Με αφορμή τον θάνατο του Αλαίν Ντελόν αναδύθηκε για μια ακόμα φορά στο Διαδίκτυο η μικροψυχία όλων αυτών που έχυσαν τη χολή τους για τον μεγάλο εκλιπόντα. Όλως συμπτωματικώς η συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκει στην Αριστερά και στον λεγόμενο «προοδευτικό χώρο».
Είθισται, όταν μια προσωπικότητα εγκαταλείπει τον μάταιο ετούτο κόσμο, να την κρίνουμε με βάση την προσφορά της στον χώρο όπου δραστηριοποιήθηκε και διακρίθηκε. Και είναι απολύτως φυσιολογικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις επ' αυτού. Έτσι λειτουργούν οι κανονικοί άνθρωποι, που δεν φορούν κάθε λογής παρωπίδες.
Απεναντίας, οι αριστεροί πάντα προτάσσουν τις ιδεολογικές πεποιθήσεις του θανόντος. Αν ανήκει στον χώρο τους ή έστω στον «προοδευτικό» χώρο, αποθεώνεται. Αν έχει κάνει το λάθος και δεν είναι αριστερός, δεν έχει υπογράψει διακηρύξεις με αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο ή δεν έχει συμμετάσχει στη σύνταξη στρατευμένων κειμένων, αν δεν έχει πορευθεί σε ανάλογες εκδηλώσεις, τότε είναι καταδικασμένος στο πυρ το εξώτερον. Στην καλύτερη για αυτόν περίπτωση, όσο μεγάλος και αν υπήρξε, τον αγνοούν.
Είναι γνωστό πως σε συγκεκριμένους κοινωνικούς χώρους το αριστερό φρόνημα αποτελεί το διαβατήριο για την παραπέρα εξέλιξη. Έτσι, απόλυτα σκουπίδια, «χρυσές» μετριότητες, ατάλαντοι καλλιτέχνες, προωθήθηκαν από τους γνωστούς μηχανισμούς ανάδειξης σε βάρος άλλων συναδέλφων τους, πολύ ικανότερων και ταλαντούχων οι οποίοι είχαν διαπράξει το λάθος να μη δηλώνουν αριστεροί. Λάθος ζωής, όπως διαπιστώνουν εκ των υστέρων.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, πως όλος αυτός ο αριστερός εσμός του Διαδικτύου δεν αναφέρθηκε στη διαδρομή του Αλαίν Ντελόν ως ηθοποιού, αλλά πρόβαλλε πρωτίστως τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις. Τον είπαν φασίστα, ακροδεξιό, σεξιστή, ομοφοβικό και δεν συμμαζεύεται. Το ότι κορυφαίοι σκηνοθέτες, με αριστερό πρόσημο, του εμπιστεύθηκαν πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες τους, το προσπερνούν, διότι δεν κολλά με το αφήγημα του φασίστα Αλαίν Ντελόν. Και βέβαια δεν αναφέρονται στην προστασία που προσέφερε στο κτήμα του σε εκατοντάδες σκυλιά. Πώς είναι δυνατόν ένας φασίστας - ακροδεξιός να είναι και φιλόζωος; Ανατρέπει τα στερεότυπά τους.
Θα περίμενα στον 21ο αιώνα ένα κεντρικό ζήτημα να θεωρείται λυμένο: Τους δημιουργούς, τους καλλιτέχνες, τους ανθρώπους του πνεύματος, όλους αυτούς που στο διάβα τους έχουν αφήσει πίσω τους ένα έργο, να τους κρίνουμε πρώτα - πρώτα για αυτό το έργο.
Προσωπικά, ουδόλως με αφορούν οι ιδεολογικές προτιμήσεις ενός καλλιτέχνη. Απολαμβάνω τις δημιουργίες του, χωρίς καμιά προκατάληψη. Το μόνο διαβατήριο που θα πρέπει να επιδεικνύει σε όλη τη διαδρομή του είναι το ταλέντο του, η δουλειά του. Και όσο μεγαλύτερος είναι τόσο πιο πολύ συγχωρούνται οι ιδιορρυθμίες και οι υπερβολές στην προσωπική του ζωή. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Διαφορετικά θα διαγράφαμε τον Έζρα Πάουντ, τον Σελίν, τον Αραγκόν και πολλούς άλλους δημιουργούς που εκτέθηκαν με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και συμπεριφορές.
Τώρα, με αφορμή τον θάνατο του Αλαίν Ντελόν διαπίστωσα πως τελικά η μικροψυχία, ο φθόνος και τα συμπλέγματα αποτελούν σταθερά παρακολουθήματα του Διαδικτυακού συρφετού της Αριστεράς. Η χολή έχει πρόσημο!
