελληνική κοινωνία που γοητεύονται από τις αντιδημοκρατικές εκτροπές. Πολλοί από αυτούς, μάλιστα, το βλέπουν ως εκδίκηση για τον υποτιθέμενο παραγκωνισμό του από την εξέλιξη ή ως τιμωρία της επιτυχίας των άλλων. Πρόκειται για νοσηρά φαινόμενα, για κακοήθειες οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες και επικίνδυνες μεταστάσεις, αν δε λάβουν τις δέουσες πολιτικές απαντήσεις τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής.
Τις επόμενες ημέρες, θα δούμε την εξέλιξη αυτής της ιλαροτραγωδίας. Η προσπάθεια, όμως, για την αποδόμηση των ολοκληρωτικών ιδεών, δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ, γιατί πάντα θα εμφανίζονται οι μεταλλάξεις τους.
