Χθες οι υποψήφιοι για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν τις υπογραφές που προβλέπονται από το καταστατικό, για να επικυρώσουν το δικαίωμα της υποψηφιότητας. Καθ’ όλο αυτό το διάστημα παρατηρήσαμε μια λελογισμένη και ηθική προεκλογική εκστρατεία, σε υπερβολικό σημείο, που περνούσε απαρατήρητη από τα μίντια.
Η εκστρατεία τους σαφώς πέρασε αδιάφορη και λόγω του ότι ο κόσμος βρέθηκε στις παραλίες. Κυρίως όμως γιατί πολιτεύτηκαν με όρους πολιτικού πολιτισμού. Στο κόμμα που καθιέρωσε τη φράση «συντροφικά μαχαιρώματα», αυτά ήταν μικρές επιδερμικές αμυχές, ίσως υπερβολικά μικρές.
Αλλά και τότε που καθιερώθηκε ο όρος των μαχαιρωμάτων, αυτά εκφράζονταν μέσα σε πολιτικό πλαίσιο, με πολιτική - έστω και προσχηματική – ορολογία και αιτιολογία.
Καμία σχέση με το τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ, που παραμένει σε κατάσταση πολιτικής εφηβικής εξεγερσιακής φαντασίωσης, όπου όλοι βάλουν κατά όλων διεκδικώντας την αριστερή αυθεντικότητα, ενώ κάποιοι εκ των πολιτικών του, όπως ο Πολάκης ή ο ευρωβουλευτής μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς, εκφράζονται με φράσεις λούμπεν περιθωρίου.
Αριστεροί δημοσιολόγοι, απογοητευμένοι από τη μετά γελοιότητας κατάρρευση του προσφιλούς τους ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να εξομοιώσουν τα δύο κόμματα. Ως μάντεις Τειρεσίες προβλέπουν μελλοντική διάσπαση του ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογή νέου αρχηγού. Δεν αποκλείεται να συμβεί. Όμως, προς το παρόν δεν υπάρχουν ενδείξεις που να προεικάζουν παρόμοιο σχίσμα.
Εκείνο που προσπαθούν να κάνουν είναι να μετριάσουν τις εντυπώσεις διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ, προσδίδοντας παρόμοια εικόνα στο ΠΑΣΟΚ, με την κατακλείδα ότι και τα δύο κόμματα αδυνατούν να κάνουν αντιπολίτευση. Διαμοιράζουν ισοβαρώς την ευθύνη καταγγέλλοντας ότι εξαιτίας τους ασθενεί η «προοδευτική παράταξη».
Κατ΄ αρχάς το ΠΑΣΟΚ, ασχέτως αν κάποιος ταυτίζεται ιδεολογικά μαζί του ή όχι, είναι συγκροτημένο κόμμα και όχι άθυρμα των σόσιαλ μίντια, όπου ο κάθε τυχάρπαστος, στερούμενος πολιτικής Παιδείας και ένταξης, γίνεται παράγοντας και μπορεί να επιδρά στο εσωτερικό του κόμματος.
Δεν είναι, νομίζουμε, η ιδεολογία που το συγκρατεί σε ένα ποιοτικό επίπεδο πολιτικής συμπεριφοράς. Άλλωστε οι απόλυτες ιδεολογίες, οι «μεγάλες αφηγήσεις», έχουν εκπέσει. Είναι, νομίζουμε, η κυβερνητική κουλτούρα που έχει ενσωματώσει μετά από τόσα χρόνια διακυβέρνησης.
Και φυσικά είναι η ποιότητα του πολιτικού του προσωπικού. Οι πασόκοι είχαν και πριν το ΠΑΣΟΚ αντιδεξιά τοποθέτηση. Παρέμειναν στην αντιδεξιά θέση τους αλλά δεν στρατεύτηκαν και δεν «πολιτικοποιήθηκαν» μέσα από τις άναρθρες κραυγές, τα μηνύματα μίσους, απειλές να κάψουν τη Βουλή και ενοχοποίηση των αντιπάλων στα βήματα του… Σιάντου (πας μη εαμίτης γκεσταμπίτης).
Το ΠΑΣΟΚ ασκεί, επιτυχημένη ή μη, κριτική σε επί μέρους τομείς της κυβερνητικής δράσης. Και αυτό έχει ανάγκη η δημοκρατία. Δεν ακούς από το στόμα των στελεχών του εσχατολογικές καταγγελίες για την κυβέρνηση που «καταστρέφει τη χώρα», και οι οποίες όσο πιο χονδροειδείς είναι τόσο στερούν από τον ΣΥΡΙΖΑ ποσοστά.
Ακόμη και αν διασπαστεί (όπως «προβλέπουν» οι δημοσιολόγοι - μάντεις) αυτό θα γίνει μέσα από πολιτική αντιπαράθεση, με πολιτική αξιοπρέπεια - έννοια που οι συριζαίοι σύμφωνα με τις πρόσφατες διαδικασίες, απέδειξαν ότι δεν διαθέτουν.
Βέβαια, ίσως να είναι άδικο να κατηγορούμε γενικώς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας ήταν και είναι το 3% διασπασμένο σε 3-4 κόμματα (Γιάνη, Ζωής, Λαφαζάνη και ΣΥΡΙΖΑ).
Αυτό που τώρα αποκαλούμε ΣΥΡΙΖΑ είναι το άθροισμα της επέλασης εξωγενών δυνάμεων και της εμπέδωσης του δικού τους ήθους και ύφους στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ, αφότου οι βλαστοί της «δρακογενιάς» άνοιξαν τις πύλες του κόμματος νομίζοντας ότι ήγγικεν η ώρα… του τρίτου γύρου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τις πλέον εκκωφαντικές δηλώσεις για το αποτέλεσμα της πρότασης μομφής τις έκαναν ο… Αντώναρος, που μίλησε για πραξικόπημα (!), ο στιχουργός Μωραΐτης που ο ίδιος δηλώνει ότι δεν είναι κομματικό μέλος αλλά επιτίθεται στον Νίκο Παππά (τον 13-0) που τον χαρακτηρίζει «πρόσωπο κλειδί» της έκπτωσης Κασσελάκη (προφανώς οι κεντροεπίτροποι που το αποφάσισαν είναι ανίκανοι πολιτικής σκέψης), ή η Ελενα Ακρίτα που επελέγη από τον Τσίπρα ως βουλευτής Επικρατείας γιατί έβριζε ακατάπαυστα τον Μητσοτάκη.
Αντιθέτως, τις πλέον μειλίχιες, κατευναστικές και ενωτικές προτάσεις τις έκαναν τα μέλη του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, του καταφρονημένου 3%!
Δεν είναι απίθανο, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να καταρρέει, να αρχίσουν οι ισχυρές πιέσεις και οι καταγγελίες κατά του ΠΑΣΟΚ, επειδή δεν ακυρώνει την αυτονομία του προκειμένου να ενταχθεί στη «μεγάλη προοδευτική παράταξη». Πάλι άλλος θα τους φταίει για το χάλι τους!
Αν και στην περίπτωση που κυριαρχήσει ένας εκ των υποψηφίων, δεν θα χρειαστεί και μεγάλη πίεση…
