Σήμερα διενεργήθηκαν οι Εθνικές Εξετάσεις Διαγνωστικού Χαρακτήρα (Ελληνική PISA) στη Νεοελληνική Γλώσσα και τα Μαθηματικά, υπό τη σκιά μειοψηφικών αντιδράσεων. Τι είναι ο διαγωνισμός της Pisa και γιατί είναι κρίσιμος για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Σε ποια πεδία διαγωνίζονται οι μαθητές και πού οφείλονται οι χαμηλές θέσεις της χώρας μας. Οι καθηγητές πανεπιστημίου, Π. Πετράκης και Ν. Μαραβέγιας μιλούν στο Liberal και τον Nικόλα Ταμπακόπουλο.
«Το πρόγραμμα για τη Διεθνή Αξιολόγηση των Μαθητών (PISA) είναι μια παγκόσμια μελέτη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που αποσκοπεί στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών συστημάτων μέσω της μέτρησης των επιδόσεων των 15χρονων μαθητών στα μαθηματικά, στις φυσικές επιστήμες και στην ανάγνωση και διεξάγεται κάθε τρία έτη.
Οι αξιολογήσεις της PISA περιλαμβάνουν ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής, αλλά και ερωτήσεις που απαιτούν ανάλυση και εφαρμογή γνώσεων σε πρακτικά προβλήματα, προκειμένου να αξιολογήσουν την ικανότητα των μαθητών να εφαρμόζουν τις γνώσεις τους σε πραγματικές καταστάσεις.
Οι πρόσφατες τάσεις έχουν δείξει σημαντική πτώση των επιδόσεων των Ελλήνων μαθητών σε αυτές τις αξιολογήσεις, προκαλώντας ανησυχίες για την κατάσταση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα σε σύγκριση με άλλες χώρες του ΟΟΣΑ» δηλώνει ο Παναγιώτης Πετράκης, Ομ. Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες μαθητές και μαθήτριες δυστυχώς δεν τα καταφέρουν στο διεθνή διαγωνισμό της Pisa και η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ χαμηλή θέση, χαμηλότερη από αρκετές χώρες του τρίτου κόσμου. Νομίζω ότι μια τέτοια προσπάθεια δημιουργίας ενός διαγωνισμού «Εθνικής Pisa», έτσι ώστε οι μαθητές μας να εξοικειώνονται με τα ζητούμενα του διεθνούς διαγωνισμού, είναι σημαντική πρωτοβουλία του υπουργείου Παιδείας.
Οι αντιδράσεις που καταγράφονται από μερικούς καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και κυρίως από το συνδικαλιστικό τους όργανο είναι άστοχες και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Εξάλλου η συμμετοχή των μαθητών θα είναι ανώνυμη και συνεπώς δεν τίθεται κανένα τέτοιου είδους ζήτημα» δηλώνει από τη μεριά του ο Ναπολέων Μαραβέγιας, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο Π. Πετράκης προσθέτει μάλιστα πως, «γενικότερα υπάρχει μια άρνηση μερίδας δασκάλων σε οποιαδήποτε μορφής αξιολόγηση. Αυτό δεν είναι σωστό, καθώς πρέπει να έχουμε μια εικόνα της σχετικής διαλειτουργικότητας του συστήματος. Δεν σημαίνει ότι έχουν ευθύνες μόνο οι καθηγητές, αλλά κυρίως όλη η λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος (επενδύσεις κλπ). Απλώς πρέπει να έχουμε πλήρη εικόνα».
Ο Ν. Μαραβέγιας επισημαίνει πως, «ο διαγωνισμός αυτός που δείχνει το επίπεδο εκπαίδευσης κάθε χώρας έχει μεγάλη σημασία διότι αποδεικνύει οι μαθητές και οι μαθήτριές μας δεν αρκεί να αποστηθίζουν τα μαθήματά τους, αλλά χρειάζεται και να τα κατανοούν σε βάθος. Ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους στην καθημερινή ζωή. Το ζήτημα είναι τα παιδιά να εμβαθύνουν και να σκέφτονται αντί να παπαγαλίζουν τα γνωστικά αντικείμενα».
Τέλος, ο Π. Πετράκης τονίζει πως «απαιτείται μια πιο ολιστική προσέγγιση που να ενθαρρύνει την ισότητα μεταξύ των φύλων και την κοινωνική συνοχή μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Η αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων δεν είναι μόνο ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση των επιδόσεων στις διεθνείς αξιολογήσεις, αλλά και για τη διασφάλιση μιας πιο ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής εκπαιδευτικής εμπειρίας για όλους τους μαθητές στην Ελλάδα οι οποίοι θα αποτελέσουν την επόμενη γενιά πολιτών, επαγγελματιών και ηγετών της χώρας. Η εκπαίδευσή τους δεν είναι απλώς μια διαδικασία, αλλά μια επένδυση για το μέλλον της χώρας».
