Γεννήθηκα το 1893 στο χωριό Αγια-Θυμιά της Παρνασσίδος – πρώην Δήμου Μυωνίας. Το δημοτικό μου σκολειό το πέρασα στην Ιτέα των Σαλώνων. Το Σχολαρχείο στο Αίγιο και το Γυμνάσιο στην Πάτρα. Εδώ (στη Χαλκίδα) ελθόντας για στρατιώτης (κληρωτός) το 1914 παντρεύτηκα (... εξ’ έρωτος). Έκτοτε, σχεδόν δεν ‘‘το κούνησα’’ από την πόλη ετούτη = τη Χαλκίδα. Έκανα οικογένεια (παιδιά, νύφες κι εγγόνια) και μνέσκω ακόμα, γράφοντας Λογοτεχνία και Ιστορία. Αλλά και Ποίηση και Θέατρο.
Τώρα υπέρ τα 84 μου χρόνια γεγονώς, εφησυχάζω (σχεδόν μόνος) στο σπιτάκι μου, ζων ‘‘αεί -μη- διδασκόμενος’’, εν αναμονή του ‘‘εσχάτου-μου-μαθήματος’’, ευχαριστώντας εκείνο που ονομάζουμε Θεό, ‘‘για τα βουνά και για τα δάση που είδα...’’ (του Ζαχ. Παπαντωνίου).
Και για το ακριβές των παραπάνω αυτών μου ασημάντων, υπογράφομαι,
ο ταπεινότατος
Γιάννης Σκαρίμπας
Σαράντα χρόνια από τον θάνατο του Χαλκιδαίου λογοτέχνη, μια ομάδα Ελλήνων και ξένων δημιουργών επιχειρούν έναν εικαστικό διάλογο με το έργο του. Η Κατερίνα Κωστίου, στην οποία χρωστάμε την φιλολογικά φροντισμένη έκδοση των απάντων Σκαρίμπα (10 τόμοι πεζογραφημάτων – Άπαντες στίχοι), είναι μαζί με τον Συμεών Σταμπουλού οι συστηματικότεροι μελετητές του σκαριμπικού έργου. Το έργο αυτό κυκλοφορεί με τη φροντίδα των εκδόσεων Νεφέλη που επεκτείνουν ευφάνταστα την προβολή του στη ματιά όχι μόνο των φιλολόγων και των μελετητών του. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο εγχείρημα υιοθετούν διάφορα μέσα και τεχνικές για να δημιουργήσουν έργα που συνομιλούν με το λόγο του Σκαρίμπα. Τον προσεγγίζουν πέρα από τα όρια της συγγραφής, μέσα από την εικαστική τέχνη και τη μουσική.
Ασφαλώς, αυτή η λοξή ματιά θα γοήτευε τον Σκαρίμπα, αν λάβουμε υπόψη τη φράση του «Τα γυρίζω ανάποδα για να σταθούνε όρθια». Εδώ αποτυπώνεται η έκκεντρη λογική του και η εμμονική του αποστροφή προς κάθε είδους συμβατικότητα. Θυμόσοφος, οργισμένος, είρωνας, ανήσυχος, ασυμβίβαστος μέχρι την τελευταία του στιγμή, πέρασε εύκολα από την Ιστορία στον Μύθο και, ενώ υπήρξαν εποχές που διαβάστηκε πολύ και αγαπήθηκε από το κοινό, παρέμεινε γραμματολογικά σε εκκρεμότητα, καθώς επί πολλές δεκαετίες η κριτική τον συνέθλιψε κάτω από την ετικέτα του ιδιότυπου, αδυνατώντας να κατανοήσει την εκκεντρική του γραφή.
Από την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα και έπειτα ξεκίνησε μια νέα εποχή υποδοχής του έργου του και ο Σκαρίμπας αναδείχθηκε σε έναν από τους τρεις πιο πρωτοποριακούς πεζογράφους του Μεσοπολέμου, μαζί με τη Μέλπω Αξιώτη και τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη.
Έργο από την ομαδική έκθεση «Άδειες Καρέκλες»
Την ομαδική έκθεση «Άδειες Καρέκλες» φιλοξενεί ο βιβλιοχώρος«Σ22» (Κωνσταντίνου Σμολένσκη 22, Εξάρχεια). Συμμετέχουν οι Βασίλης Αγγελόπουλος, Σπύρος Αγγελόπουλος, Barba Dee, Ίρις Δεπάστα, Rita Mosss, Σταυρούλα Παπαδάκη, Ραφαήλ Πετρόπουλος, Περικλής Πραβήτας, John Sugahtank, Τζούλια Σωτηρίου, Heo Tsop.
Εγκαινιάζεται στις 19 Σεπτεμβρίου και διαρκεί έως τις 3 Οκτωβρίου. Κρατήστε κι αυτό: τα εικαστικά έργα θα πλαισιώνονται με χειρόγραφα από το προσωπικό αρχείο του Γιάννη Σκαρίμπα.
