Το ερωτηματικό το έβαλα γιατί το ΠΑΣΟΚ διακρίνεται για τις αυτοκαταστροφικές -για να μην πω αυτοκτονικές- τάσεις του. Σήμερα, για πρώτη φορά από το 2012, βρίσκεται μπροστά στην ιστορική ευκαιρία να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό καταλαμβάνοντας τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή και να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου.
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ θα σηματοδοτήσει την πλήρη επιστροφή στη δημοκρατική-θεσμική κανονικότητα που διασαλεύθηκε την περίοδο 2011-2019 και θα αποκαταστήσει τη μεταπολιτευτική τάξη. Με απλά λόγια θα σημάνει τη λήξη της τοξικότητας και του διχαστικού λόγου, αρνητικές καταστάσεις που θα περιοριστούν στις διαμάχες εντός της ριζοσπαστικής Αριστεράς και δε θα μολύνουν ολόκληρο το πολιτικό τοπίο.
Να μη λησμονούμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε τέλος στην πρωτοφανή πόλωση της δεκαετίας του 1980, όταν στην τρίτη περίοδο της διακυβέρνησής του -Οκτώβριος 1993-Οκτώβριος 1995- έβαλε στο αρχείο, με μια πράξη μεγαθυμίας, όλες τις ποινικές εκκρεμότητες του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ακολούθησε μια εικοσαετία ήπιου πολιτικού κλίματος. Οι αντιπαραθέσεις ήταν στον αναμενόμενο βαθμό, χωρίς υπερβολές και ακρότητες.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, μπροστά στη μεγάλη ιστορική πρόκληση που αντιμετωπίζει, θα πρέπει πρωτίστως να βγει ενωμένο από τη διαδικασία ανάδειξης του νέου ηγέτη. Θα πρέπει το όποιο αποτέλεσμα να μην αμφισβητηθεί από κανένα και το κυριότερο, όλοι οι συνδιεκδικητές να συμπαραταχθούν με τον νικητή.
Θα μου πείτε πως όλα αυτά είναι πολύ «αγαπησιάρικα» για να γίνουν πραγματικότητα και το ΠΑΣΟΚ, μετά την εποχή του Ανδρέα, δεν έχει να επιδείξει τέτοιο κλίμα κομματικής ομόνοιας. Αν τα νοσηρά φαινόμενα επαναληφθούν το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι το: «άξιοι της τύχης τους».
Αν η ενότητα είναι η βασική προϋπόθεση για τη νέα πορεία του ΠΑΣΟΚ, η δεύτερη προϋπόθεση είναι η νέα ηγετική του ομάδα να μπορέσει να αρθρώσει έναν συνεκτικό προγραμματικό λόγο, μακριά από τα ευχολόγια και τις ανέξοδες υποσχέσεις. Να πείσει τους πολίτες ότι αποτελεί μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν. Να έχει συγκεκριμένες προτάσεις στα φλέγοντα ζητήματα, μακριά από λαϊκισμούς και δημαγωγίες.
Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει ούτως ή άλλως, καθιστά την ευθύνη των ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ ακόμα μεγαλύτερη διότι η χώρα δεν μπορεί να μείνει χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση. Μια κυβέρνηση που γνωρίζει ότι παίζει μπάλα χωρίς αντίπαλο μοιραία θα διαπράξει πολλά και αχρείαστα λάθη. Πάντα η πίεση της αντιπολίτευσης κάνει τις κυβερνήσεις πιο προσεκτικές, λιγότερο αλαζονικές.
Είναι γνωστό ότι εξωθεσμικά κέντρα επιθυμούν το ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει τη σωσίβια λέμβο στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Να γίνει η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα όσα διέπραξαν κατά το παρελθόν. Σημειωτέον, ότι ο εκτσογλανισμός της πολιτικής μας ζωής είχε την αφετηρία του στους προπηλακισμούς που υπέστησαν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ από τον όχλο το 2011.
Το πώς θα αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση η νέα ηγεσία του Κινήματος θα προσδιορίσει και την απήχηση του λόγου της. Πάντως, η ώρα του ΠΑΣΟΚ πλησιάζει και το ζητούμενο πλέον είναι αυτό να γίνει αντιληπτό από όλα τα στελέχη του.
