Ένας ασταθής κόσμος θα γίνει άραγε λιγότερο ασταθής αν οι ΗΠΑ επιστρέψουν με την επανεκλογή Τραμπ στο δόγμα του απομονωτισμού; Ο γείτονας Ερντογάν θα τρίβει σίγουρα τα χέρια του, όπως και ο Πούτιν. Την ίδια ώρα που η φιλελεύθερη Ευρώπη θα νιώθει προδομένη, η Ευρώπη της Λεπέν και του Όρμπαν θα ανοίγει την αγκαλιά της στην αφηνιασμένη μαύρη αρκούδα που βρυχάται στα ανατολικά της. Δεν ξέρω τι μετοχές θα πρέπει κανείς να πάρει με την επιστροφή Τραμπ. Ξέρω όμως ποιοι έχουμε βάσιμους λόγους να ανησυχούμε.
Για τους Αμερικανούς ο πρόεδρος Τραμπ μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή. Αμφιβάλουμε, αλλά δε μας πέφτει και λόγος. Ως προς το τι συμφέρει έναν Αμερικανό! Εδώ οι κάτοικοι του Χαλανδρίου αποφάσισαν ότι ένας υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή για τα συμφέροντά τους.
Και θα κρίνουμε εμείς από τη μικρή Ελλάδα τι θα ψηφίσουν οι Αμερικανοί για το σπίτι τους; Εκείνο που μπορούμε να κρίνουμε και με βάση την εμπειρία του παρελθόντος είναι ότι η Ελλάδα, το δικό μας σπίτι, θα είναι περισσότερο ανασφαλές. Καλώς ή κακώς ο αμερικανικός παράγοντας αποτελεί σε αυτήν τη φάση μια αποτελεσματική ασπίδα απέναντι στις ορέξεις της Τουρκίας.
Η αλλαγή ηγεσίας στην Ουάσιγκτον θα αλλάξει αρκετά στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Όπως άλλαξε και στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του Τραμπ. Στην πραγματικότητα η αποχώρηση των ΗΠΑ από σημεία έντασης στον πλανήτη θα δώσει πόντους στους διεθνείς ταραξίες. Το κακό με εμάς είναι ότι έχουμε στα ανατολικά μας την αναθεωρητική Τουρκία και εντός της επικράτειας της χώρας αρκετούς πουτινόφιλους που θα ήθελαν την Ελλάδα να απομακρύνεται από τα ιδανικά της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ότι τα δύο αυτά μέτωπα συναντώνται είναι γεγονός. Ότι ο Όρμπαν, για παράδειγμα, είναι ένθερμος φίλος της Τουρκίας του Ερντογάν, είναι γνωστό. Ότι υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί που εντάσσονται στην ευρωομάδα του Όρμπαν είναι που χρειάζεται ανάλυση και όχι απαραιτήτως πολιτικού περιεχομένου.
Η Ευρώπη θα πρέπει την ίδια στιγμή να αντιληφθεί πόσο μόνη είναι, να αναζητήσει τις επιλογές της και να ξεπεράσει τις αντιθέσεις της. Αυτό θα ήταν κάτι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο για έναν οργανισμό που θα είχε κοινά χαρακτηριστικά και συμφέροντα. Αλλά εδώ δε μιλάμε γι αυτό. Η Ευρώπη δεν είναι ένα πράγμα. Δεν έχει ψυχική ενότητα. Μόνο ένα κοινό νόμισμα διαθέτει κι αυτό μπορεί να γίνει αρκετά ευάλωτο στο μέλλον.
Θανάσης Μαυρίδης
