«Μαραθώνιο δρόμο» χαρακτηρίζει την αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 ο Σπύρος Σαπουνάς, MD MSc Ενδοκρινολόγος - Διαβητολόγος, Αντιπρόεδρος του ΕΟΔΥ. Σε συνέντευξή του στο Liberal εξηγεί ποιες είναι οι σύγχρονες προκλήσεις για την αντιμετώπιση της νόσου από την οποία πάσχουν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο ενήλικες στη χώρα μας. Τονίζει πως η πρόληψη με επίκεντρο τα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο να αναπτύξουν διαβήτη μπορεί να σώσει ζωές ενώ εξηγεί και τη σχέση του Διαβήτη με την παχυσαρκία
Συνέντευξη στη Δέσποινα Κουκλάκη
Ο σακχαρώδης διαβήτης επηρεάζει περισσότερο από 1.000.000 συμπολίτες μας. Ποια θα λέγατε ότι είναι σήμερα η μεγαλύτερη πρόκληση για τη διαχείριση της νόσου;
Η θεραπεία του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2) δεν είναι αγώνας ταχύτητας, αλλά μαραθώνιος. Το να πετύχει ένας ασθενής καλή γλυκαιμική ρύθμιση και έλεγχο της νόσου δεν είναι το ζητούμενο. Στόχος πρέπει να είναι η συμμόρφωση και η διατήρηση της καλής γλυκαιμικής ρύθμισης. Άρα η μεγαλύτερη πρόκληση ουσιαστικά είναι η εκπαίδευση των ασθενών και η διατήρηση τους με συνέπεια στη μακρόχρονη αυτή μάχη με τη νόσο και τις συννοσηρότητες αυτής.
Τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει για να πάψει ο σακχαρώδης διαβήτης να είναι μια εν πολλοίς αδιάγνωστη νόσος;
Πρέπει να επενδύσουμε στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και στον τακτικό προσυμπτωματικό έλεγχο. Ο θεσμός του προσωπικού ιατρού που υιοθετήθηκε πρώτη φορά στη χώρα μας θα βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς θα γίνεται εξατομικευμένος έλεγχος των πολιτών ανάλογα με τους παράγοντες κινδύνου, το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό. Όσοι είναι υψηλού κινδύνου για εμφάνιση ΣΔ2 λόγω προδιαθεσικών παραγόντων, οφείλουν να εξετάζονται συχνότερα σε σχέση με τον λοιπό πληθυσμό. Συνοπτικά, η έγκαιρη ανίχνευση αυτών που κινδυνεύουν περισσότερο θα μας βοηθήσει ώστε να περιορίσουμε τη νόσο και τις επιπλοκές της.
Η παχυσαρκία απειλεί την Ελλάδα; Και πώς σχετίζεται με το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2;
Σύμφωνα με δεδομένα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 6 στους 10 Έλληνες είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι και το φαινόμενο αυτό φαίνεται να είναι εντονότερο όσον αφορά στην παιδική παχυσαρκία.
Ο ΣΔ2 ως κύρια παθοφυσιολογία έχει την περιορισμένη ανταπόκριση του οργανισμού στη γλυκόζη, είτε λόγω μειωμένης έκκρισης ινσουλίνης, είτε λόγω αντίστασης στην ινσουλίνη στα κύτταρα του οργανισμού. Η παχυσαρκία αποτελεί τον βασικότερο λόγο αντίστασης στην ινσουλίνη στους ιστούς, συνεπεία αυτού υπάρχει σχέση αιτιώδους συνάφειας μεταξύ των δύο αυτών νόσων, με το 80-85% των διαβητικών ασθενών να είναι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι.
Η απώλεια βάρους αρκεί για να μειώσει ή να αποτρέψει την εμφάνιση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2; Και αν όχι, γιατί;
Η αιτιολογία της νόσου ΣΔ2 είναι πολυπαραγοντική. Γενετικοί αλλά και επιγενετικοί-περιβαλλοντικοί παράγοντες ευθύνονται για την τελική κατάληξη, η οποία είναι η υπεργλυκαιμία. Συχνά η απώλεια βάρους δεν αρκεί για να αποτρέψει την εμφάνιση ΣΔ2. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι ενισχυτική στην προσπάθεια της γλυκαιμικής ρύθμισης και γι’αυτό προτείνεται η αλλαγή του τρόπου ζωής (υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση) ως βάση της θεραπείας.
Ποιες είναι οι σύγχρονες θεραπευτικές επιλογές κατά του σακχαρώδη διαβήτη και της παχυσαρκίας; Βοηθούν και στην καλή υγεία της καρδιάς;
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλα άλματα στον τομέα της φαρμακευτικής, με την κυκλοφορία νέων φαρμάκων, τα οποία στοχεύουν – εκτός της ρύθμισης των τιμών της γλυκόζης – στην απώλεια βάρους και στη ρύθμιση της όρεξης. Παράλληλα έχει αποδειχτεί πως κάποια αντιδιαβητικά φάρμακα ασκούν προστατευτική δράση στην καρδιά, μειώνοντας τον καρδιαγγειακό κίνδυνο.
