Η έλευση του καλοκαιριού είχε φέρει στο προσκήνιο και πάλι μια «κατάρα» της σύγχρονης εποχής: Τη φωτορύπανση. Η αλόγιστη χρήση του εξωτερικού φωτισμού, ο φωτισμός των δρόμων, η διαφήμιση και οι φωτιζόμενοι αθλητικοί χώροι «τυφλώνουν» την όρασή μας προς τα αστέρια.
Το 2016, οι αστρονόμοι ανέφεραν ότι ο Γαλαξίας μας δεν ήταν πλέον ορατός στο ένα τρίτο της ανθρωπότητας και η φωτορύπανση έχει επιδεινωθεί σημαντικά από τότε, όπως αναφέρει ο Guardian. Με τον σημερινό ρυθμό, εκτιμάται ότι οι περισσότεροι από τους σημαντικότερους αστερισμούς θα είναι δυσδιάκριτοι σε 20 χρόνια. Η απώλεια, πολιτιστικά και επιστημονικά, θα είναι μεγάλη.
«Ο νυχτερινός ουρανός είναι μέρος του περιβάλλοντός μας και θα ήταν μεγάλη στέρηση αν η επόμενη γενιά δεν τον έβλεπε ποτέ, όπως θα ήταν αν δεν έβλεπε ποτέ μια φωλιά ενός πουλιού», δήλωσε ο αστρονόμος Μάρτιν Ρις. «Δεν χρειάζεται να είσαι αστρονόμος για να ενδιαφέρεσαι γι' αυτό. Δεν είμαι ορνιθολόγος, αλλά αν δεν υπήρχαν πουλιά στον κήπο μου, θα αισθανόμουν φτωχός», πρόσθεσε.
Ο Ρις είναι ιδρυτής μιας διακομματικής ομάδας για «σκοτεινούς ουρανούς» στη Βρετανία, που προσφάτως εκπόνησε έκθεση με την οποία ζητά σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της μάστιγας της φωτορύπανσης.
Η έρευνα του φυσικού Κρίστοφερ Κάιμπα, του Γερμανικού Κέντρου Γεωεπιστημών αποκάλυψε ότι η φωτορύπανση προκαλεί πλέον φωτισμό του νυχτερινού ουρανού με ρυθμό περίπου 10% ετησίως, μια αύξηση που απειλεί να εξαφανίσει την όραση όλων, εκτός από τα πιο λαμπρά αστέρια, σε μια γενιά. Ένα παιδί που γεννιέται εκεί όπου 250 αστέρια είναι ορατά τη νύχτα σήμερα θα μπορεί να δει μόνο περίπου 100 μέχρι να φτάσει τα 18 του χρόνια.
Το πρόβλημα είναι ότι η φωτορύπανση εξακολουθεί να μην γίνεται αντιληπτή από το κοινό ως απειλή. Όπως το έθεσε ο καθηγητής Όσλαρ Κόρτσο, του Universidad Politécnica de Madrid: «Οι αρνητικές συνέπειες της φωτορύπανσης είναι τόσο άγνωστες στον πληθυσμό όσο και εκείνες του καπνίσματος τη δεκαετία του '80». Ωστόσο, η δράση είναι πλέον επείγουσα.
