Του Nicolas Marques
Οι αναποτελεσματικότητες στην αντιμετώπιση της κρίσης του κορονοϊού στη Γαλλία προκάλεσαν μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον της παγκοσμιοποίησης. Παρατηρούμε μια αύξηση στις ομιλίες που θέτουν ως στόχο την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, ιδίως στο πεδίο της υγείας. Όμως η πρόκληση για τη Γαλλία είναι πάνω απ’ όλα να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές της αδυναμίες. Ακολουθούν αποσπάσματα από μια συνέντευξη με τον διευθυντή της γαλλικής δεξαμενής σκέψης Institut Economique Molinari και μέλους του δικτύου Epicenter στο Atlantico.
Atlantico: Τι επίδραση έχει η φορολογία στη Γαλλία στην επανεγκατάσταση συγκεκριμένων κλάδων παραγωγής που είναι αναγκαίοι ιδίως σε καταστάσεις υγειονομικής κρίσης; Πώς μπορούμε να συνθέσουμε ένα σύνολο δημοσιονομικών προϋποθέσεων που θα επέτρεπαν την επιστροφή αυτής της παραγωγής στη Γαλλία;
Nicolas Marques: Η φορολογία στη Γαλλία ενθαρρύνει τις εξωτερικές αναθέσεις και τις εισαγωγές. Το ζήτημα είναι τριπλό: έχουμε πολύ υψηλούς φόρους επί των μισθών, επί των εταιριών και επί της παραγωγής. Οι φόροι αυτοί εξηγούν την επιμονή αφύσικων ποσοστών ανεργίας στη Γαλλία. Με ανεργία άνω του 8%, 1,5 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, έχουμε 500.000 περισσότερους ανέργους απ’ ό,τι οι γείτονές μας. Για να μειώσουμε αυτή την ανεργία και να διαφυλάξουμε ή και να αναπληρώσουμε το παραγωγικό μας δυναμικό, χρειαζόμαστε ένα πιο επιεικές φορολογικό σύστημα.
Το γενικό κοινό αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η αύξηση των φόρων στους μισθούς οδηγεί τις εταιρίες και τους εργοδότες σε μια μαλθουσιανού τύπου συμπεριφορά. Όμως ακόμη δεν αντιλαμβάνεται ομοίως ότι η μείωση των εταιρικών φόρων είναι προς το συλλογικό συμφέρον. Από μια οικονομική όμως σκοπιά, αυτή η φορολογία τιμωρεί πέρα από τους μετόχους και τους καταναλωτές, τους εργαζόμενους και τους ανέργους. Αυξάνει τις τιμές πώλησης, ενθαρρύνει τον περιορισμό των μισθών και την μετεγκατάσταση εκτός χώρας.
Αν θέλουμε να επιστρέψουν οι επιχειρήσεις, προτεραιότητά μας θα πρέπει να είναι να μειώσουμε μαζικά τους φόρους επί της παραγωγής. Η Γαλλία είναι πρωτοπόρος σ’ αυτό το πεδίο, με 109 δισεκατομμύρια ευρώ φορολογικά έσοδα από φόρους επί της παραγωγής το 2018, που αντιστοιχούν στο συνολικό αντίστοιχο ποσό 23 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας. Αυτοί οι φόροι είναι ιδιαίτερα επιβλαβείς. Υπολογίζονται προ των αποτελεσμάτων, για παράδειγμα επί των εσόδων, των μισθών ή της προστιθέμενης αξίας. Τιμωρούν δραστηριότητες βάσει αυθαίρετων κριτηρίων, ανεξάρτητα από το πόσο επικερδείς είναι αυτές. Αυτό ενθαρρύνει τις εταιρίες να μεταφέρουν εκτός χώρας την παραγωγή με χαμηλή προστιθέμενη αξία, γι’ αυτό και το πολύ μεγάλο μέρος της παραγωγής των μασκών και του προστατευτικού εξοπλισμού γίνεται στο εξωτερικό.
Οι γαλλικοί φόροι επί της παραγωγής είναι επίσης ιδιαίτερα υπερβολικοί στο πεδίο των φαρμάκων. Αντιστοιχούν στο 8% των εσόδων, το οποίο επίσης οδηγεί σε υψηλότερα κόστη παραγωγής. Η Γαλλία είναι η χώρα της Ευρώπης όπου το ακαθάριστο λειτουργικό ποσοστό κέρδους της φαρμακευτικής βιομηχανίας είναι το χαμηλότερο, μόλις 9% έναντι 22% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2017. Έτσι, οι φαρμακευτικές εταιρίες ενθαρρύνονται να επενδύσουν λιγότερα και να μετεγκατασταθούν. Αυτό εξηγεί το γιατί το 60% της παρακεταμόλης σε σκόνη, αναγκαίας για την παραγωγή Doliprane, προέρχεται από την Κίνα.
Atlantico: Έπαιξε η γαλλική κυβέρνηση, και ιδιαίτερα τα πρότυπα που επιβάλλονται στις εταιρίες, ρόλο στη μετεγκατάσταση αυτών των γραμμών παραγωγής;
Nicolas Marques: Οι ρυθμίσεις μας ουσιαστικά δημιουργούν ένα άκαμπτο επιχειρηματικό περιβάλλον. Περιπλέκουν τις δράσεις των εταιριών σε πολλά πεδία, από τις επενδύσεις μέχρι τη διαχείριση του προσωπικού. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Γαλλία είναι μόλις 32η σε ό,τι αφορά την οικονομική δραστηριότητα, θέση που μας κατατάσσει ανάμεσα στην Κίνα και την Τουρκία, και πίσω από πολλούς γείτονές μας στην Ευρώπη. Η υπερβολική ρύθμιση στη Γαλλία ξεπερνά την ευρωπαϊκή. Σε πολλά πεδία πηγαίνουμε πέρα από τις ευρωπαϊκές οδηγίες, κάτι που επιτείνει το ρυθμιστικό μας βάρος.
Αυτό συνδυάζεται με έναν επιφυλακτικό ή υπερβολικά ηθικιστικό κεφαλαιακό παρεμβατισμό. Ο νόμος Florange και τα δικαιώματα διπλής ψήφου, η υποχρέωση της φορολογικής έδρας στη Γαλλία για τους επικεφαλής των μεγάλων εταιριών, η δημόσια παρέμβαση στα μερίσματα απελπίζει τις εταιρίες και τις ωθεί στην απεγκατάσταση από τη χώρα. Δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονό ότι η Airbus και η STMicroelectronics εδρεύουν στην Ολλανδία όπως στο μέλλον θα ισχύει και με τον όμιλο Fiat-Chrysler-PSA. Οι Ολλανδοί γείτονές μας βρίσκονται στην 25η θέση του Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας του Fraser, ενώ η Γαλλία είναι μόλις 50η μεταξύ 162 χωρών. Ακόμη, αυτή η μετακίνηση επηρεάζει τις επιχειρήσεις όλων των μεγεθών, καθώς πολλά στελέχη μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν επιλέξει να μεταναστεύσουν στο Βέλγιο ή την Ελβετία για να προστατευθούν, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο, από τη γαλλική γραφειοκρατία.
Atlantico: Εν ολίγοις, η γενική εντύπωση είναι ότι το φορολογικό και το διοικητικό σύστημα της Γαλλίας είναι πολύ βαρύ. Θα πρέπει άραγε να κινηθούμε στην κατεύθυνση μιας γενικής απλοποίησης των ρυθμίσεων με την ελπίδα ότι θα επανακτήσουμε αυτονομία σε κάποιους κομβικούς κλάδους;
Nicolas Marques: Θα πρέπει να κινηθούμε όντως στην κατεύθυνση μιας γενικής απλοποίησης των ρυθμίσεων. Η φορολογία και η υπερβολική ρύθμιση στη Γαλλία καταπνίγουν την οικονομία και ωθούν επιχειρήσεις και άτομα σε εξορία. Αυτός ο φορολογικός και ρυθμιστικός πληθωρισμός τιμωρεί το σύνολο της οικονομίας, και όχι μόνο την παραγωγή των αγαθών και των υπηρεσιών αγοράς.
Ακόμη και στη μάχη εναντίον του κορονοϊού, μας πλήττουν τα υπερβολικά λεπτομερή, αντιφατικά και αντιπαραγωγικά πρότυπα. Ενώ έχουμε ελλείψεις σε μάσκες, το κράτος αξιώνει το δικαίωμα να επιτάξει στο μέλλον αποθέματα, παραγωγή και εισαγωγές. Περιοριζόμενο το ίδιο από ανεπαρκείς κανόνες δημοσίων προμηθειών, απέτυχε να διασφαλίσει τα υλικά προστασίας άμεσα. Οι υπερβολικές μας ρυθμίσεις λειτουργούν επίσης εναντίον μας και σε ό,τι αφορά την εφαρμογή μιας πολιτικής μαζικών τεστ. Μέχρι την 7η Μαρτίου, σχεδόν κανένα ιδιωτικό ιατρικό-βιολογικό εργαστήριο δεν επιτρεπόταν να κάνει τεστ για κανονιστικούς λόγους. Ομοίως, μόλις την 5η Απριλίου τα δημόσια κτηνοτροφικά εργαστήρια επετράπη να παρέμβουν, μολονότι αυτά έχουν τεράστιες δυνατότητες διεξαγωγής τεστ και γνωρίζουν εδώ και καιρό για τους κορονοϊούς.
Δυστυχώς, η εμπειρία απέδειξε ότι στην Γαλλία δεν είμαστε οι αποτελεσματικότεροι σε ό,τι αφορά τη μείωση της γραφειοκρατίας. Παρά τις προσπάθειες της σημερινής κυβέρνησης, η Γαλλία κατατάσσεται στην τελευταία, 41η θέση στον Δείκτη Ευελιξίας στην Απασχόληση που δημοσιεύει το λιθουανικό Free Market Institute, αξιοποιώντας τα δεδομένα της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Ομοίως, η μείωση των φόρων επί της παραγωγής είναι εδώ και καιρό ώριμη. Αυτό το ζήτημα βρίσκεται στο τραπέζι εδώ και χρόνια, αλλά παραμένει στο επίπεδο της κούφιας ρητορικής. Στο σχέδιο της κυβέρνησης για την έκτακτη αυτή συνθήκη δεν υπάρχει πρόβλεψη για πάγωμα του φόρου επί της παραγωγής. Ο αργός θάνατος όμως της γαλλικής οικονομίας είναι πιθανό να επιταχυνθεί δραματικά με την πανδημία και τον αυτοπεριορισμό. Ένα σημαντικό μέρος της οικονομίας έχει παγώσει, κάτι που δεν βλέπουμε να συμβαίνει στη Γερμανία. Αν οι φόροι επί της παραγωγής δεν μειωθούν δραματικά, τότε η συζήτηση για το αν μας συμφέρει να επανεγκαταστήσουμε στη χώρα την παραγωγή θα παραμείνει ένας ευσεβής πόθος.
Αυτό το απόσπασμα δημοσιεύθηκε αρχικά από το ΙΕΜ.
