Του Scott Sumner*
Στο παρακάτω τουίτ η αρθρογράφος της Washington Post Megan McArdle αναπαράγει το περίφημο παλιό μονεταριστικό αξίωμα:
Νομίζω ότι έχει 75% δίκιο, με την έννοια ότι 3 από τις 4 πιθανές ερμηνείες αυτής της αμφίσημης πρότασης είναι ορθές. Να και οι 4:
1. Ο πληθωρισμός είναι πάντα μία πτώση στην αξία του χρήματος (ταυτολογικά αληθές, αλλά όχι ενδιαφέρον).
2. Ο πληθωρισμός παράγεται πάντα από μια αύξηση στην παροχή του χρήματος (ψευδές).
3. Οι περίοδοι επίμονου και υψηλού πληθωρισμού οφείλονται πάντα σε ραγδαία αύξηση της παροχής χρήματος (πιθανότατα αληθές).
4. Ο ανάρμοστα υψηλός πληθωρισμός προκαλείται από κακές νομισματικές πολιτικές (αληθές).
Ο Don Patinkin υπέθεσε πως ο Μίλτον Φρίντμαν είχε κατά νου την πρώτη ερμηνεία, και άσκησε κριτική στην πρόταση αυτή ως ταυτολογική. Στην πραγματικότητα, ο Φρίντμαν είχε κατά νου την τρίτη ερμηνεία.
Κατά τη γνώμη μου οι αντιφάσεις της πολιτικής είναι ο χρησιμότερο τρόπος να σκεφτόμαστε τα ζητήματα αιτιότητας που αφορούν τον πληθωρισμό (καθώς και την αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ). Αν ο χαμηλότερου κόστους τρόπος να εμποδίσουμε τον υψηλό πληθωρισμό είναι η νομισματική πολιτική, τότε μπορούμε να πούμε ότι μια περίοδος υψηλού πληθωρισμού προκαλείται από μια αναποτελεσματική νομισματική πολιτική. Αν ο χαμηλότερου κόστους τρόπος για τον έλεγχο του πληθωρισμού είναι η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, τότε μπορούμε να πούμε ότι μια υπερβολικά τονωτική δημοσιονομική πολιτική προκαλεί τον υψηλό πληθωρισμό. Εγώ πιστεύω ότι η νομισματική πολιτική είναι η χαμηλότερου κόστους λύση για τον υψηλό πληθωρισμό (τουλάχιστον στις ΗΠΑ).
--
Ο Scott Sumner είναι οικονομολόγος, διευθυντής του προγράμματος νομισματικής πολιτικής στο Mercatus Center at George Mason University, ερευνητής στο Independent Institute και καθηγητής του Bentley University στο Waltham της Μασαχουσέτης.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 14 Ιουλίου 2021 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια της Library of Economics and Liberty και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
