Κοιτώντας σε επενδυτικά φόρουμ στο εξωτερικό διαπιστώνουμε ότι εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε και το καλύτερο όνομα. Ειδικά για ορισμένους εισηγμένους της ναυτιλίας οι … χαμένοι σέρνουν τα εξ αμάξης. Για να φτάσουμε εκεί και σε εκφράσεις του τύπου «απατεώνες Έλληνες», χρειάστηκε… κόπος. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες έχουμε κακό όνομα στο εξωτερικό. Σημαίνει, όμως, ότι κάθε Έλληνας που δοκιμάζει την τύχη του σε μια ξένη αγορά είναι σαν την Μαρίνα Σάττι στη Γιουροβίσιον. Και δεν εκπροσωπεί την Ελλάδα και στο τέλος την εκπροσωπεί.
Δεν έχουμε φτάσει στο βαθμό αναξιοπιστίας πολλών κινέζικων εταιρειών, αλλά έχουμε κάνει κι εμείς τα θαύματά μας. Και δεν αναφερόμαστε σε καταστάσεις τύπου Folli Follie, επειδή αυτές επηρέασαν κυρίως την εγχώρια αγορά και ορισμένους ξένους επενδυτές που είναι περίεργο πώς τόσο καιρό δεν είχαν «μυριστεί» κάτι.
Το κακό όνομα το έχουμε αποκτήσει κυρίως λόγω των καουμπόικων συμπεριφορών ορισμένων εφοπλιστών. Οι άνθρωποι αυτοί έπαιξαν τον παπά στην πλάτη χιλιάδων μικροεπενδυτών και το αποτέλεσμα ήταν να χαθούν περιουσίες. Τι φταίνε οι σοβαροί επιχειρηματίες, οι οποίοι είναι και οι περισσότεροι; Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει και τόση σημασία αν φταίει κανείς ή όχι. Περισσότερη σημασία έχει ποια είναι η καταγραφή που έχει γίνει στη συλλογική μνήμη…
Θα μπορέσουμε αυτό να το αλλάξουμε; Η απάντηση είναι ότι θα θέλαμε, αλλά στο τέλος δεν είναι και τόσο εύκολο όσο πιστεύουμε. Χρειάζεται να κτίσουμε πάνω στην αξιοπιστία μας. Και η ευθύνη γι' αυτό είναι συλλογική και ατομική. Και ναι μεν το συλλογικό είναι κάτι που μπορούμε σε έναν βαθμό να το διαχειριστούμε. Το ερώτημα είναι στο ατομικό.
Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει μία αίσθηση ατιμωρησίας. Εκείνος, λοιπόν, που θα μας ζημιώσει στο εξωτερικό με τη συμπεριφορά του, έχει τη βεβαιότητα ότι οι συμπατριώτες του θα τον αντιμετωπίσουν στην επιστροφή του σαν εθνικό ήρωα. Όχι μόνο δεν θα έχει συνέπειες για τη ζημία που προκάλεσε, αλλά το πιο πιθανό είναι να του στήσουν και άγαλμα! Κατάλοιπο, προφανώς, από την εποχή που οι κουρσάροι κυριαρχούσαν στο Αιγαίο και οι Κλέφτες και Αρματολοί στη στεριά…
Φταίει που δεν υπάρχει και μια σοβαρή εθνική αστική τάξη που να μπορεί να υπερασπιστεί τα αυτονόητα. Αλλά αυτά τα έχουμε πει χιλιάδες φορές. Και μία ακόμη δεν πρόκειται να κάνει τη διαφορά.
Πάντως, ας μην περιμένουμε ότι θα πάνε οι ελληνικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό και θα τις αγκαλιάσουν οι ξένοι σαν να πρόκειται για «αποκάλυψη». Χρειάζεται πολύς κόπος για να πειστούν ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν αντιγράφουν την μέθοδο των… ελληνικών στατιστικών. Ότι έχουν ξεπεράσει τις παθογένειες του τόπου που γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν. Ότι πρέπει αυτό να συμβεί; Αναμφισβήτητα.
Ότι πρέπει η ελληνική πολιτεία να βοηθήσει στην προσπάθεια της εξωστρέφειας και της βελτίωσης της εικόνας των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό; Ούτε συζήτηση! Ας ξεκινήσει, λοιπόν, με την γρήγορη απονομή της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα! Θα είναι μία καλή αρχή. Για να μπορείς να πείσεις ότι αυτά που λες έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ότι είσαι πραγματικά αξιόπιστος. Ότι εφαρμόζεις τον Νόμο για όλους, ότι δεν αφήνεις περιθώρια για λαθροχειρίες. Ότι οι «έξυπνοι» που θα επιχειρήσουν την επόμενη απάτη σε ένα ξένο χρηματιστήριο δεν θα βρουν καταφύγιο στον Λαβύρινθο της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Θανάσης Μαυρίδης
