Διεθνώς διακεκριμένος και αναγνωρισμένος αρχιτέκτονας ο Αλέξανδρος Τομπάζης, «έφυγε» από το ζωή σε ηλικία 85 ετών, αφήνοντας πίσω του το βαθύ αποτύπωμά του στην αρχιτεκτονική, τις πόλεις και το δημόσιο χώρο. Υπέρμαχος της απλότητας, αλλά φανατικός θιασώτης του τεχνολογικού νεωτερισμού, είχε επιλεχθεί να συνεργαστεί με τον Βρετανό Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ για την αναβάθμιση και την επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
«Με γονιμότατη πορεία έξι δεκαετιών, δίκαια κατατάσσεται στους μεγαλύτερους μεταπολεμικούς αρχιτέκτονες. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της δραστηριότητάς του, είχε αποφασιστική συμβολή στην ανανέωση της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής και τη μετάβασή της από τον μοντερνισμό στον μεταμοντερνισμό. Εισάγοντας ουσιαστικά, με το διορατικό του πνεύμα, τον βιοκλιματικό σχεδιασμό στη χώρα μας, ένα κεφάλαιο ήδη εδραιωμένο, αλλά με τεράστια κρισιμότητα και δυναμική για το μέλλον των πόλεών μας», όπως αναφέρει –μεταξύ άλλων– στο συλλυπητήριο μήνυμά της η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη.
Ανάμεσα στα δεκάδες έργα του συγκαταλέγονται το πρωτοποριακό συγκρότημα κατοικιών «Δίφρος», το κτίριο της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, ο Ναός της Αγίας Τριάδας στη Φάτιμα της Πορτογαλίας, η Ευαγγελική Σχολή στη Νέα Σμύρνη, η επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών, το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών στο Μαρούσι. Την αρχιτεκτονική υπογραφή του φέρουν, επίσης, εντυπωσιακές κατοικίες, κτίρια γραφείων και εκπαίδευσης, νοσοκομεία αλλά και τόποι λατρείας.
Πηγή φωτ.: Eurokinissi/ Γιάννης Παναγόπουλος
Γεννημένος στις Ινδίες το 1939, ο Αλέξανδρος Τομπάζης μετακόμισε με την οικογένειά του στην Ελλάδα το 1947. Ήταν αριστούχος απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Π.(1962) όπου είχε καθηγητή ζωγραφικής τον Νικόλαο Χατζηκυριάκο-Γκίκα.
Από το 1964 έως το 1966 εργάστηκε ως επιστημονικός βοηθός του Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη, όπου ασχολήθηκε με θεωρητικές μελέτες και έρευνα. Το 1963 ίδρυσε το Γραφείο Μελετών «Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη» αναλαμβάνοντας και υλοποιώντας έργα στην Ελλάδα αλλά και σε Πορτογαλία, Ολλανδία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Κύπρο, Ντουμπάι, Άμπου Ντάμπι, Ομάν και Κίνα.
Από τη δεκαετία του '70 και εντεύθεν, ο Αλέξανδρος Τομπάζης στράφηκε στον βιοκλιματικό σχεδιασμό, εφαρμόζοντάς τον σε κατασκευές μεγάλης κλίμακας. Εξηγώντας ο ίδιος πρακτικά τις αρχές του σχεδιασμού σημείωνε: «Το να σχεδιάζεται ένα κτίριο λαμβάνοντας υπόψη το κλίμα και όχι ενάντια στο κλίμα. Το να προσπαθείς να κάνεις μια κατασκευή, με όσο μπορείς πιο απλά μέσα. Με λιγότερες μηχανολογικές εγκαταστάσεις, με ανανεώσιμα υλικά, χαμηλής ''ενσωματωμένης ενέργειας'' (της ενέργειας, δηλαδή, που ξοδεύεται για να παραχθεί το υλικό, να μεταφερθεί και να τοποθετηθεί στη θέση του). Να ελαχιστοποιείς τις απώλειες, με αυξημένες θερμομονώσεις».
Περισσότερα για την ιδιότητα του Αλέξανδρου Τομπάζη ως ζωγράφος στο παρακάτω σημείωμα του Γιώργου Μυλωνά:
