Ο βασικός σχεδιασμός των εμπορικών αεροσκαφών δεν έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 60 χρόνια. Τα σύγχρονα αεροσκάφη, όπως το Boeing 787 και το Airbus A350, ακολουθούν το ίδιο σχήμα με το Boeing 707 και το Douglas DC-8, τα οποία κατασκευάστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και εδραίωσαν τον σχεδιασμό ατράκτου-φτερών, που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα, αναφέρει σε δημοσίευμά του το CNN Travel.
Ωστόσο, μια «αναταραχή» στον κλάδο είναι προ των πυλών. Ένα εντελώς νέο σχήμα αεροσκάφους έλαβε άδεια απογείωσης στην Καλιφόρνια. Στα τέλη του περασμένου μήνα, η JetZero με έδρα το Λονγκ Μπιτς ανακοίνωσε ότι το Pathfinder, το αεροπλάνο επίδειξης τύπου «blended-wing body» (BWB), όπου η άτρακτος και η πτέρυγα αποτελούν ένα κομμάτι, δηλαδή μια «μεγάλη πτέρυγα», έλαβε τη σχετική έγκριση της Υπηρεσίας πολιτικής αεροπορίας των ΗΠΑ, και ετοιμάζεται για τις πρώτες του δοκιμαστικές πτήσεις.
Ο σχεδιασμός BWB μοιάζει με τον σχεδιασμό flying wing («ιπτάμενης πτέρυγας») που χρησιμοποιείται από στρατιωτικά αεροσκάφη όπως το εμβληματικό B-2, αλλά η μικτή διάταξη έχει μεγαλύτερο όγκο στο μεσαίο τμήμα. Τόσο η Boeing όσο και η Airbus επεξεργάζονται την ιδέα και η καινοτομία της JetZero τη φέρνει λίγο πιο κοντά στον φιλόδοξο στόχο της να θέσει σε λειτουργία ένα τέτοιο αεροσκάφος έως το 2030, γράφει το CNN.
Η εταιρεία φαίνεται να εργάζεται «για μια πορεία προς τις μηδενικές εκπομπές στα μεγάλα αεροσκάφη, και το αεροσκάφος BWB μπορεί να προσφέρει 50% χαμηλότερη καύση καυσίμων και εκπομπές», δήλωσε στο CNN τον Αύγουστο του 2023 ο Tom O'Leary, συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της JetZero. «Αυτό είναι ένα εκπληκτικό άλμα προς τα εμπρός σε σύγκριση με αυτό που έχει συνηθίσει η βιομηχανία».
JetZero
Οι πρώτες προσπάθειες κατασκευής αεροπλάνων με αυτό τον σχεδιασμό χρονολογούνται από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 στη Γερμανία. Ο Αμερικανός αεροναυπηγός και βιομήχανος Jack Northrop δημιούργησε ένα σχέδιο «ιπτάμενης πτέρυγας» με αεριωθούμενο κινητήρα το 1947, το οποίο ενέπνευσε το B-2 τη δεκαετία του 1990.
Ως ένα είδος υβριδίου μεταξύ μιας ιπτάμενης πτέρυγας και ενός παραδοσιακού αεροπλάνου με άτρακτο, ο σχεδιασμός BWB επιτρέπει σε ολόκληρο το αεροσκάφος να ανυψώνεται, ελαχιστοποιώντας την αντίσταση. Η NASA αναφέρει ότι αυτό το σχήμα «συμβάλλει στην αύξηση της οικονομίας καυσίμου και δημιουργεί μεγαλύτερους χώρους ωφέλιμου φορτίου (φορτίου ή επιβατών) στο κεντρικό τμήμα του σώματος του αεροσκάφους». Η υπηρεσία το έχει δοκιμάσει μέσω ενός από τα πειραματικά της αεροπλάνα, του X-48.
Κατά τη διάρκεια περίπου 120 δοκιμαστικών πτήσεων μεταξύ 2007 και 2012, δύο μη επανδρωμένα, τηλεχειριζόμενα X-48 απέδειξαν τη βιωσιμότητα της ιδέας.
«Ένα αεροσκάφος αυτού του τύπου θα είχε άνοιγμα φτερών ελαφρώς μεγαλύτερο από ένα Boeing 747 και θα μπορούσε να λειτουργεί από υπάρχοντες τερματικούς σταθμούς αεροδρομίων», αναφέρει η υπηρεσία, προσθέτοντας ότι το αεροπλάνο θα ζύγιζε επίσης «λιγότερο, θα δημιουργούσε λιγότερο θόρυβο και εκπομπές και θα κόστιζε λιγότερο για τη λειτουργία του από ένα εξίσου προηγμένο συμβατικό επιβατικό αεροσκάφος».
Το 2020, η Airbus κατασκεύασε ένα μικρό αεροσκάφος BWB επίδειξης, μήκους περίπου 1,82 μ., σηματοδοτώντας το ενδιαφέρον της για ένα αεροσκάφος πλήρους μεγέθους στο μέλλον.
Εφόσον το σχήμα είναι τόσο αποτελεσματικό, γιατί οι εταιρείες δεν έχουν ακόμη προχωρήσει στην κατασκευή παρόμοιων αεροσκαφών;
Σύμφωνα με τον O'Leary, υπάρχει μια βασική τεχνική πρόκληση. «Είναι η συμπίεση μιας μη κυλινδρικής ατράκτου», λέει, επισημαίνοντας το γεγονός ότι ένα αεροπλάνο σε σχήμα «σωλήνα» (με άτρακτο) μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τους συνεχείς κύκλους αλλαγής του επιπέδου της πίεσης σε κάθε πτήση.
Ένα νέο σχήμα να αλλάξει ριζικά το εσωτερικό του αεροπλάνου. «Είναι απλώς μια πολύ, πολύ πιο πλατιά άτρακτος», λέει ο O'Leary. «Το τυπικό αεροπλάνο ενός διαδρόμου έχει τρία επί τρία καθίσματα, αλλά αυτό είναι ένα είδος κοντύτερης και ευρύτερης ατράκτου. Θα έχει τον ίδιο αριθμό ατόμων, αλλά μπορεί να έχει 15 ή 20 σειρές στην καμπίνα, ανάλογα με το πώς θα το διαμορφώσει η κάθε αεροπορική εταιρεία. Αυτό τους δίνει μια εντελώς "νέα παλέτα" με την οποία μπορούν να το σχεδιάσουν. Νομίζω ότι θα είναι καταπληκτικό να δούμε ποια θα είναι η ερμηνεία τους σε αυτόν τον πολύ μεγάλο χώρο».
Η JetZero θέλει να αναπτύξει ταυτόχρονα τρεις παραλλαγές: ένα επιβατικό αεροπλάνο με θέσεις για 200 και πλέον επιβάτες, ένα αεροπλάνο φορτίου και ένα που θα μεταφέρει καύσιμα, με το σχήμα του να ενδείκνυται για το τελευταίο.
Πηγή: CNN Travel
