Η νόσος Αλτσχάιμερ με όψιμη έναρξη είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας, η οποία εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι πλήττει και ανθρώπους νεότερης ηλικίας.
Σύμφωνα με την κα Μάγδα Τσολάκη, Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Αλτσχάιμερ, οι πρώτες ενδείξεις της νόσου με πρώιμη έναρξη, συνήθως εμφανίζονται στις ηλικίες μεταξύ 40 και 60 ετών, ωστόσο, το πιο μικρό σε ηλικία περιστατικό που έχει καταγραφεί στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία, είναι ένα παιδί ηλικίας 12 ετών και μία γυναίκα 32 ετών.
Σε ό,τι αφορά την μετωποκροταφική άνοια, η κα Τσολάκη τόνισε ότι είναι η δεύτερη πιο συχνή μορφή άνοιας μετά το Αλτσχάιμερ σε νέους ανθρώπους που οφείλεται σε δέκα γονίδια, ενώ σε τρία χρωμοσώματα εμφανίζονται τριακόσιες μεταλλάξεις. Ακόμη σε ηλικίες κάτω των 40 ετών μπορούμε να δούμε άνοιες οφειλόμενες στη νόσο του Huntington, μία νευροεκφυλιστική γενετική διαταραχή που επηρεάζει τον συντονισμό των μυών και οδηγεί σε γνωστική εξασθένιση και άνοια ή ύστερα από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Η κα Τσολάκη τόνισε ότι ακόμη η επιστήμη βρίσκεται πολύ πίσω στη φαρμακευτική αγωγή, ενώ πολύ περισσότερο δεν έχει εγκριθεί ακόμη φαρμακευτική αγωγή για τις νέες ηλικίες, στις οποίες, πολλές φορές, τα συμπτώματα της άνοιας συγχέονται με άλλες ψυχιατρικές ασθένειες, όπως σχιζοφρένεια ή μανιοκατάθλιψη ή και με άλλες διαταραχές συμπεριφοράς, όπως επιθετικότητα, παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις.
Όπως ενημέρωσε η κα Τσολάκη, στο 65% των ατόμων που πάσχουν από κάποια μορφή άνοιας, υπάρχει θετικό το Ε4, το οποίο μπορεί να ανιχνευθεί στον οργανισμό κάποιου με μία ειδική εξέταση. Αυτή τη στιγμή, βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο μία γονιδιακή θεραπεία με τη χρήση ιού, η οποία θα μετατρέπει το Ε4 σε Ε2 κι έτσι θα προλαμβάνεται η νόσος στα άτομα που έχουν τη γενετική προδιάθεση.
Το Αλτσχάιμερ προκαλεί κυρίως διαταραχές της μνήμης και άλλα συναφή συμπτώματα. Πρόκειται για εκφυλιστική νόσο, δηλαδή τα συμπτώματα επιδεινώνονται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου. Προς το παρόν δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για το Αλτσχάιμερ και οι διαθέσιμες θεραπευτικές προσεγγίσεις αποσκοπούν πρωτίστως στην ανακούφιση από τα συμπτώματα και στην καθυστέρηση της επιδείνωσης της νόσου.
