Του Σάκη Μουμτζή
Όλα δείχνουν πως η Ελλάδα την Κυριακή γυρίζει σελίδα. Μέσα στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας θα έχουμε μια φυσιολογική εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία.
Αυτό φαίνεται από μακριά. Αν εξετάσουμε λίγο βαθύτερα την κατάσταση θα διαπιστώσουμε πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Αποδείχθηκε δηλαδή, πως ο ΣΥΡΙΖΑ που απέρχεται ήταν και παραμένει ένα κόμμα που κινείται στα ακρότατα όρια του πολιτεύματος. Ήδη υπάρχουν κατηγορίες—που μετά τις εκλογές μπορεί να λάβουν και ποινική διάσταση—για απόπειρα αλλοίωσης του πολιτεύματος, εκ μέρους κυβερνητικών στελεχών.
Όμως, αν παραμείνουμε και σε αυτό το σκαλοπάτι ανάλυσης, δεν θα έχουμε εμβαθύνει επαρκώς στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα έχουμε κατανοήσει την φύση του, ένα πρόβλημα που παρατηρήθηκε ευθύς εξ αρχής στην φιλελεύθερη διανόηση.
Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε τελική ανάλυση ανθρωπολογικό και πολιτισμικό. Με αυτούς τους ανθρώπους δεν μας χωρίζουν απλώς διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις.
Δεν έχουμε μόνον διαφορετικές ιδεολογικές συντεταγμένες. Η φιλελεύθερη—συντηρητική παράταξη έχει διαφορετική οπτική με την σοσιαλδημοκρατία σε μια σειρά από διάφορα θέματα.
Έχουν όμως και οι δύο χώροι, κοινούς θεμέλιους λίθους πάνω στο οποίους χτίστηκε η κοινωνία της Μεταπολίτευσης.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβαίνει αυτό, γιατί αυτοί οι άνθρωποι έρχονται από αλλού και κυρίως πάνε αλλού, μέσα από σκοτεινά μονοπάτια.
Τα ζήσαμε.
Με τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε συναντίληψη για τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται η κοινωνία.
Έχουμε άλλη κοσμοθεώρηση για το τι είναι δίκιο και τι άδικο. Εμείς προστατεύουμε τα δικαιώματα των πολιτών και όχι των κακοποιών. Αυτοί επειδή περιφρονούν τους «νοικοκυραίους» συντάσσονται με το περιθώριο.
Έχουμε μιαν άλλη κοσμοθεώρηση για την τήρηση των νόμων και την εφαρμογή τους. Θεωρούμε τον σεβασμό τους από τους πολίτες έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της κοινωνίας μας.
Έχουμε μιαν άλλη κοσμοθεώρηση για την αριστεία, μια κομβικής σημασίας αξία, γιατί συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια και την επιβράβευση. Η διάκριση είναι ένα από τα βασικά κίνητρα που συντελούν στην πρόοδο και στην εξέλιξη.
Έχουμε μιαν άλλη κοσμοθεώρηση για την δημοκρατική αρχή της άσκησης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εμείς δεν ανεχόμαστε την βία. Σε αυτήν δεν υπάρχει θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Βρίσκεται έξω από το αξιακό μας πεδίο.
Δεν ανεχόμαστε μειοψηφίες που αυτοχαρακτηρίζονται «προοδευτικές» να εμποδίζουν τους πολίτες να ασκούν τα δικαιώματα τους.
Αυτούς τους 54 μήνες ζήσαμε σχεδόν όλες αυτές τις καταστάσεις που ορίζουν το φαινόμενο της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Και στην πράξη πια αντιληφθήκαμε πως δεν είμαστε σαν κι αυτούς.
Στις 25 Ιανουαρίου 2015 σάλταρε στην εξουσία, ένα τσούρμο ανθρώπων που διακηρυγμένο σκοπό είχε, να καταστρέψει τις αξίες της Μεταπολίτευσης και να επιβάλλει στο κοινωνικό σώμα τις δικές του αξίες.
Στις αυριανές εκλογές δεν συγκρούονται μόνον δύο διαφορετικές οικονομικές πολιτικές. Συγκρούονται κυρίως δύο κόσμοι, με τις πολιτισμικές αξίες τους και τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά τους.
Υπομονή λίγες ώρες και όλα δείχνουν πως ο εφιάλτης θα τελειώσει την Κυριακή το βράδυ.
