Στην προστασία και ανάδειξη του Παλαιού και του Νέου Φρουρίου της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας, όπως και στη βελτίωση της προσβασιμότητας σε αυτά, αποβλέπει το συνολικό στρατηγικό σχέδιο που εκπονήθηκε στο πλαίσιο διετούς ερευνητικού προγράμματος το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, και εκπονήθηκε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το ΥΠΠΟΑ. Με την υλοποίηση του σχεδίου, εκτιμάται ότι θα αναβαθμιστεί το πολιτιστικό περιβάλλον και η ποιότητα ζωής των κατοίκων της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας.
Το ΥΠΠΟΑ αναφέρει στην ανακοίνωσή του, ότι, «στο Παλαιό Φρούριο της πόλης της Κέρκυρας, χαρακτηριστικό στοιχείο της τοπογραφίας της, που ολοκληρώθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα από τους Ενετούς, προβλέπονται, μεταξύ άλλων, επεμβάσεις ανάδειξης, αναγνωσιμότητας και προστασίας των μνημείων, σήμανσης των διαδρομών και των επιμέρους εγκαταστάσεων, βελτίωσης της ασφάλειας των επισκεπτών».
Ο προμαχώνας των 7 ανέμων. Πηγή: ΥΠΠΟΑ
Το Νέο Φρούριο ολοκληρώθηκε το 1645 και αναπτύχθηκε σε δύο επίπεδα: Στη δυτική πλευρά του κατασκευάστηκαν ο βόρειος και ο νότιος προμαχώνας των «Επτά Ανέμων» και σε χαμηλότερο επίπεδο, το οχυρό του Σκάρπωνα. Μετά την αναλυτική τεκμηρίωση των δύο Φρουρίων και της παθολογίας τους, οι κατευθύνσεις αντιμετώπισης, ως προς τις απαιτούμενες επεμβάσεις, αφορούν στη βελτίωση των εγκαταστάσεων, των δικτύων υποδομής, της προσβασιμότητας και της κίνησης των οχημάτων, εντός των φρουρίων, στην ασφάλεια εργαζομένων και επισκεπτών, στην απόσυρση κατασκευών και χρήσεων που υποβαθμίζουν την αισθητική αξία των μνημείων.
Μέσα από το ερευνητικό πρόγραμμα αναδείχθηκε η μεθοδολογία της διαχείρισης των μνημείων, τα οποία είναι ενταγμένα σε ένα ευρύτερο οικιστικό περιβάλλον. Δεδομένης της αλληλένδετης σχέσης των δυο φρουρίων με την πόλη, τα προβλήματα που απειλούν τόσο τα Φρούρια όσο και την Πόλη είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένα και πρέπει να αντιμετωπιστούν συνδυασμένα. Προβλήματα που προέρχονται από τις κλιματικές συνθήκες (πλημμύρες, πυρκαγιά, τυφώνες, άνοδος της θάλασσας) αλλά και προβλήματα που προέρχονται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες (υπερτουρισμός, κυκλοφορία και στάθμευση, δίκτυα υποδομών, δόμηση) θα πρέπει να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο ενός κοινού σχεδίου διαχείρισης που να εισάγει κανόνες δόμησης και λειτουργίας στο περιβάλλον των φρουρίων.
