Ένας χρόνος, μα τι χρόνος για τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2024! Θα τον θυμούνται στην ιστορία της Αριστεράς, σαν εφιάλτη. Έγιναν σκορποχώρι, όπως ακριβώς ήταν, προτού η συγκυρία των δύσκολων καταστάσεων στην Ελλάδα τους φέρει στην εξουσία. Οι διασπάσεις κι η διάλυση λογική εξέλιξη, μετά την εκλογική συντριβή του «άχαστου» ηγέτη και την αποχώρηση του από την αρχηγία.
Με την παραίτηση του ο Αλέξης Τσίπρας άφησε πίσω ένα «κληροδότημα». Δεν έχουν τολμήσει, ακόμη, οι θαυμαστές του να ερμηνεύσουν την «πολιτική» κίνηση του «μεγάλου», να συστήσει ως παρακαταθήκη τον Κασσελάκη, νομίζοντας ο ίδιος ότι η πιθανή μελλοντική επιστροφή του στην ηγεσία θα ήταν μια εύκολη υπόθεση. Άμ δε! Έχει μείνει μόνο ως υπόθεση…
Εάν ο Τσίπρας εκδικήθηκε τους κατά τ’ άλλα «συντρόφους» του που δεν του επέτρεπαν τον μετασχηματισμό του κόμματος, τον οποίο αν κι ήθελε δεν τον τολμούσε ή θεώρησε «εύκολο» τον Κασσελάκη, δεν έχει αποφανθεί η Ιστορία. Επειδή, η Αριστερά ανέκαθεν ως θέμα ενθουσιάζει, θα αναλύεται διαχρονικά…
Τέτοιες μέρες ήταν του Αυγούστου, πριν από ένα χρόνο, όταν ο ναύαρχος Αποστολάκης ντυμένος με την κόκκινη σαλοπέτα περνούσε στη Μακρόνησο, τον ζάμπλουτο, κατά δήλωση του, Στέφανο Κασσελάκη για να παραστήσει ο νεανίας τον αριστερό. Κωμωδία πολλών επεισοδίων με πρωταγωνιστή τον εφοπλιστή των αστακών από το Μαϊάμι, τον οποίο οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ τον έχρισαν «πολιτικό» και αρχηγό τους. Ήταν προφανές ότι το τέλος για το κόμμα της αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα ερχόταν αναπόφευκτα.
Ο Κασσελάκης δε γνώριζε από πολιτική. Δε χρειαζόταν κάποιος ειδικές γνώσεις να το καταλάβει. Φαινόταν από μακριά. Ούτε έμαθε και προφανώς ως «επαρκέστατο» όπως θεωρεί τον εαυτό του, δε θα ασχοληθεί με ποταπά ζητήματα. Και μόνο η απαρίθμηση των θεμάτων που έθιξε ή προκάλεσε με τις παρεμβάσεις του κατά τον φετινό Αύγουστο, φανερώνει τη διάθεση του πολιτικού αρχηγού που πείσμωσε και θέλει να κάνει το δικό του, αδιάφορος για όποιο αποτέλεσμα.
Απλή παράθεση των θεμάτων: Η επιμονή του να γίνει βουλευτής «αρπάζοντας» έδρα από άλλον εκλεγμένο. Η πισίνα της κατοικίας του στις Σπέτσες. Η αφωνία του για την περίπτωση του ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά και το περιεχόμενο των «εκλεκτών» του διαλόγων.
Η διαχείριση των απεργών εργαζομένων στα κομματικά Μέσα Ενημέρωσης καθώς οι ίδιος έκανε τις διακοπές του στη Μύκονο. Η ανακοίνωση ότι ανοίγει λίστα γάμου με διαφορετικά ποσά που καταβάλλουν οι προσκεκλημένοι. Να μην παρεξηγηθούμε. Η αναφορά δε γίνεται σχετικά με την τελετή του γάμου του, είναι θέμα ιδιωτικό.
Όμως η λίστα γάμου για τον αρχηγό της Αξ. Αντιπολίτευσης, τον τέταρτο πολιτειακό παράγοντα όπως αποκαλεί τον εαυτό του, δεν είναι κάτι που συνάδει με το αξίωμα που ενσαρκώνει. Οι φωτογραφήσεις που έκανε με αφορμή τη μεγάλη πυρκαγιά της Αττικής μπροστά στο «πράσινο» χαρτόνι προκειμένου στην επεξεργασία της τελικής φωτογραφίας να επιλεγεί ηλεκτρονικά το φόντο που επιθυμεί κι η παραπλανητική για το κοινό υποτιθέμενη «υιοθεσία» αδέσποτου τετράποδου.
Το «βραχυκύκλωμα» με τις καταγγελίες Πολάκη εναντίον της βουλευτού Λινού κι όλα όσα έχουν ακολουθήσει πριν ακόμη τελειώσει ο μήνας αποκαλύπτουν ταραχή, ασυναρτησία και κυρίως έλλειψη πολιτικής επάρκειας για τον πρόεδρο Κασσελάκη.
Προηγουμένως η μισή…απομάκρυνση του Πολάκη, όταν αυτός επιτέθηκε στη συνεργάτιδα του υπουργού Γεωργιάδη, την οποία υπερασπίστηκε δημοσίως η κυρία Λινού για να δεχθεί την εκδίκηση του, φανέρωσε τη φοβία του Κασσελάκη να συγκρουστεί με τον «αψύ» Κρητικό. Ας μην ξεχνούμε ότι ο Κασσελάκης οφείλει στον «χυδαίο ζήτουλα της προσοχής μέσω ύβρεων» όπως έχει αποκαλέσει ο Πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας, τον Πολάκη. Αυτός τον εισήγαγε, κατόπιν παραγγελίας Τσίπρα, στην προεκλογική σκηνή του ΣΥΡΙΖΑ και τον καθοδήγησε.
Και τώρα; Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να κόβεται σε τρεις «φέτες». Τα «ορφανά» του Τσίπρα-η ομάδα των «87», ο Κασσελάκης που δεν το βάζει κάτω κι ο Πολάκης στη μετωπική του επίθεση για να γίνει ο ίδιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως θέλει να δείχνει, διότι διαπιστώνει, λέει, ότι ο Κασσελάκης «αδυνατεί», ενώ τον Αύγουστο του ΄23 κρινόταν «ο κατάλληλος»…
Εάν μείνει κάτι από το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω, πως θα είναι ένα κόμμα που θα θυμίζει εκείνο το ΕΠΑΜ του Καζάκη. Την αφετηρία, δηλαδή, του Πολάκη όταν ξεκινούσε να…κατακτήσει την κοινωνία. Το δίδυμο είχε πιάσει…στασίδι στην πλατεία Συντάγματος, την περίοδο των αγανακτισμένων.
Κι επειδή το μοντέλο «αγανακτισμένοι» θα εκφράζει τμήμα της κοινωνίας, που δηλώνει «αντισυστημικό», επιθυμεί πάντα μια «σεισάχθεια» και καταριέται όποιον θεωρεί «ελίτ» θα κυκλοφορεί ανάμεσα μας αναζητώντας πολιτική στέγη, ο Πολάκης έχει πιθανότητες να κρατηθεί στην πολιτική. Η συμπεριφορά του, τα λόγια του είναι ο, τι ακριβώς επιθυμεί το κοινό που ονειρευόταν «κρεμάλες»…
Δε θα έλεγα το ίδιο για την πολιτική επιβίωση του Κασσελάκη.
Όσο για τους άλλους, κάποιοι ενδεχομένως, να καταφέρουν να «τρυπώσουν» στο ΠΑΣΟΚ ή σε κάποια Κεντροαριστερά…
