Όπως έχουμε πλέον συνηθίσει από το 2016 και πέρα, τα σενάρια για μια δραματική άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη αποδείχθηκαν υπερβολικά. Αντίθετα, οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες ημέρες διατήρησαν σε μεγάλο βαθμό το status quo.
Η εθνικο-συντηρητική ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) της Τζόρτζια Μελόνι και η ριζοσπαστική δεξιά ομάδα Ταυτότητα και Δημοκρατία (ID) της Μαρίν Λεπέν κέρδισαν λίγες μόνο έδρες, ενώ οι τρεις πολιτικές οικογένειες του ευρέος κέντρου (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα - ΕΛΚ, Η Προοδευτική Συμμαχία των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών - S&D, και Renew) διατήρησαν την επαρκή τους πλειοψηφία. Αυτή η επαρκής πλειοψηφία χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλδημοκρατών και φιλελεύθερων -με περισσότερες από 400 από τις 720 έδρες- θα παραμείνει ο συνασπισμός που θα ελέγχει το Κοινοβούλιο για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Ένα επιπλέον πρόβλημα στην προσπάθεια των κομμάτων στα δεξιά του ΕΛΚ να μετατρέψουν τις ψήφους τους σε εξουσία, είναι το γεγονός ότι δεν συνθέτουν ένα ενιαίο μπλοκ. Κυκλοφόρησαν επίμονες φήμες για κάποιου είδους συγχώνευση ECR-ID, αλλά τίποτα συγκεκριμένο δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής. Και, για να διαλέξω μόνο ένα τέτοιο παράδειγμα, θα είχε όντως νόημα οι εντός του κύριου πολιτικού ρεύματος Φλαμανδοί εθνικιστές της Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας να καθίσουν μαζί με το ριζοσπαστικό κόμμα των Φλαμανδικών Συμφερόντων, με το οποίο αρνούνται να συνεργαστούν μόλις ένα μίλι μακριά στο Βελγικό Κοινοβούλιο; Θέλει μήπως η Τζόρτζια Μελόνι να εγκαταλείψει την επιρροή που έχει αποκτήσει καθώς έχει πλησιάσει περισσότερο στην κεντροδεξιά του κυρίως πολιτικού ρεύματος;
Επιπλέον, ακόμη και μια συγχώνευση ECR-ID δεν θα ένωνε τη Δεξιά. Η Μαρίν Λεπέν έδιωξε πρόσφατα τη γειτνιάζουσα με τους νεοναζί Alternative für Deutschland από το ID. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακτήσει τη θέση του στην ευρωομάδα, σήμερα το πρωί η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος στη Βουλή απέβαλε με τη σειρά της τον ηγέτη της Μαξιμίλιαν Κραχ, που γειτνιάζει με τους νεοναζί, είναι υπέρ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και αντιμετωπίζει φιλικά τον Πούτιν.
Το κόμμα Fidesz του Βίκτορ Όρμπαν είναι το άλλο σημαντικό ανένταχτο κόμμα στα δεξιά - είναι κατά κάποιο τρόπο ένα εύλογο ταίρι για το ECR, αλλά οι φιλορωσικές θέσεις του Ορμπάν δεν ταιριάζουν καθόλου στο δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα αυτής της ομάδας, τον πολωνικό κόμμα του Νόμου και της Δικαιοσύνης.
Η ευρωπαϊκή σκληρή δεξιά θα συνεχίσει έτσι να περιορίζεται στην άσκηση της επιρροής της μέσω των εθνικών κυβερνήσεων που ελέγχει, ιδιαίτερα εκείνων της Ουγγαρίας και της Ιταλίας. Ίσως μπορέσει να προσθέσει σύντομα στη λίστα αυτή και τον μερικό έλεγχο της Γαλλίας, καθώς ο πρόεδρος Μακρόν απάντησε στην κακή επίδοση του κόμματός του προκηρύσσοντας βουλευτικές εκλογές. Εάν το κόμμα της Λεπέν, που τα πήγε καλά την Κυριακή, κερδίσει αυτές τις εκλογές, θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση «συγκατοίκησης» με τον Μακρόν.
Αλλά προς το παρόν, μια από τα ίδια.
* Ο Stan Veuger είναι διακεκριμένο στέλεχος του American Enterprise Institute (ΑΕΙ) με αντικείμενο τις μελέτες οικονομικής πολιτικής, υπεύθυνος έκδοσης του AEI Economic Perspectives και συνεργάτης του Κέντρου Ευκαιριών και Κοινωνικής Κινητικότητας του AEI
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 10 Ιουνίου 2024 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute και τη συνεργασία του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών.
