Αυτό συμβαίνει σε όλες τις τηλεμαχίες. Κερδίζει πάντα ο δικός μας. Έτσι, διαπίστωσα πως όλος ο πολιτικός μου περίγυρος ενθουσιάστηκε πρωτίστως με Διαμαντοπούλου και είδε με θετική ματιά την παρουσία Γερουλάνου. Συγχρόνως, ήταν άπασες και άπαντες καταδικαστικοί για τον Δήμαρχο Αθηναίων. Εγώ δεν είδα την τηλεμαχία για να έχω προσωπική γνώμη. Σήμερα το πρωί συναντήθηκα με κάτι γνωστούς μου Συριζοπασόκους πλήρως ενθουσιασμένους με την εμφάνιση του Χάρη Δούκα. Είπε αυτά που ήθελαν να ακούσουν.
Αυτά είναι αυτονόητα. Κανένας από τους τέσσερις βασικούς διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ανόητος ώστε να μην απευθυνθεί στο ακροατήριό του. Είναι λογικό τα όσα αρέσουν στους μεν να μην αρέσουν σε όλους τους υπόλοιπους και πάει λέγοντας. Συνεπώς, πολύ δύσκολα μπορούμε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα από τη μικρόκοσμό μας και οι εκτιμήσεις από μια τηλεμαχία είναι σίγουρα παρακινδυνευμένες. Όσοι πιστεύετε ότι ο Δούκας προχθές έθεσεν εαυτόν νοκ-άουτ ενδεχομένως να κάνετε λάθος.
Θυμάμαι το 1977, με τη Συμμαχία των 5, έναν φορέα που κατέκτησε τη συμπάθεια πολύ κόσμου, φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε εξ αυτού του λόγου, ότι οι συμπαθούντες θα μας ψηφίσουν κιόλας. Έτσι, παρερμηνεύοντας την κατάσταση κάναμε όνειρα μέχρι και για διψήφιο ποσοστό. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Σήμερα βλέπω βαριά ονόματα του ΠΑΣΟΚ, που περίμενα ότι θα στήριζαν τον χ υποψήφιο, να στηρίζουν κάποιον άλλον και αυτό το περίεργο φαινόμενο να έχει λάβει γενικότερη μορφή. Αυτά συμβαίνουν στις εσωκομματικές αναμετρήσεις, όπου διακυβεύονται, πέραν όλων των άλλων, κάποια οφίτσια της επόμενης ημέρας και έρχονται στην επιφάνεια προσωπικές πικρίες που έρχονται από το παρελθόν.
Ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, νομίζω πως όλοι συμφωνούν ότι η τηλεμαχία κινήθηκε σε ένα πολιτισμένο κλίμα, είχε ουσία, οι υποψήφιοι πήραν θέσεις σε αρκετά ζητήματα και τελικά φάνηκε ότι το ΠΑΣΟΚ ξαναβρίσκει τον βηματισμό του. Θέλοντας να είμαι πολύ προσεκτικός, για ευνόητους λόγους, αποφεύγω και την ελάχιστη κρίση που θα μπορούσε να παρεξηγηθεί. Ούτε είμαι από τους ανθρώπους που έχουν μια καλή κουβέντα για όλους. Είναι γνωστόν ότι δεν με συγκινεί η αγαπησιάρικη θεώρηση της πολιτικής.
Όμως οφείλω να πω ότι όλο αυτό που είδαμε, αυτό το σκηνικό σύμπνοιας και διαλόγου, είναι και έργο του Ανδρουλάκη. Από το 2007 έχω να δω το ΠΑΣΟΚ τόσο ενωμένο και κυρίως με διάθεση να ξεπεράσει όλες τις εσωτερικές παθογένειες του παρελθόντος. Βέβαια, σε αυτό συντελεί το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ κερδίζει, είναι δεύτερο κόμμα και για πρώτη φορά η δημοσκοπική διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στις 10 μονάδες. Μόλις πριν από 15 μήνες (εκλογές 2023) είχε προσεγγίσει αυτή η διαφορά τις 30 μονάδες.
Το προέχον είναι αυτό το κλίμα ενότητας να συνεχιστεί και μετά τις εκλογές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
ΥΓ. Είναι προσβλητικό για το ΠΑΣΟΚ να κάνουμε σύγκριση τις εσωκομματικές του διαδικασίες με τα όσα ευτράπελα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
