Για δύο πράγματα θυμόμαστε την κυβέρνηση Παπανδρέου. Για το ΕΣΥ και για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου. Συνέβησαν και άλλα πράγματα, αλλά αυτά τα δύο «έμειναν» στην συλλογική μνήμη. Έτσι και την κυβέρνηση Μητσοτάκη θα την θυμούνται στο μέλλον για το gov. Για την επιβίβαση της χώρας στο τραίνο της ψηφιακής εποχής. Το ζει ο κάθε πολίτης στην καθημερινότητά του. Και είναι απ' αυτά που θα θυμηθεί στην ώρα της κάλπης.
Το ΕΣΥ με τον καιρό «τραυματίστηκε». Επειδή τέτοια έργα δεν είναι επιτεύγματα μιας στιγμής. Δεν είναι μια γέφυρα που την κάνει κάποιος και τελείωσε. Είναι έργα που βρίσκονται υπό συνεχή εξέλιξη, καθώς η ίδια η ζωή εξελίσσεται. Το ΕΣΥ έχασε τον προσανατολισμό του διότι οι κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να συντηρήσουν σωστά τον οργανισμό που δημιουργήθηκε από τον Παρασκευά Αυγερινό και τον Γιώργο Γεννηματά. Ομοίως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφήνει στις επόμενες κυβερνήσεις μια βαριά κληρονομιά. Με άλλα λόγια έναν πονοκέφαλο, ένα μόνιμο μέτρο σύγκρισης με τα έργα και ημέρες του Κυριάκου Πιερρακάκη.
Το gov μοιάζει σήμερα με ένα μικρό δέντρο. Οι πολίτες έχουν φάει τους πρώτους καρπούς του και έχουν ήδη προεξοφλήσει ότι θα εξελιχτεί σε ένα μεγάλο δέντρο. Αυτό πρέπει να προσέξουν οι επόμενες κυβερνήσεις, να μην διαψευστούν οι προσδοκίες του κόσμου. Και εδώ που τα λέμε δεν θα πρόκειται και για την επίλυση κάποιου άλυτου μαθηματικού προβλήματος! Δουλειά χρειάζεται, σαν κι αυτή που κάνει σήμερα το επιτελείο του Κυριάκου Πιερρακάκη. Αν το gov καταρρεύσει κάποια στιγμή, θα είναι απλά μια απόδειξη ανικανότητας.
Το gov όπως και το ΕΣΥ είναι ζωντανοί οργανισμοί, που χρειάζονται διαρκώς φροντίδα. Και θα λέγαμε ότι αν το gov ήταν το έργο της πρώτης τετραετίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ΕΣΥ θα πρέπει να είναι το έργο της δεύτερης τετραετίας. Για να έχουν οι πολίτες έναν ακόμη λόγο να θυμούνται τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις είναι κατακτήσεις μιας ολόκληρης χώρας και γι' αυτό καταγράφονται με ανεξίτηλα γράμματα στη συλλογική μνήμη του λαού της.
Θανάσης Μαυρίδης
