Του Samuel J. Abrams
Έκανα πρόσφατα μια παρουσίαση ενώπιον μερικών εκατοντάδων μαθητών από διαφορετικά υπόβαθρα υπόβαθρου στο Washington Center στην Ουάσιγκτον, DC. Στο τέλος της εκδήλωσης, μια μαθήτρια με πλησίασε και μου είπε ότι λυπόταν τόσο πολύ που έμαθε για όλες τις απόπειρες ακύρωσης που βρήκα στο δρόμο μου.
Με ρώτησε γιατί παραμένω καθηγητής σε ένα τόσο τοξικό περιβάλλον και η απάντησή μου ήταν απλή: Η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένας θεσμός που ανύψωσε τους Αμερικανούς και τους βοήθησε να υλοποιήσουν το αμερικανικό τους όνειρο. Θεωρώ προνόμιό μου να συνεργάζομαι με τους φοιτητές και να ανοίγω την σκέψη τους.
Οι φοιτητές μας σήμερα δεν είναι ιδεολόγοι αλλά ιδεολογικά ισορροπημένοι. Αυτό το γεγονός συγκαλύπτεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τόσοι πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να υποστηρίξουν θέσεις και ενέργειες που δεν τους αρέσουν απαραίτητα ή δεν τις υποστηρίζουν πραγματικά και πλήρως.
Οι φοιτητές πανεπιστημίου και πανεπιστημίου είναι καλύτεροι από την εικόνα που τους θέλει να φιμώνουν με κραυγές ομιλητές. Στην πραγματικότητα, πολλοί είναι μπερδεμένοι και αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας και αναγκάζονται να κάνουν σκληρές επιλογές που τους επιβάλλει μια πανταχού παρούσα και τοξική διοικητική τάξη.
Πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου 2022, η έρευνα Future of Politics του UT-Austin αποκάλυψε με ισχυρό τρόπο την ιδεολογική τοποθέτηση των φοιτητών της χώρας μας σήμερα στο κέντρο. Ρωτώντας πάνω από 1.500 προπτυχιακούς φοιτητές σε 91 διαφορετικά κολέγια και πανεπιστήμια, το 35% βρίσκονται στον ιδεολογικό μεσαίο χώρα αυτοπροδιοριζόμενοι ως μετριοπαθείς ή ελαφρώς αριστεροί ή συντηρητικοί. Το 28% είναι κάπως ή πολύ συντηρητικοί και ένα άλλο 26% είναι κάπως ή πολύ αριστεροί. Το 11% αυτοπροσδιορίζονται ως κάτι άλλο. Αυτό δείχνει μια υγιή ισορροπία στις πανεπιστημιουπόλεις.
Μάλιστα, τα στοιχεία δείχνουν ότι όταν ρωτήθηκαν οι φοιτητές ποιο πολιτικό κόμμα είναι έτοιμο να επιδιώξει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα μας, οι περισσότεροι (43%) απάντησαν ότι κανένα κόμμα δεν είναι έτοιμο και ικανό, ενώ περίπου το ένα τέταρτο των φοιτητών δηλώνει το Ρεπουμπλικανικό (24%) ή το Δημοκρατικό (23%) κόμμα είναι το καταλληλότερο για να ηγηθεί.
Εξετάζοντας πώς απαντούν συγκεκριμένα οι Δημοκρατικοί φοιτητές στην ερώτηση, μόλις το 53% από αυτούς πιστεύουν ότι το κόμμα τους μπορεί να ηγηθεί μιας τέτοιας προσπάθειας σε σύγκριση με ένα υψηλότερο 63% μεταξύ των Ρεπουμπλικανών που ευνοούν το κόμμα τους. Η εμπιστοσύνη και η υποστήριξη και στα δύο κόμματα είναι χαμηλή και είναι χαμηλότερη μεταξύ των Δημοκρατικών φοιτητών.
Στις πανεπιστημιουπόλεις σήμερα, όπως και στην υπόλοιπη χώρα, υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των πραγματικών ατομικών στάσεων και των μετέπειτα επιλογών των ατόμων. Για σχεδόν δύο δεκαετίες, επισημαίνω ότι ενώ πολλοί Αμερικανοί βρίσκονται στον ιδεολογικό μεσαίο χώρο, οι εκλογικές τους επιλογές είναι πολωμένες και ακραίες λόγω των ακτιβιστών και των προκριματικών εκλογών. Οι περισσότεροι Αμερικανοί είναι παγιδευμένοι στο να πρέπει να επιλέξουν το μικρότερο από τα δύο πολωμένα άκρα.
Οι σημερινοί φοιτητές βρίσκονται στην ίδια θέση στις πανεπιστημιουπόλεις. Στο Sarah Lawrence College, ο Eboo Patel αποκάλυψε αυτή ακριβώς τη δυναμική, αφηγούμενος μια μεγάλη, χαρακτηριστική και φασαριόζικη διαμαρτυρία που εστίαζε στην προώθηση της ιδεολογικής καθαρότητας. Στη συνέχεια, ο Patel μίλησε με μερικούς φοιτητές μετά το συμβάν και κατέγραψε κάτι που είναι πολύ κοινό μεταξύ των αριστερών: τον κομφορμισμό και την αυτολογοκρισία.
Μια φοιτήτρια διαδηλώτρια είπε στον Patel ότι η Diaspora Coalition δεν την αντιπροσώπευε πλήρως ούτε στην ουσία ούτε και στο ύφος και ότι στις προσπάθειές της να υποστηρίξει μειονοτικές ταυτότητες, είχε λάβει μέρος σε «πράγματα που παραβιάζουν τη δική της ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένης της αγένειας προς τους δασκάλους και άλλους εκπαιδευτικούς ηγέτες».
Όταν ο Patel ρώτησε γιατί οι φοιτητές υποστήριξαν αυτή τη διαμαρτυρία αν δεν ένιωθαν ότι αντιπροσωπεύει τις στάσεις και τις ιδέες τους, η φοιτήτρια είπε ότι οι φοιτητές κρίνονται πως είτε είναι υπέρ είτε κατά του σκοπού, «και υπήρχε ένας απτός φόβος να σπάσουν το καλούπι». Εάν οι μαθητές αμφισβητούσαν την προσέγγιση αυτή, «κινδύνευαν να είναι γίνουν ‘Sarah Lawrenced’ - μια συγκεκριμένη μορφή ακύρωσης στη συγκεκριμένη πανεπιστημιούπολη».
Το Sarah Lawrence δεν είναι μοναδικό ως προς αυτό. Οι προοδευτικοί και ακτιβιστές ιθύνοντες κολεγίων και πανεπιστημίων έχουν θέσει πολλούς όρους πολιτικής συμμετοχής και έχουν πολώσει πάρα πολλές συζητήσεις. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, το τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ - όχι φοιτητές ή καθηγητές - δημοσίευσε μια μακρά λίστα λέξεων που αποτελούν μέρος μιας Πρωτοβουλίας για την Εξάλειψη της Επιβλαβούς Γλώσσας.
Αυτή η λίστα δημιουργεί μια καφκική, γεμάτη άγχος για την ομιλία πανεπιστημιούπολη που δεν αφήνει περιθώρια για αποχρώσεις τώρα που είναι πλέον επιβλαβές να λέμε τους όρους «Αμερικανός» και «ρε παιδιά». Με απλά λόγια, οι φοιτητές εξωθούνται στα άκρα ακόμα και όταν οι ίδιοι δεν βρίσκονται κοντά σε αυτές τις θέσεις. Δεν θα τους εγκαταλείψω ούτε και θα τους θεωρήσω πλήρως υπόλογους γι’ αυτό.
Ενώ η συμπεριφορά του τμήματος πληροφορικής του Στάνφορντ είναι επικίνδυνη και αποκαρδιωτική, γνωρίζω ότι οι περισσότεροι φοιτητές απορρίπτουν αυτόν τον εξτρεμισμό και την ανοησία. Τα δεδομένα δείχνουν σταθερά ότι οι φοιτητές είναι φιλοπερίεργοι και λογικοί, είναι ανοιχτόμυαλοι, ανεκτικοί και πρακτικοί, φιλομαθείς και συμπονετικοί με την καρδιά και το μυαλό τους.
Το να μπορεί κανείς να απωθήσει τη διοικητική υπερβολή και την παραφροσύνη, να δείξει πώς πρέπει να λειτουργεί πραγματικά η εκπαίδευση, η διαφορετικότητα απόψεων και η ανοιχτή έρευνα και να υποστηρίζει το πολύ πιο ισορροπημένο ιδεολογικά φοιτητικό σώμα τα μέλη του οποίου δέχονται υποδείξεις για το πώς να σκέφτονται και συχνά εξωθούνται σε ακραίες επιλογές είναι εξαιρετικά σημαντικό καθήκον το οποίο δεν προτίθεμαι να εγκαταλείψω.
--
Ο Samuel J. Abrams είναι καθηγητής πολιτικής στο Sarah Lawrence College επισκέπτης ερευνητής στο American Entreprise Institute.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 6 Ιανουαρίου 2023 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
