Θυσιάζει απανωτά τα παλικάρια της η Κεντροαριστερά στον βωμό του…Μινώταυρου Μητσοτάκη! Ένας κάθε χρόνο. Σαν το μύθο του Θησέα, τι κακό.
Μετά τον Αλέξη τον άχαστο, ο «χώρος» ανάδειξε στον Ανδρουλάκη. Της λεβεντογέννας θρέμμα, σκέφτηκαν, θα μπορεί να κοιτάξει κατάματα τον Μητσοτάκη, από τα Χανιά. Τζίφος. Μόλις γνώρισαν τον Κασσελάκη, είπαν, νάτος μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη, ξέρει κι Αγγλικά! Μεγάλα τα όνειρα του τουρίστα από το Μαϊάμι για την Ελλάδα.
Δεν του αρκούσε μια τετραετία, ήθελε δύο. Όσοι πόνταραν πάνω του πήγαν στον κουβά. Πεισματικά θαρρείς, κέρδιζε η…αλαζονεία του Μητσοτάκη. Παράτησαν πάραυτα οι αγωνιούντες της Κεντροαριστεράς τους Ανδρουλάκη και Κασσελάκη και έπιασαν να αναδείξουν για Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον Χάρη Δούκα. Τον αφανή δήμαρχο Αθηναίων, που έταξε ότι θα μειώσει τη θερμοκρασία κατά 5 βαθμούς! Τελειότητα…
Τον δήμαρχο της η Αθήνα, δεν τον έχει γνωρίσει ακόμη. Σιγά το πρόβλημα. Στο αξίωμα ήδη έξι μήνες, οι μόνες εμφανίσεις του έγιναν στα Εξάρχεια, για να συμπαρασταθεί στο κίνημα που δεν θέλει τον σταθμό Μετρό στην πλατεία κι η άλλη στο λόφο Στρέφη, όπου κάποιοι αντίστοιχοι εναντιώνονται στα έργα ανάπλασης. Η δράση του ενωτικού δημάρχου…
Η ελληνική κοινωνία είναι μαθημένη, θα έλεγα ερωτευμένη, να συμβιώνει με τα παράδοξα. Εκτός από κρατιστές αναρχικούς, έχει κι ένα…αντισυστημικό «σύστημα». Η παραδοξότητα μάλλον υποκρισία είναι, αλλά δε βαριέσαι, δεν είναι κι η μοναδική. Το αντισυστημικό «σύστημα» ζει με τις δικές του εμμονές. Σιχαίνεται τον ψηλό Κυριάκο, όσο αυτός ψηλώνει πιο πολύ. Το δράμα της ανίκανης Αντιπολίτευσης, υποχρεώνει τους αγωνιστές του «συστήματος» να παλεύουν νυχθημερόν για τη συγκρότηση μιας κάποιας πολιτικής δύναμης, μήπως και καταφέρουν το σκοπό τους.
Αν κάποιος μπορεί να κοντύνει τον Πρωθυπουργό, αυτός είναι ο λαός. Το απέδειξαν οι πολίτες με την ψήφο τους. Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών δεν ήταν οδυνηρό μόνο για τη Νέα Δημοκρατία. Πόνεσαν και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ. Κατανόησαν με οδύνη ότι μόνα τους τα δύο κόμματα αδυνατούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Ξαφνικά έδυσε το άστρο του Κασσελάκη, άσε του Ανδρουλάκη κι έπιασαν δουλειά οι «προξενήτρες» να ενώσουν τις δύο οικογένειες και να αναδείξουν τον Δούκα. Και του «φουσκώνουν» τα μυαλά οι καλοθελητές ότι φέρνει σε…Μιτεράν της Ελλάδας. Ας μη θίξουμε το σκέλος «ήθος»…
Κι αυτός σαν έτοιμος από καιρό. Και δήμαρχος και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αρχηγός της Αντιπολίτευσης, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά του 2%. Μεγαλεία.
Αν διαβάσεις τις δηλώσεις του δημάρχου Αθηναίων, καταλαβαίνεις ότι σχήμα ούτε μ’ αυτόν θα φτουρήσει. Ο Χάρης Δούκας αναφέρεται «στη συγκρότηση μιας εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης, με προοδευτικό πρόσημο, με επίκεντρο τον άνθρωπο, που θα μπορεί να εμπνεύσει μια κοινωνία υψηλών προσδοκιών και τους ανθρώπους να ξαναζήσουν, να ξαναονειρευτούν, να ξαναπαιτήσουν».
Με «μπακαλιάρους» τον Μητσοτάκη δεν τον ρίχνεις. Ο αριστερούλικος λυρισμός είναι πλέον παρωχημένος ακόμη και μεταξύ των οπαδών του…
Ας ενημερωθεί ο δήμαρχος ότι δουλειά του σε αυτή τη φάση είναι να ξανακάνει καθαρή την πρωτεύουσα, να κρατήσει φωτεινές τις γειτονιές, όπως είχε επιτύχει η απερχόμενη διοίκηση Μπακογιάννη, να αποδώσει τα περιορισμένα πεζοδρόμια στους πεζοπόρους κι άλλες συγκεκριμένες ενέργειες που απαιτούν σύγκρουση με τα εμπεδωμένα συμφέροντα. Τι Αριστερός είναι, άλλωστε, εάν δεν δώσει…μάχη!
Ο πρωθυπουργός θα συνεχίσει να κινδυνεύει από τον εαυτό του και την κυβέρνηση του. Ο ΣΥΡΙΖΑικός λαϊκιστικός λόγος, οι «εξωπραγματικές» ισοπεδωτικές διαπιστώσεις όπως του Π. Γερουλάνου κι όλα τα αφηρημένα της αριστερής «βούλησης» δεν πείθουν κανέναν πολίτη της κοινής λογικής. Αν εμμείνουν στα πλήρως αδιάφορα γενικόλογα τους οι αντίπαλοι του, εκείνος θα κερδίζει στην απλή σύγκριση μαζί τους.
Όσο και να παρακαλάει ο Νίκος Παππάς (ο 13-0) για σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ, όσο γοητεύεται από τον ρόλο Ιζνογκούτ ο Δούκας, όσο ο Κασσελάκης νιώθει να τον παραμελούν κι όσο ο Ανδρουλάκης των «μηχανισμών» δεν έχει πει την τελική κουβέντα, ο Πρωθυπουργός έχει πεδίο να δράσει.
Άντε να το δούμε…
