Όσο περνούν οι μέρες και ο χρόνος των εκλογών πλησιάζει, οι συσχετισμοί των πολιτικών δυνάμεων παρουσιάζουν μια παγωμένη εικόνα. Δεν αλλάζει τίποτα σε όλες τις δημοσκοπήσεις, κάτι που σημαίνει ότι τα περιθώρια για τον ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψει τη δυσμενή εικόνα ελαχιστοποιούνται. Ελπίζει μόνο σε ένα θαύμα.
Οι υποκλοπές, όπως ήταν αναμενόμενο δεν απέφεραν κέρδη στην αξιωματική αντιπολίτευση ούτε πλήγωσαν την κυβέρνηση. Τη γρατζούνισαν ελαφρώς. Ίσως το ΠΑΣΟΚ να βγήκε οριακά ωφελημένο υπό την έννοια πως ανακόπηκε η δημοσκοπική του πτώση. Είναι γνωστό πως οι εκλογές δεν κρίνονται από τέτοια ζητήματα, πολύ δε περισσότερο όταν υπάρχουν οι έκτακτες οικονομικές συνθήκες, αποτέλεσμα της εισβολής των Ρώσων στην Ουκρανία.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο ένας από τους δύο λόγους της αντοχής της κυβέρνησης στις αντίξοες συνθήκες. Οι πολίτες αναγνωρίζουν πως για τις ανατιμήσεις δεν ευθύνεται η κυβερνητική πολιτική, αλλά ο Πούτιν, όσο και αν αυτό δεν αρέσει στον Α. Τσίπρα. Απεναντίας, εκτιμούν πως η κυβέρνηση προσπαθεί και ζητούν ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια, ακόμα μεγαλύτερες οικονομικές ενισχύσεις.
Ο δεύτερος λόγος είναι οι συγκρίσεις που γίνονται. Στο ερώτημα ποιο κόμμα θα χειριζόταν καλύτερα την κατάσταση, οι αρνητικές απαντήσεις για την κυβέρνηση είναι αισθητά λιγότερες από τις απαντήσεις που αφορούν στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, το πολιτικό κλίμα πολύ δύσκολα θα αλλάξει. Θα πρέπει να υπάρξουν από την κυβέρνηση αυτοκτονικοί χειρισμοί, πράγμα απίθανο αν κρίνουμε από την μέχρι τώρα πορεία της. Επί πλέον, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, πως για την αντιμετώπιση του ενεργειακού προβλήματος στις κρύες ημέρες του χειμώνα, θα μοιράσει στους πολίτες όσα ευρώ χρειαστούν για να μην αντιμετωπίσει πολιτικό πρόβλημα στις αρχές της άνοιξης.
Αυτό το παιχνίδι ξέρει να το παίζει καλά, όπως φάνηκε και από την περίοδο της πανδημίας. Μοίρασε κοντά στα 50 δισεκατομμύρια ευρώ για να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή, και τα κατάφερε. Άντεξε και τώρα πορεύεται για μια δεύτερη τετραετία.
Ό,τι και να λένε δημοσίως στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πως η περίφημη προοδευτική κυβέρνηση είναι ένα άπιαστο όνειρο, καθώς συνδέεται μόνον με την προοπτική το κόμμα τους να κερδίσει τις εκλογές με την απλή αναλογική. Στις δεύτερες εκλογές, αν υπάρξουν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί χωρίς πρόταση και χωρίς αφήγημα, εν αντιθέσει με τη Νέα Δημοκρατία που θα έχει ως προβεβλημένο στόχο την αυτοδυναμία. Στόχο που μπορεί να κινητοποιήσει ευρύτερες δυνάμεις. Η απειλή της ακυβερνησίας συσπειρώνει.
Υποθέτω πως ο Α. Τσίπρας ήδη κάνει τα σχέδια του για την επόμενη ημέρα. Σήμερα γνωρίζει τι φταίει για την καθήλωση του κόμματός του, αλλά λίγους μήνες πριν από τις εκλογές δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Θα πορευτεί όπως πορεύεται, μαζί με τα βαρίδια του, και ό,τι προκύψει στο τέλος. Στο κάτω - κάτω δεν έχει εσωκομματικό αντίπαλο που θα τον αμφισβητήσει μετά από ένα ακόμα αρνητικό αποτέλεσμα.
