Η παλαιστινιακή κοινότητα παρεμβαίνει και απαιτεί αναιδώς

Η κυρία Ευανθία Ρεμπούτσικα διοργανώνει συναυλία στο Ηρώδειο με μια Ισραηλινή και μια Παλαιστίνια τραγουδίστρια που συμβολίζει τη συναδέλφωση των λαών μέσω της Τέχνης. Ιδίως των λαών που βρίσκονται σε πόλεμο. Αυτό δεν άρεσε στην οργάνωση «Παλαιστινιακή Παροικία της Ελλάδος» και έστειλε επιστολή στη διάσημη συνθέτρια, με την οποία την καλεί ουσιαστικά να ακυρώσει τη συναυλία, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Με βάση αυτά τα δεδομένα, ελπίζουμε να μην είστε και εσείς συνένοχη σε πρωτοβουλίες που εμπλέκουν το Ισραήλ, το οποίο εκμεταλλεύεται και καταπατάει το καλλιτεχνικό στερέωμα για την εξασφάλιση του δικού του συμφέροντος και προβάλλει εικόνες που «φορούν παρωπίδες» στην κοινή γνώμη.»

Στο εν λόγω κείμενο είχαν προηγηθεί όλες οι γνωστές παλαιστινιακές θέσεις για τον πόλεμο στη Γάζα, αλλά απόλυτη σιωπή για την 7η Οκτωβρίου 2023 που προκάλεσε ό,τι γίνεται στη συνέχεια. Και καμιά καταδίκη της ομηρείας αθώων και ανήμπορων πολιτών ή της κακοποίησης των γυναικών. 

Η παλαιστινιακή παροικία αγνοεί τους κανόνες της Δημοκρατίας, καθώς στηρίζει ένα αυταρχικό και διεφθαρμένο καθεστώς στη Δ. Όχθη και ένα τρομοκρατικό καθεστώς στη Γάζα. Έτσι, δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι ένας καλλιτέχνης δεν εκπροσωπεί την κυβέρνησή του και ως εκ τούτου μπορεί να μην ταυτίζεται με τις πράξεις της. Εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια. Απεναντίας και μόνον η συμμετοχή της Ισραηλινής καλλιτέχνιδας δίπλα σε μια Παλαιστίνια φανερώνει πως αυτή έχει υπερβεί όλα όσα χωρίζουν και αγωνίζεται για αυτά που ενώνουν. 

Και αυτό ακριβώς θέλει να αποτρέψει η ανοίκεια και αναιδής παρέμβαση της παλαιστινιακής κοινότητας. Να φανεί πως υπάρχουν φωνές στο Ισραήλ που επιθυμούν την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών. Και γιατί δεν το επιθυμεί; Διότι οι Παλαιστίνιοι διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους με το μίσος για το Ισραήλ. Το όραμά τους δεν είναι η συνύπαρξη, αλλά η εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη. Άλλωστε, για αυτόν τον λόγο απέρριψαν τον Νοέμβριο του 1947 τη λύση των δύο κρατών που πρότεινε η απόφαση του ΟΗΕ και επέλεξαν τον πόλεμο.

Μόλις προχθές κυκλοφόρησαν βίντεο στο Διαδίκτυο που δείχνουν μικρά παιδάκια στα παλαιστινιακά εδάφη, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, να εξασκούνται στη χρήση όπλων. Το μίσος ενσταλάζεται από αυτές τις ηλικίες. 

Συνεπώς, οποιαδήποτε φωνή από το Ισραήλ μιλά για τη συνύπαρξη των δύο λαών χαλά το ιστορικό τους αφήγημα. Να μη λησμονούμε τη σφαγή στο φεστιβάλ Νόβα την 7η Οκτωβρίου. Τα νέα παιδιά επέλεξαν αυτόν τον χώρο που συνορεύει με τη Γάζα όχι τυχαία. Πίστευαν πως οι δύο λαοί μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά και για αυτόν ακριβώς τον λόγο τιμωρήθηκαν με την ποινή του θανάτου από τους τρομοκράτες της Χαμάς που υποστηρίζει η παλαιστινιακή παροικία. 

Το να μιλήσω σε αυτούς τους ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων είναι οπαδοί της σαρίας, για την ελευθερία της έκφρασης το βρίσκω περιττό. Στην Ελλάδα όμως όπου φιλοξενούνται, είναι ένα κατακτημένο δικαίωμα και αυτοί οφείλουν να σέβονται τους κανόνες φιλοξενίας. 

Τέλος, να τους υπενθυμίσω πως εκατοντάδες Έλληνες, διάσημοι τραγουδιστές και συνθέτες, λατρεύονται από τους κατοίκους του Ισραήλ. Τα τραγούδια τους τραγουδιούνται από εκατομμύρια Ισραηλινούς πολίτες και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες εισέπραξαν και εισπράττουν την αγάπη αυτού του λαού. Η Τέχνη ενώνει, δε διχάζει. 

Ελπίζω η κυρία Ευανθία Ρεμπούτσικα να αντέξει στην πίεση της παλαιστινιακής παροικίας.