Οι προεδρικοί θα ψηφίσουν τον Χάρη Δούκα! Όχι οι προεδρικοί του ΠΑΣΟΚ, αλλά τα … ορφανά του Αλέξη Τσίπρα. Αυτή είναι η πρόθεση! Να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα ευνοήσουν μια νέα κεντροαριστερά με τη συγχώνευση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Οπότε, θα πρέπει να τους περιμένουμε μαζικά στις κάλπες του ΠΑΣΟΚ! Κι έτσι θα απαλλαγούν από τον Στέφανο Κασσελάκη ή τουλάχιστον αυτό ελπίζουν. Τον Στέφανο που οι ίδιοι επέβαλαν! Με αυτά και με εκείνα καταλαβαίνει κανείς γιατί η κεντροαριστερά είναι μια χαμένη υπόθεση…
Δεν είναι οι αυταπάτες του Αλέξη Τσίπρα που διαψεύστηκαν το 2015. Είναι οι αυταπάτες ενός κομματιού του ελληνικού λαού που συνετρίβησαν στην ομίχλη της δήθεν ηθικής υπεροχής της αριστεράς. Αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε κάτι άλλο πέραν την ίδιας της ομίχλης. Όταν αυτή διαλύθηκε φάνηκε ότι ο βασιλιάς ήταν γυμνός.
Τι έκαναν τώρα; Αποφάσισαν να πάρουν διαζύγιο με την αριστερά της Αχτσιόγλου, επειδή νόμισαν ότι αυτό ήταν το βαρίδιο από το οποίο θα έπρεπε να απαλλαγούν για να διεκδικήσουν εκ νέου την εξουσία. Και έτσι αποφάσισαν να παραδώσουν το κόμμα σε έναν τουρίστα. Κυριολεκτικά! Κάποιος Στέφανος Κασσελάκης πέρασε για διακοπές από την Ελλάδα και βρέθηκε με ένα κόμμα στις αποσκευές του.
Πίστεψαν ότι θα ήταν εύκολο στη συνέχεια να τον πετάξουν στον κάλαθο των χρησιμοποιημένων και να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν! Δεν υπολόγισαν ότι ο Στέφανος είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει πολιτικά! Οπότε και περνούν αναγκαστικά στο δεύτερο σχέδιο, στο Plan b: Στην επιλογή του Χάρη Δούκα. Κι όταν αποτύχει κι αυτό θα περάσουν στο τρίτο πλάνο και έπειτα στο τέταρτο. Μέχρι να καταλάβει και ο πιο ένθερμος οπαδός τους ότι ουδέποτε υπήρξε πλάνο…
Ο κ. Δούκας τυγχάνει της ισχυρής στήριξης μιας μερίδας της ελίτ. Το «πάμε Χάρη» δεν είναι τόσο αθώο όσο δείχνει με μία πρώτη ανάγνωση. Το θέμα είναι ότι αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Η λογική «κέρδισε μια φορά τον Μητσοτάκη θα τον κερδίσει και μία ακόμη» δεν πείθει. Ακριβώς επειδή δεν κέρδισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τον Δήμο της Αθήνας κέρδισε με την ψήφο της Χρυσής Αυγής και της Ανταρσύας. Ο κ. Δούκας, λοιπόν, δεν μπορεί να κερδίσει την εσωκομματική μάχη στο ΠΑΣΟΚ επειδή έχει την εύνοια ορισμένων ολιγαρχών. Χρειάζεται περισσότερες ψήφους. Κι εδώ υπάρχει ρόλος για τους προεδρικούς του ΣΥΡΙΖΑ!
Το ερώτημα είναι αν μπορούν να κινητοποιηθούν ή αν είναι τόσοι πολλοί που θα μπορέσουν να κάνουν τη διαφορά στο ΠΑΣΟΚ. Δεν ξέρουμε αν διαθέτουν πράγματι τον βαθμό οργάνωσης που απαιτείται για ένα τέτοιο εγχείρημα. Ούτε αν μπορούν να συγκεντρωθούν τόσοι πολλοί που να αλλάξουν τις ισορροπίες στο ΠΑΣΟΚ. Είναι άλλο τι θα ήθελαν να συμβαίνει και άλλο τι ισχύει στην πραγματικότητα.
Η ουσία είναι ότι απ’ όλο αυτό το σκηνικό λείπει η πολιτική. Τι να την κάνεις την τακτική αν δεν εξυπηρετεί βασικούς πολιτικούς στόχους; Το πρόβλημα του κ. Δούκα είναι ότι δεν κομίζει κάτι νέο, κάτι που να συνεπαίρνει τα πλήθη. Θα πει κάποιος ότι ούτε ο κ. Ανδρουλάκης το κομίζει. Σύμφωνοι! Αλλά τουλάχιστον ο κ. Ανδρουλάκης δεν ήταν ανακόλουθος, όπως υπήρξε ο κ. Δούκας! Και ακόμη ο Στέφανος Κασσελάκης! Δεν θα είχε πάρει τον ΣΥΡΙΖΑ αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα σοβαρό κόμμα αρχών…
Με αυτά και με εκείνα, αποδεικνύεται ότι δεν είναι τυχαίο ότι ο Στέφανος αντέχει ακόμη, ούτε ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης φαντάζει με γίγαντα της πολιτικής. Και φυσικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δικαιούται κάθε βράδυ να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Ούτε κατά παραγγελία δεν θα είχε τέτοιους αντιπάλους…
Ναι, ο κ. Δούκας έχει έτσι πιθανότητες να πάρει το ΠΑΣΟΚ. Αν εγγραφούν στο ΠΑΣΟΚ αρκετά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Το παρακάτω έχει πρόβλημα. Κι αυτό δεν φαίνεται να λύνεται εύκολα…
Θανάσης Μαυρίδης
