Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιγράψουμε τη «συζήτηση» για τη μετάδοση της διδασκαλίας μέσω διαδικτύου έστω και για τις λίγες ημέρες που έχουν απομείνει για να λήξει αυτό το ατυχές σχολικό έτος ώστε να μην αποκλειστούν οι μαθητές με προβλήματα υγείας αλλά μόνον ένας για να χαρακτηριστεί ακριβοδίκαια η στάση πολύ συγκεκριμένων κύκλων: πρόκειται για πολιτική αλητεία.
Και δεν αναφερόμαστε τώρα στον «επίσημο ΣΥΡΙΖΑ».
Ο κ.Φίλης, ως τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι βουλευτές και στελέχη, τη δουλειά τους κάνουν και μάλιστα θα λέγαμε ότι ο κ.Φίλης τοποθετήθηκε ευπρεπέστερα όλων, άσχετα αν τα «μπουρδούκλωσε» προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Και τι άλλο μπορεί να κάνει; Ξέρει ότι ότι το κόμμα του γελοιοποιείται στην προσπάθειά του να εκπροσωπήσει ένα περιθωριακό πελατολόγιο που ζει σταθερά στο δικό του παράλληλο σύμπαν.
Δεν αναφερόμαστε στον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν αλλά σε διάφορους κύκλους στη δημόσια σφαίρα από «δημοσιογράφους», σχολιαστές στα πάνελ και τα σόσιαλ μήντια και αρθρογράφους που καμώνονται τους διανοούμενους, τους σκεπτόμενους και τους ψαγμένους αλλά δεν είναι τίποτα από αυτά.
Πρόκειται για «Κουτσόγεωργες με γραβάτα».
Η συνειρμική αναφορά στο Μένιο Κουτσόγεωργα τοποθετεί τον κύκλο αυτό στον πολιτικό χάρτη, ασχέτως εάν αυτοί οι περιφερόμενοι πολιτικοί θίασοι έχουν πλούσια βιογραφικά σε πολλούς και διάφορους κομματικούς διαδρόμους. Από τον Κουτσόγιωργα ξεκίνησαν, εκεί κατέληξαν.
Κάποιοι θα μας πουν ότι θα έπρεπε να έχουμε συνηθίσει, ιδιαίτερα μετά από τη δεκαετή κρίση (μαντέψτε τι έγραφαν οι κύκλοι στους οποίους αναφερόμαστε στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015…) που ξέρασε όλο το παρελθόν στο προσκήνιο.
Όχι. Δεν έχουμε συνηθίσει ούτε σκοπεύουμε να συνηθίσουμε τον αμοραλισμό με πρόσχημα την πολιτική, δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με την πολιτική αλητεία.
Όσοι για να προσφέρουν υπηρεσίες κομματικής παραδουλεύτρας δεν υπολογίζουν ούτε τους νέους που φοιτούν στα δημόσια σχολεία (ξαναμαντέψτε: τα παιδιά αυτών στους οποίους αναφερόμαστε έχουν αποφοιτήσει από ή φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία. ) και ειδικά τους νέους που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, δεν αξίζουν κανένα σεβασμό και πρέπει να καταγγέλλεται ο κυνισμός τους.
Το μεγαλύτερο όμως κακό που κάνουν όλοι αυτοί είναι ότι δεν αφήνουν περιθώριο για σοβαρή αντιπολίτευση και εποικοδομητική κριτική στην κυβέρνηση. Για την ώρα, δεν μπορούμε να κρίνουμε αν το Υπουργείο Παιδείας αντέδρασε επιτυχώς στην πανδημική κρίση. Δεν είναι η ώρα να γίνει «ταμείο» γιατί η κρίση είναι σε εξέλιξη. Ενώ δεν έχουμε διστάσει να υπογράψουμε σκληρά σχόλια για την Υπουργό κυρία Νίκη Κεραμέως, το ζήτημα μόνο δευτερευόντως αφορά την υπουργό ως πρόσωπο και παράγοντα του πολιτικού βίου.
Αυτό που προέχει είναι να αξιολογήσουμε αν το εκπαιδευτικό σύστημα, ως σύστημα, ως δομή, είχε τα ρίφλεξ που θα έπρεπε να έχει, αποτιμώντας το πως ανταποκρίθηκε στην πρόκληση ακριβοδίκαια, στο context της συγκυρίας και της εκπαιδευτικής κουλτούρας της χώρας. Πρέπει ακόμα να δούμε, αν το υπάρχον νομικό πλαίσιο δίνει τη δυνατότητα ευελιξίας σε κρίσεις ώστε να το διορθώσουμε. Μήπως το σχολείο, για να ανταποκρίνεται στις κρίσεις, χρειάζεται μεγαλύτερη αυτονομία ή μήπως απαιτείται μεγαλύτερος κεντρικός έλεγχος; Αυτά είναι τα ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν. Όλη η συζήτηση πρέπει να στοχεύει στο να διορθώσουμε τα προβλήματα και να ετοιμαστούμε για το μέλλον. Έτσι λοιπόν, ακόμα κι αν ήταν να εφαρμοστεί το μέτρο για μία μόνο μέρα, κέρδος θα έχουμε αν δοκιμάσουμε πως λειτουργεί ώστε να ετοιμαστούμε καλύτερα για το μέλλον.
Έτσι είναι αναμενόμενο να σκέφτεται όποιος αναγνωρίζει τη σημασία της Παιδείας στη χειραφέτηση του λαού και όχι να ασχημονεί στα πάνελ και με πομπώδες ύφος και ρητορικές αποστροφές δικολάβου σε επαρχιακό Ειρηνοδικείο, να εκλογικεύει τους παραλογισμούς πνευματικά απολιθωμένων μειοψηφιών για να προσφέρει υπηρεσίες «στον κύκλο του».
Παπαγάλοι με πλούσιο λεξιλόγιο, Κουτσόγιωργες με γραβάτα, «υποσημειώσεις» της ιστορίας.
Ήταν η τελευταία φορά που ασχοληθήκαμε μαζί τους.
