Στην εποχή του πραγματισμού και των μεγάλων συγκλίσεων, οι ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων εξουσίας έχουν υποχωρήσει αισθητά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να είναι το ίδιο και το αυτό κόμμα. Εκεί που τα πράγματα διαφοροποιούνται είναι στη μάχη των προσώπων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε να είναι αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Όπως και ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Αν το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, θέλει να γίνει κάποτε κυβέρνηση θα πρέπει να βρει εκείνον που θα μπορούσε να είναι την ίδια στιγμή πρόεδρος και στη ΝΔ!
Το «παλιό καλό ΠΑΣΟΚ» του λαϊκισμού έχει χαθεί στη μετάφραση από την εποχή ακόμη του Κώστα Σημίτη. Για να εκφραστεί χρειάστηκε να μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ - ευτυχώς- έχει χάσει εκείνα τα ακραία χαρακτηριστικά της πρώτης του περιόδου. Αν κάτι κατάφερε ο Κώστας Σημίτης ήταν να θέσει τις διαχωριστικές γραμμές του παλιού και του νέου ΠΑΣΟΚ. Αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος του κεντρώου χώρου από την ήττα Τσοχατζόπουλου. Ανεξάρτητα αν στη συνέχεια αυτός ο λαϊκισμός εκφράστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ουσία είναι ότι ο Κώστας Σημίτης έβαλε στο DNA του ΠΑΣΟΚ το στοιχείο της μεταρρύθμισης. Κι αυτό έσωσε τη χώρα στην περίοδο της μεγάλης χρεοκοπίας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ κάτω από το φόβο των παλαιών εραστών της εξουσίας ότι είχαν πλέον ξεπεραστεί. Μετάνιωσαν για τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα όρθια στα χρόνια του μνημονίου και είπαν να επαναφέρουν το ΠΑΣΟΚ στις αρχές της … 3ης Σεπτέμβρη…
Αποφάσισαν τη στροφή λαθεμένα, επειδή φοβήθηκαν ότι η κυριαρχία Μητσοτάκη στο χώρο του Κέντρου τους στερούσε την προοπτική της εξουσίας. Κι έτσι αποφάσισαν να επανεξετάσουν την προοπτική συνεργασίας με τον κραταιό τότε ΣΥΡΙΖΑ. Έκριναν σε αυστηρά βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, ίσως επειδή στα δικά τους μάτια η προχωρημένη τους ηλικία δίδει άλλη διάσταση στο χρόνο…
Στη συνέχεια η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά ή καλύτερα το σπάσιμο της φούσκας της «πρώτης φοράς αριστεράς» απέδειξε αυτό που γνωρίζαμε εδώ και χρόνια. Πώς το είχε πει ο Γιώργος Κατσιφάρας; Αν δεν ήταν ο Ανδρέας δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε ότι μπορούσε και μόνο του. Χρειαζότανε πίστωση χρόνου και έναν άλλον ηγέτη. Όχι τον Νίκο Ανδρουλάκη!
Ποιος από το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε αύριο το πρωί να ηγηθεί και της ΝΔ; Να αποτελέσει, δηλαδή, την εναλλακτική για την εξουσία; Αυτό είναι το ερώτημα στο οποίο θα κληθούν να απαντήσουν οι οπαδοί και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ στους επόμενους μήνες.
Τις σημερινές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ τις φοβούνται περισσότερο οι κκ Τσίπρας και Παπανδρέου, οι οποίοι θα ήθελαν να ελέγξουν τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά. Αν παραμείνει ο Νίκος Ανδρουλάκης, ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία νέου κόμματος, στο οποίο και θα έχουν ενεργή συμμετοχή. Από το προσκήνιο ή το παρασκήνιο.
Με άλλα λόγια, η παραμονή Ανδρουλάκη τους εξυπηρετεί, υπό την έννοια ότι έχει πλέον αποκλειστεί η πιθανότητα της συνεργασίας. Δεν ξεκίνησε έτσι, αλλά έτσι κατέληξε. Επίσης, αν έχουμε κάποιο νέο πρόσωπο και αυτό είναι επιλογή τους, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αν όμως δεν είναι, τότε περιθωριοποιούνται οριστικά, καθώς η ίδια η δυναμική των πραγμάτων θα τους ξεπεράσει.
Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι η εμπειρία του κ. Τσίπρα από το τι έκανε ο ίδιος σε βάρος του κ. Αλαβάνου, αλλά και τι του κάνει τώρα ο κ. Κασσελάκης, μάλλον θα τον αποτρέψει από το ταχτεί από την αρχή ανοικτά υπέρ κάποιου υποψηφίου. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να αγνοήσει τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, αλλά την ίδια στιγμή ξέρει ότι η οποιαδήποτε εξέλιξη, πλην εκείνης της παραμονής Ανδρουλάκη, δεν ευνοεί τον όποιο σχεδιασμό υπήρχε για την επαναφορά του στο προσκήνιο.
Θανάσης Μαυρίδης
