Πρέπει να είναι η δεύτερη φορά, τα τελευταία δέκα χρόνια, που δεν πιστέψαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκδώσει μια ανακοίνωση με τον τρόπο που την κατέγραψαν τα ΜΜΕ και ανατρέξαμε στο σάιτ του για να τη διαβάσουμε στο πρωτότυπο.
Αναφερόμαστε, βέβαια, στην ανακοίνωση της 18ης Μαρτίου για τον φοιτητή Βασίλη Δημάκη που απέδρασε ενώ απολάμβανε του δικαιώματος της εκπαιδευτικής άδειας.
Αυτή η ανακοίνωση είναι αρκετή στον οποιονδήποτε να καταλάβει την άβυσσο που χωρίζει τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας από τις απόψεις της ριζοσπαστικής αριστεράς αλλά και της βλάβης που προκαλεί η δεύτερη στην υπεράσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Τις αναφορές στην «ακροδεξιά κυβέρνηση» θα τις αφήσουμε ασχολίαστες γιατί αφού έτσι το βλέπουν, έτσι το καταγγέλλουν. Βέβαια οι πολίτες θα περίμεναν μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση αλλά και σεμνότητα στις αποφάνσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι ακροδεξιός σε αυτή τη χώρα δεδομένου ότι το κόμμα τους συγκυβέρνησε επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια ανέφελα, αγαστά και αγκαλιά με την αντισημιτική, ομοφοβική Ακροδεξιά αλλά κι αυτό έτσι κι αλλιώς όλοι το θυμούνται και το αξιολογούν.
Η αντίληψη ότι για την απόδραση καταδικασμένου σε 44 χρόνια φυλάκιση κι ενώ έκανε χρήση δικαιώματος φταίει το σύστημα είναι βαθιά προβληματική και δηλωτική των αντιλήψεων του ΣΥΡΙΖΑ για τον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί μια δημοκρατική πολιτεία.
Στην επιθυμία του Βασίλη Δημάκη να σπουδάσει συμπαραστάθηκε πολύς κόσμος με πρώτους τους καθηγητές του στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ και στη συνέχεια και άλλων μελών ΔΕΠ από άλλα ΑΕι που στο πρόσωπό του είδαν την ευκαιρία να δείξουν σε ολόκληρη την κοινωνία τη μεταμορφωτική δύναμη της εκπαίδευσης που υπηρετούν.
Οι καθηγητές του, οι συμφοιτητές του, οι πολίτες που ανήκουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους, πολλοί και στη Νέα Δημοκρατία, που τον στήριξαν πρέπει να αισθάνονται περήφανοι. Γιατί είναι αυτός ο κόσμος που πιστεύει στην αξία και τη δύναμη των θεσμών της φιλελεύθερης δημοκρατίας που σωφρονίζει και δεν εκδικείται. Και βέβαια, δεν είναι αυτοί που θα απολογηθούν για τις συντηρητικές φωνές που επιχαίρουν ή για τις ηλίθιες δηλώσεις συντηρητικών κύκλων.
Αυτή είναι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ: η εργαλειοποίηση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να συνομιλήσει με μια μερίδα του ακροατηρίου του. Έτσι πολιτεύεται διαρκώς, τα ίδια έκανε και στο περσινό Athens Pride, τα ίδια κάνει επί χρόνια στα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ. Μόνος στόχος του είναι να απαγορεύσει στον αστικό κόσμο της χώρας δηλαδή στους θιασώτες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, να συμμετέχουν στις διεκδικήσεις για μια δίκαιη, ανοιχτή κοινωνία.
Όχι. Η υπεράσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν είναι αποκλειστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα εάν ήμασταν κι εμείς υποστηρικτές αυταρχικών τάσεων όπως ο ριζοσπαστισμός θα λέγαμε ότι ο τελευταίος που δικαιούται να μιλάει για Δικαιώματα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι βέβαια σαφές σε όλους ότι ο δημοκρατικός κόσμος της χώρας δεν θα πτοηθεί από αυτές τις μεθοδεύσεις και σε πείσμα της συντήρησης στα Δεξιά και τα Αριστερά θα συνεχίσει να ζητά την ευλαβική τήρηση των κανόνων της δημοκρατικής πολιτείας.
